Το «Μόναχο» έφερε δάκρυα στα μάτια όσων έζησαν τα γεγονότα των Ολυμπιακών Αγώνων του 1972.

Τα εκατομμύρια των σινεφίλ που καθηλώθηκαν από την σκηνή της δολοφονίας έντεκα αθλητών της ισραηλινής αποστολής από το «Μαύρο Σεπτέμβρη» ευχήθηκαν –όταν έπεσαν οι τίτλοι του τέλους– να μην εισβάλει ποτέ ξανά ο τρόμος στις εγκαταστάσεις των Αγώνων, που χάρισε η Ελλάδα στον πλανήτη ως σύμβολο ειρήνης.

Το καλοκαίρι του 1972 θα μείνει για πάντα χαραγμένο με τα πιο μελανά χρώματα στη μνήμη των ανθρώπων σε κάθε γωνιά του κόσμου. Ωστόσο, η παροιμία «ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται» δεν χαρακτηρίζεται τυχαία ως λαϊκή σοφία. Το μούδιασμα των πολλών εξυπηρέτησε τα συμφέροντα των λίγων,αυτών που –εκμεταλλευόμενοι την ίδια την ουσία της τρομοκρατίας– έσπευσαν να καθησυχάσουν τους τρομοκρατημένους, επιβάλλοντας στις χώρες τους πολιτικές για την καταπολέμηση ανάλογων φαινομένων.

Αυτές ταυτόχρονα περιόριζαν τις ελευθερίες του λαού και γέμιζαν χρυσάφι τα ταμεία των εμπόρων οπλικών συστημάτων. Κι όλα αυτά σχεδόν τριάντα χρόνια πριν από την 11η Σεπτεμβρίου που σηματοδότησε την επιβολή της άποψης περί ασφάλειας των Αμερικανών όχι μόνο στο δικό τους έδαφος. Τώρα ήρθε η ώρα του Λονδίνου, του κατεξοχήν συμμάχου των ΗΠΑ στον πόλεμο κατά των τρομοκρατών, να δοκιμάσει –όπως λένε και οι Αμερικανοί– το ίδιο του το φάρμακο και να το βρει… φαρμάκι.

Το Λονδίνο, που σε λίγους μόλις μήνες θα φορέσει τα γιορτινά του για να φιλοξενήσει τη μεγαλύτερη γιορτή του κόσμου, έζησε το 2005 την δική του 9/11 όταν στις 7 Ιουλίου συντονισμένες βομβιστικές επιθέσεις συντάραξαν το μετρό αφήνοντας πίσω τους 52 νεκρούς, όχι όμως και τρομοϋστερία. Ετσι, όταν η οργανωτική επιτροπή των Αγώνων του 2012 κατάστρωνε τα σχέδια για την ασφάλεια, αντιμετώπισε τους Ολυμπιακούς ως αυτό που πραγματικά είναι, μια γιορτή του αθλητισμού. Ο σχεδιασμός προέβλεπε μόλις 10 χιλιάδες αστυνομικούς, όμως υπολόγιζε χωρίς τους τρομολάγνους του πλανήτη, τους Αμερικανούς.

«Οι αξιωματούχοι της Ουάσιγκτον παραδοσιακά αντιμετωπίζουν τις ξένες χώρες ως προσωρινά αμερικανικό έδαφος, απλά και μόνο επειδή εκεί τυγχάνει να βρίσκονται Αμερικανοί. Το καλοκαίρι η παρουσία αθλητών με τα χρώματα των ΗΠΑ αλλά και η άφιξη του προέδρου Ομπάμα απαιτούν η διοργανώτρια χώρα «να παραιτηθεί των δικαιωμάτων και των ειωθότων –ανάμεσα στα οποία και του δικαιώματος να επιβλέπει την ασφάλεια», έγραψε ο Ρίτσαρντ Γουίλιαμς του «Guardian».

Σχολίαζε την αποκάλυψη της έγκριτης εφημερίδας ότι οι Αμερικάνοι, δυσαρεστημένοι από τα χαλαρά κατά τη γνώμη τους μέτρα ασφαλείας, επέβαλαν στην αγγλική κυβέρνηση να διπλασιάσει τους αστυνομικούς, στέλνοντας μάλιστα και 500 επίλεκτα στελέχη του FBI να επιβλέπουν την κατάσταση. Και τι απάντησαν οι διοργανωτές; Μα φυσικά πως οι φίλοι τους από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού έχουν απόλυτο δίκαιο και αφού το πολίτευμά τους το σηκώνει, αποφάσισαν να γίνουν βασιλικότεροι της Ελισάβετ, ρίχνοντας στη μάχη της ασφάλειας των Αγώνων ακόμη και πυραύλους εδάφους-αέρος!

Το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν τα άρθρα στο βρετανικό Τύπο για την κληρονομιά που θα αφήσει στην όμορφη πρωτεύουσα η πανάκριβη διοργάνωση και κυρίως για το στοιχείο που θα ξεχωρίσει τους Αγώνες τους από εκείνους του Πεκίνου, του Σίδνεϊ και της Αθήνας. Δυστυχώς, όλα συγκλίνουν πως θα είναι οι Ολυμπιακοί της τρομολαγνείας. Κάτι που επιχείρησαν οι Αμερικανοί να κάνουν με τα Ζέπελιν και τα C4I και στη χώρα μας. Ωστόσο, η λάμψη της ιστορικής τους επιστροφής κάλυψε την ομίχλη των όπλων …

ΥΓ. : Προς εκπροσώπους αυτού μεγαλειότητας πρίγκηπος Αλ Σαούντ. Η συνταγή που ακολουθείται σε ομάδες που θέλουν να χαρακτηρίζονται μεγάλες και να εμπνέουν σεβασμό είναι: Ρωτάμε προπονητή, αναφέρει παίκτες, αποκτούμε παίκτες, περιμένουμε από τον προπονητή να φτιάξει ομάδα. Οποιαδήποτε άλλη σειρά κινδυνεύει να παρεξηγηθεί. Το λιγότερο…

Πηγή: Εξέδρα

Ολυμπιακοί Αγώνες