H επιτυχία της εθνικής ομάδας είναι τεράστια. Ανεξαρτήτως του τρόπου με τον οποίο σφραγίστηκε η πρόκριση εδώ στην Τιφλίδα, εκείνο που έχει τη μεγαλύτερη σημασία είναι ότι μια μικρή (ποδοσφαιρικώς) χώρα επιμένει να μπαίνει στην αυλή που παίζουν μπάλα οι «μεγάλοι» του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
Επιμένει να βρίσκεται στα ευρωπαϊκά σαλόνια, είτε εκπροσωπώντας ένας κράτος με «πανίσχυρη οικονομία» όπως το 2004, είτε αυτό το σημερινό που βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.
Και με κρύο και με ζέστη, τα παιδιά της Εθνικής μας (τότε και τώρα) απέδειξαν στους υπόλοιπους Ευρωπαίους ότι οφείλουν να μας δεχτούν στην παρέα τους ως μόνιμο και ισχυρό σύντροφο. Ως κάτοικοι αυτής της χώρας αλλά και ως φίλαθλοι τους οφείλουμε ένα τεράστιο «ευχαριστώ».
Μέσα στην πιο μεγάλη καταιγίδα που έχει ζήσει αυτός ο λαός τις τελευταίες δεκαετίες, είναι καλό που υπάρχει και αυτή η ομάδα για να μας χαρίζει λίγη αισιοδοξία για το μέλλον. Οχι ότι θα αλλάξουν οι ζωές μας το ερχόμενο καλοκαίρι που θα τη βλέπουμε και θα αγωνιούμε για τα αποτελέσματα αυτής της ομάδας στα γήπεδα της Πολωνίας και της Ουκρανίας. Αλλά πρέπει να τους ευχαριστήσουμε προκαταβολικά που θα μας κάνουν να ξεχάσουμε για λίγο τη μίζερη καθημερινότητά μας.
Είναι αλήθεια πάντως ότι στο χθεσινό ματς μας «αρρώστησαν».
Απέναντι σε ένα μετριότατο σύνολο, όπως ήταν η Γεωργία, η Εθνική (ξανα)έπαιξε κακό ποδόσφαιρο για ένα ημίχρονο και, όπως παραδέχθηκε ο Φερνάντο Σάντος, έπρεπε να μας βοηθήσει η τύχη (και ο Τιμούρ Κετσπάγια προσθέτω εγώ…) για να καταφέρουμε να φύγουμε από την Τιφλίδα με το κεφάλι ψηλά και με την πρόκριση στις αποσκευές μας.
Τώρα, λυτρωμένοι από το άγχος των αποτελεσμάτων, ο Σάντος και οι παίκτες του έχουν τον χρόνο να προετοιμάσουν μια καλύτερη «επόμενη μέρα». Να βρεθούμε στα τελικά όχι μόνο για τη συμμετοχή, αλλά για να υπενθυμίσουμε στην Ευρώπη ότι (και εν μέσω καταιγίδων) οι Ελληνες μπορούν.
Πηγή: Εξέδρα