Μοιραία τα βλέμματα και οι σκέψεις στρέφονται γύρω από τους παράγοντες που έχουν αναλάβει τη δουλειά και στο πρόσφατο παρελθόν. Βλέπετε, η «δεξαμενή» παραγόντων και προσωπικοτήτων της ΑΕΚ δεν είναι ανεξάντλητη, ενώ για αρκετούς υπάρχουν δουλειές που έχουν μείνει ημιτελείς. Υπό αυτό το πρίσμα, φαντάζει απόλυτα λογικό να έρχεται στην πρώτη γραμμή το όνομα του Ντέμη Νικολαΐδη.

Οι πιέσεις που δέχεται, άμεσα και έμμεσα, το τελευταίο διάστημα ο Νικολαΐδης, προκειμένου να επιστρέψει στα κοινά της ΑΕΚ, είναι σημαντικές και από διάφορα επίπεδα. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που έχουν καμφθεί αρκετές από τις αντιρρήσεις που προέβαλε όταν τέθηκε για πρώτη φορά ανάλογο θέμα.

Ενώ αρχικά πηγές που απηχούν τις σκέψεις του Ντέμη έδιναν μόλις μία πιθανότητα στο εκατομμύριο για να υπάρξει ζήτημα επιστροφής, πλέον τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Η βασική συνθήκη, η σημαντική προϋπόθεση που πρέπει να καλυφθεί για να υπάρξει ζήτημα επαναφοράς, είναι μία. Δύσκολη, αλλά μία.

Οπως αναφέρουν συνομιλητές του Νικολαΐδη, το θέμα στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι να πειστεί να επιστρέψει. Είναι δεδομένη η αγάπη και το ενδιαφέρον που έχει για την ΑΕΚ, όπως και η αγωνία για τις στιγμές που βιώνει. Η δυσκολία σε ένα τέτοιο εγχείρημα αφορά τις συνθήκες που επιθυμεί να διαμορφωθούν ο Νικολαΐδης, προκειμένου να συμμετέχει στη διαδικασία. Κι αυτές βρίσκονται σε άμεση συνάρτηση με την ενεργή συμμετοχή του κόσμου της ΑΕΚ στη διοίκηση της ομάδας.

Ο Νικολαΐδης θεωρεί ως μοναδική λύση την επιστροφή στο εγχείρημα του 2004 και του ξεσηκωμού που υπήρξε τότε. Δεν συζητά για το μόρφωμα των «Supporters» -μολονότι το κλειστό κλαμπ υπήρξε δική του πρωτοβουλία-, αλλά για ευρεία λαϊκή συμμετοχή. Μια κανονική εταιρεία λαϊκής βάσης, στην οποία πολλοί θα δίνουν λίγα. Το ιδεατό για τον Νικολαΐδη θα ήταν να υπήρχε μια βάση 30-40.000 Ενωσιτών, που θα έδιναν από 20 ευρώ και θα έλυναν κάθε οικονομικό πρόβλημα της ομάδας.

Αυτή είναι η λύση που θα «γέμιζε» και θα ικανοποιούσε τον Νικολαΐδη. Εξαιρετικά δύσκολο να προχωρήσει με τις παρούσες συνθήκες, ειδικά από τη στιγμή που χάθηκε (και με δική του ευθύνη) πριν από επτά χρόνια. Υπό την έννοια πως δεν πρόκειται για κάποια προσωποπαγή λύση, για τον Ντέμη δεν τίθεται θέμα ηγετικής παρουσίας, αλλά συμμετοχής. Και αυτό είναι διατεθειμένος να συζητήσει και στη συνάντηση -αν και όταν υπάρξει- με τους άλλους της ομάδας του 2004.

Υπέρμαχος της λαϊκής συμμετοχής

Κλειστά κρατά τα χαρτιά του μπροστά στις επερχόμενες εξελίξεις ο Τάκης Κανελλόπουλος. Καίτοι θα μπορούσε να πει κάποιος πως ο «Τιτάνας» δεν έχει πλέον άμεση σχέση με την ΠΑΕ, καθώς έχει μεταβιβάσει το μετοχικό ποσοστό του στην Ερασιτεχνική, είναι γεγονός πως ενδιαφέρεται και ασχολείται.

Πηγές από το περιβάλλον του τονίζουν πως ο προσανατολισμός του Κανελλόπουλου είναι στη λογική της μετατροπής της ΠΑΕ σε μοντέλο εταιρείας λαϊκής βάσης. Αλλωστε, αυτή είναι η σκέψη του εδώ και πολλά χρόνια, όπως την έχει εκφράσει αρκετές φορές και δημόσια.

«Είναι σίγουρο ότι θα ήθελα να ήμουν υποψήφιος για τη διοίκηση. Οχι βέβαια πρώτος ή δεύτερος ή τρίτος σε αυτήν τη διοίκηση. Αυτό για εμένα δεν έχει καμία σημασία. Θα πάλευα όμως με όλες τις δυνάμεις μου για να πετύχουμε τη δημιουργία μιας τέτοιας «οργάνωσης», που θα λειτουργούσε για την ΑΕΚ με τη συμμετοχή όλων όσοι αγαπούν το σύλλογο, έχουν προσφέρει και εξακολουθούν να προσφέρουν.

Θεωρώ ότι μέσα από τη συγκεκριμένη διαδικασία θα πρέπει να μπορούμε να προσφέρουμε σε όλη την ΑΕΚ. Σίγουρα δεν είναι εύκολο εγχείρημα, αντίθετα είναι πολύ δύσκολο. Αλλά το πιο εύκολο που μπορούμε να κάνουμε είναι να πούμε: «Δεν γίνεται και δεν συμμετέχω», ήταν το σχόλιό του πριν από λίγους μήνες.

Αυτό που προβληματίζει τον Κανελλόπουλο, αλλά και την πλευρά που δημιουργεί συνολικά το «μπλοκ Νικολαΐδη» είναι πώς θα δημιουργηθούν ξανά οι συνθήκες συσπείρωσης του κόσμου. Η ευκαιρία που χάθηκε το 2004 με την αδυναμία να ελεγχθούν και να μείνουν ενεργοί οι χιλιάδες ΑΕΚτζήδες που είχαν βγει μπροστά τότε αποδεικνύεται ως ιστορικό λάθος.

Μολονότι στις σκέψεις της αρχικής ομάδας Νικολαΐδη ήταν η στήριξη του συλλόγου από τον κόσμο, αυτό δεν συνέβη ποτέ. Με αποτέλεσμα να χαθεί μια ιστορική ευκαιρία, με μεγάλο μερίδιο ευθύνης και σε όσους είχαν τη διοίκηση, μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνεται βέβαια ο Κανελλόπουλος και ο Νικολαΐδης.

Πηγή: Goal