-Έχεις αγωνιστεί σε πολλά ντέρμπι Ολυμπιακού- Παναθηναϊκού. Που κρίνονται συνήθως αυτά τα παιχνίδια;

«Εχω αγωνιστεί μέσα στον αγωνιστικό χώρο, αλλά και έξω από αυτόν, τα χρόνια που καθόμουν στον πράσινο πάγκο ως προπονητής. Συνήθως αυτά τα ματς κρίνονται στη θέληση και το πάθος, τη μαχητικότητα, ακόμη και την τύχη. Πάντα τα ντέρμπι Ολυμπιακού- Παναθηναϊκού ήταν ιδιαίτερα παιχνίδια και δεν έπαιζε ρόλο πού ήταν η κάθε ομάδα στη βαθμολογία. Είναι ντέρμπι! Πρέπει όμως να σημειώσουμε εδώ το εξής: Μέχρι το σημείο που άλλαξε ο νόμος (Μπόσμαν) έπαιζαν στις ομάδες περισσότεροι Ελληνες.

Τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Θυμάμαι ότι όταν έχανες, δεν έβγαινες από το σπίτι σου. Και αν ήσουν νικητής, στο σούπερ μάρκετ πήγαινες για ψώνια και σε… αποθέωναν! Τώρα, υπάρχει και ένα άλλο χρώμα, άλλο σκεπτικό. Βέβαια, το πάθος δεν παύει να υπάρχει ακόμη και από ξένους. Όπως για παράδειγμα ο Σεμπάστιαν Λέτο. Είναι αρκετά χρόνια στην Ελλάδα και έχει παθιαστεί, έχει βάλει μέσα του στο πετσί του την αιώνια κόντρα. Υπάρχουν κι άλλοι βέβαια, σαν τον Λέτο».

-Τι θυμάσαι περισσότερο και πιο έντονα από αυτά;

«Μου άρεσαν πάντα αυτά τα ντέρμπι. Τα ζούσα τα ματς! Την ένταση! Ημουν τυχερός γιατί πρόλαβα τα ντέρμπι που ήταν οι φίλαθλοι και των δύο ομάδων κολλημένοι στα κάγκελα. Νιώθαμε τις ανάσες τους! Τελείωνε η θύρα 7 στη Λεωφόρο άρχιζε η 8 και ήταν ένα κάγκελο που τους χώριζε…. Η ατμόσφαιρα ήταν κάτι μοναδικό, καταπληκτικό. Εμπαινες μέσα και έβλεπες όλα καθίσματα γεμάτα και τους διαδρόμους στις κερκίδες, δεν έπεφτε ούτε καρφίτσα».

Διαβάστε όλη τη συνέντευξη στο gazzetta.gr.

Ρότσα Παναθηναϊκός Superleague Ολυμπιακός