Βαλβέρδε Vs Φερέιρα

ΕΡΝΕΣΤΟ ΒΑΛΒΕΡΔΕ
Καλό και επιθετικό ποδόσφαιρο...

Το ποδόσφαιρο για τον Ερνέστο Βαλβέρδε, ξέχωρα από δουλειά, είναι και απόλαυση. Οπως όταν ο ίδιος ήταν επιθετικός προσπαθούσε να παίξει καλό και επιθετικό ποδόσφαιρο, έτσι και όταν έγινε προπονητής από τα πρώτα του χρόνια στους πάγκους επέλεξε έναν συγκεκριμένο τρόπο ποδοσφαίρου για την εκάστοτε ομάδα του.

Πιστός στην ισπανική σχολή ποδοσφαίρου, ο Βαλβέρδε θέλει την ομάδα του να κυριαρχεί στο γήπεδο παίζοντας σωστό και σύγχρονο ποδόσφαιρο. Ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, γρήγορο, με την μπάλα να είναι κυρίως στο χορτάρι, χωρίς «γιόμες», με ανάπτυξη από τα άκρα αλλά και από τον άξονα. Πάντα επιδιώκει, και τις περισσότερες φορές τα καταφέρνει, ειδικά στον Ολυμπιακό, να φτιάχνει ομάδες που θα αποδίδουν και θέαμα εκτός από την ουσία.

Τα 2,5 χρόνια που βρίσκεται στην Ελλάδα έχουν αποδείξει πως όλα όσα θέλει να κάνει η ομάδα του τα έχουμε δει κατά καιρούς και για αρκετά μεγάλο διάστημα από τον δικό του Ολυμπιακό. Προπονητής δίκαιος, με τις εμμονές του σε μερικά θέματα, που πάντα όμως έχουν έναν κοινό παρονομαστή για να... ενεργοποιηθούν. Οποιος δεν δουλεύει σύμφωνα με τους κανόνες του βγαίνει εκτός ομάδας.

Οποιος δεν ακολουθεί αυτά που ο ίδιος θεωρεί απαραίτητα απλά θέτει τον εαυτό του εκτός ομάδας. Για τον Βαλβέρδε η πειθαρχία και ο διαχωρισμός των ρόλων μέσα σε μια οικογένεια, όπως είναι άλλωστε η κάθε ομάδα, είναι απαραίτητα. Δεν επιβάλλει το σεβασμό, τον κερδίζει με τη δουλειά του αλλά και τις πράξεις του.

Ο προπονητής Ερνέστο Βαλβέρδε αναμφίβολα αποτελεί πολυτέλεια για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να έχει ο Ολυμπιακός στον πάγκο του, πόσω μάλιστα για τρίτο χρόνο συνολικά. Ο άνθρωπος Ερνέστο Βαλβέρδε είναι εξίσου λαμπρός. Συμπαθέστατος και καλοσυνάτος, ο Ισπανός ζει έντονα τη δουλειά του.

Δεν έχει καταφέρει να κερδίσει το άγχος του που τον διακατέχει πριν από κάθε παιχνίδι, πόσω μάλιστα το αποψινό ντέρμπι, που στο Καραϊσκάκη έχει συνηθίσει να φεύγει νικητής από τέτοια παιχνίδια.

Στηρίζεται πολύ στο... διάβασμα
Είναι προπονητής που στηρίζεται στην καλή προετοιμασία πριν από τον αγώνα. Το σλόγκαν του άλλωστε προς τους «ερυθρόλευκους» είναι «να παίζετε στην προπόνηση όπως στους αγώνες, να βγάζετε την ίδια πίεση».

Δουλεύει πολύ πάνω σε αυτόν τον τομέα επιδιώκοντας -διαβάζοντας τον αντίπαλο- να τον βάλει στο «καλούπι» του Ολυμπιακού, ώστε να αναγκαστεί ο αντίπαλος να «τρέξει» στο ρυθμό της ομάδας του.

Στο ψυχολογικό κομμάτι κάνει τα απαραίτητα, μιλάει συχνά στους παίκτες του και με τετ α τετ. Θεωρεί όμως πως πάνω απ' όλα μετράνε το πλάνο και η εφαρμογή του στο γήπεδο παρά οι διάφορες ντόπες πώρωσης.

«Κολλημένος» με το πλάνο του
Είναι προπονητής που μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα θα περάσει τη σφραγίδα του στην ομάδα, θα τη βάλει να παίξει θεαματικό ποδόσφαιρο.

Είναι τεχνικός που θα πάρει το ρίσκο αν χρειαστεί χωρίς φόβο πριν από τον αγώνα κάνοντας την έκπληξη στην ενδεκάδα ή κατεβάζοντας ένα φουλ επιθετικό σχήμα σε ματς που δεν περιμένει εύκολα κάποιος.

Κατά τη διάρκεια του αγώνα όμως δύσκολα θα επιδιώξει την πλήρη ανατροπή των πλάνων του, ακόμη κι αν το επιτάσσουν τα δεδομένα. Δεν είναι το καλύτερό του σημείο το κοουτσάρισμα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ταυτόχρονα πως μειονεκτεί σε αυτόν τον τομέα.

