Και γι' αυτή την Εθνική ποδοσφαίρου δεν ισχύει το κλασικό ελληνικό «φτώχεια καταραμένη». Με μια καθαρή και τελικώς άνετη νίκη επί της Κροατίας το όνειρο της απευθείας πρόκρισης στα τελικά της Πολωνίας και της Ουκρανίας είναι κοντά.
Περνάει βεβαίως και από τη Γεωργία, αλλά η μεγάλη δουλειά έγινε χθες με τρόπο επαγγελματικό, σοβαρό και ακριβή. Σαν να είχαμε προδιαγράψει και προγράψει το σενάριο της επιτυχίας μας.
Για 60 περίπου λεπτά σχεδόν απαθείς, ολίγον μακριά από τα συνήθη στάνταρ απόδοσης και μια αίσθηση αυτοκαταστροφής στο παιχνίδι μας.
Χρειαζόταν μια σπίθα για να μας ανάψει. Και ήρθε από στημένη φάση και από το γκολ του Σαμαρά. Ηρθε και ένα δεύτερο κόρνερ (και το γκολ του Γκέκα) για να ολοκληρωθεί η αποθέωση.
Εγινε ό,τι ακριβώς είχε υπονοήσει ο Φερνάντο Σάντος προχθές στη συνέντευξη Τύπου. Να μη βιαστούμε να προγράψουμε τους Κροάτες, να μη μας πιάσει το άγχος του γκολ (άρα και της νίκης) και την κατάλληλη στιγμή να χτυπήσουμε σαν κόμπρες. Οπερ και εγένετο.
Από τη ροή του αγώνα αποδεικνύεται πως η μετάθεση του Κατσουράνη ως κλασικό «εξάρι» και η έξοδος του Τζιόλη (μπήκε στη θέση του ο Φωτάκης) έδωσαν πνοή στη μέχρι εκείνη τη στιγμή επιθετική ανυπαρξία μας.
Κερδίσαμε μέτρα στο χορτάρι, ανεβήκαμε λίγο παραπάνω, φτιάξαμε τις προϋποθέσεις για να βρεθούμε στην εστία των Κροατών. Ε, στα κόρνερ έχουμε και μια έφεση, τη στιγμή που η ομάδα του Μπίλιτς έδειξε πόσο αδούλευτη ήταν στα στημένα.
Ολα καλά, λοιπόν, και μένει πλέον να ολοκληρωθεί το θεάρεστο έργο με τη Γεωργία. Προσοχή μην πετάξουμε στο καλάθι των αχρήστων ό,τι με κόπο κερδίσαμε χθες.
Πηγή: Goal