ΖΕΣΟΥΑΛΔΟ ΦΕΡΕΪΡΑ
Απ' την... παράνοια στην αναγνώριση!

Ο Ζεσουάλδο Φερέιρα βίωσε άμεσα το περίφημο «welcome to Greece», που κάθε ξένος προπονητής συζητά χωρίς να... φωνάζει όταν πιάνει δουλειά στον τόπο μας. Σκεφτείτε το λίγο... Πέρυσι, τέτοια εποχή, ανέλαβε μία ομάδα που δεν γνώριζε. Που δεν είχε κάνει την προετοιμασία της. Τις μεταγραφές. Τίποτα.

Προτάθηκε από τον συμπατριώτη του Κάρλος Φρέιτας, που μετά από λίγο καιρό αποχώρησε ατάκτως από την ομάδα. Γνώρισε τον Κώστα Αντωνίου που κι αυτός παραιτήθηκε μετά από σύντομο χρονικό διάστημα, είδε να αποχωρεί και ο πρόεδρος Νικόλας Πατέρας. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, πάνω που η ομάδα άρχιζε να παίρνει τα πάνω της και να βγάζει στο γήπεδο μέρος της δουλειάς του, ήρθε το (περσινό) ντέρμπι στο Καραϊσκάκη!

Εκεί βιώνει την εμπειρία του ελληνικού «clasico», αλλά βλέπει ταυτόχρονα και τη διαιτησία του Καλόπουλου και των βοηθών του, τα διαιτητικά «όργια» που του στέρησαν τη δυνατότητα να διεκδικήσει τον τίτλο. Και κατόπιν γίνεται και η εισβολή φιλάθλων στον αγωνιστικό χώρο, το «πέσιμο» στον Σισέ και ό,τι ακολούθησε...

Αρκετό καιρό πριν είχε βιώσει ένα άλλο «ντου», στο εντός έδρας ματς με έναν άλλον Ολυμπιακό, αυτόν του Βόλου, από οπαδούς της ομάδας του. Γενικώς ο Φερέιρα πρόλαβε μέσα σε λιγότερο από έξι μήνες να τα δει όλα!

Το μεγαλείο των φίλων του Παναθηναϊκού στο ντεμπούτο του με την Μπαρτσελόνα στο ΟΑΚΑ (έχει ακόμα να το λέει...), την καφρίλα και τον χουλιγκανισμό που δεν έχουν «χρώματα» των ελληνικών γηπέδων, τις διαιτητικές-ελληνικές «σφαγές», την πλήρη απαξίωση του ίδιου και της ομάδας του. Μα και την απόλυτη αναγνώριση, την αποθέωση από τον κόσμο σε κάθε εντός έδρας ματς (πλέον), την αναγνώριση από τους αντιπάλους. Η απόλυτη αντίθεση, η γνωστή ελληνική υπερβολή και ανισορροπία έκαναν τον Φερέιρα να χαμογελά αμήχανα. Ακόμα και το περασμένο καλοκαίρι: όταν όλοι θεωρούσαν την ομάδα του «τελειωμένη», εκείνος εμφανιζόταν σίγουρος ότι θα το διεκδικήσει με αξιώσεις. Κάτι περισσότερο ήξερε...

Στην προετοιμασία πριν από τα ματς
Ανήκει στην κατηγορία των προπονητών που δίνουν μεγάλη βάση στον επιθετικό-θεαματικό τρόπο παιχνιδιού και στηρίζεται στην άρτια και γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας, το πρέσινγκ στον αντίπαλο και την ομαδικότητα. Ολα αυτά είναι πράγματα που δουλεύονται μέσα από τις προπονήσεις και την προετοιμασία της ομάδας το καλοκαίρι και ο Φερέιρα έβαλε τις βάσεις για τον φετινό Παναθηναϊκό που όλοι βλέπουμε. Η προετοιμασία της ομάδας πριν από τους αγώνες αποτελεί συνέχεια της δουλειά του. Δεν κάνει κάτι ξεχωριστό. Είναι ωστόσο άκρως εντυπωσιακές οι ομιλίες του πριν από τα μεγάλα ματς. Εξ όψεως μπορεί να μην του φαίνεται, αλλά έχει τον τρόπο να «φτιάχνει» τους ποδοσφαιριστές του.

Στο κοουτσάρισμα
Δεν είναι από τους προπονητές που φέρνουν τα πάνω κάτω, που κάνουν συχνά ένα ματς «ροντέο» προκειμένου να επιτύχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, αλλάζοντας τη μοίρα ενός αγώνα που δεν εξελίσσεται έτσι όπως τον περιμένουν.

Είναι προπονητής που στηρίζεται στη δουλειά του και στο πλάνο το οποίο έχει δουλέψει. Δύσκολα θα παρεκκλίνει απ' αυτό για να το αλλάξει άρδην στη διάρκεια ενός αγώνα.

Παίρνει ρίσκα, αλλά όχι μεγάλα, οι αλλαγές του είναι συνήθως σε πρόσωπα, ενώ εάν αφορούν τακτικές, οι τροποποιήσεις δεν είναι μεγάλες (πέρυσι το 4-3-3 γινόταν συχνά 4-4-2 προς το τέλος, για παράδειγμα).

Πηγή: Goal