Παίχτες κλάσης, οι οποίοι μπορούν με μία τους ενέργεια να κερδίσουν ένα παιχνίδι, όσο δύσκολο κι αν φαίνεται.

Διαθέτει προπονητή, τον οποίον ξέρουν οι παίχτες του, αλλά και τους γνωρίζει κι εκείνος. Ξέρει τα σωστά, αλλά και τα στραβά τους και πώς θα συμπεριφέρεται στον καθένα ξεχωριστά. Και το σημαντικότερο για εκείνον; Οτι κοιτάζει τον πάγκο του και δεν είναι «άδειος». Το οπλοστάσιο είναι γεμάτο. Κι όχι με... σφεντόνες, αλλά με όπλα βαρέος τύπου.

Διότι, κατά την ταπεινή μου γνώμη, διαθέτει τους δύο καλύτερους στην Ελλάδα δεξιούς οπισθοφύλακες (Τοροσίδης, Μανιάτης) ενδεχομένως το καλύτερο κεντρικό αμυντικό δίδυμο (Μέλμπεργκ, Αβρ. Παπαδόπουλος), τον αρτιότερο αριστερό οπισθοφύλακα (Χολέμπας), τον ιδανικότερο επιτελικό μέσο (Ιμπαγάσα), ένα φονικό δίδυμο (Μιραλάς, Τζιμπούρ), τον Μακούν και τόσους άλλους παίχτες, που μπορούν να κερδίσουν ένα ματς με προσωπική τους ενέργεια.

Επίσης, ο Ολυμπιακός οικονομικά προβλήματα δεν αντιμετωπίζει. Σχεδόν όλα τα θέματα των ποδοσφαιριστών είναι λυμένα. Στην Ελλάδα της... πιρουέτας και της κυβίστησης (κοινώς κωλοτούμπας) τη μια αποθεώνουμε τους παίχτες και τον προπονητή και την άλλη τους ρίχνουμε στην πυρά της εκτίμησής μας.

Ο Βαλβέρδε, βάσει τίτλων, θεωρείται επιτυχημένος στην Ελλάδα. Και δεν το λέμε μόνον εμείς, αλλά και οι παράγοντες τον Ολυμπιακό. Πρώτος απ΄ όλους το παραδέχθηκε – με τον τρόπο του - ο Σωκράτης Κόκκαλης, ο οποίος βλέποντας την άνοιξη του 2010 το πρωτάθλημα να αλλάζει χέρια, του έκανε τεμενάδες για να γυρίσει.

Ας ήταν ενοχλημένος, ένα χρόνο πριν, από τη συμπεριφορά του Ισπανού τεχνικού. Και μην κοιτάτε που την άνοιξη του 2010 δεν ευοδώθηκαν οι προσπάθειες του τέως προέδρου των «ερυθρολεύκων», διότι, πιθανόν, δεν ήθελε να συνεργαστεί εκ νέου μαζί του ο Βαλβέρδε. Η προσπάθεια έγινε.

Και γιατί το λέμε αυτό; Διότι λίγους μήνες αργότερα κι ενώ η ΠΑΕ είχε περάσει στα χέρια του Βαγγέλη Μαρινάκη, ο Ερνέστο Βαλβέρδε δεν έκανε τον δύσκολο. Και ανταποκρίθηκε αμέσως στην πρόσκληση του νέου ιδιοκτήτη του Ολυμπιακού. Μπορεί να του έδωσε περισσότερα λεφτά, μπορεί να του έταξε τα πάντα, μπορεί να του ανέθεσε «εν λευκώ» την ομάδα. Ό,τι κι αν έγινε, σημασία έχει ότι ο δύσκολος Βαλβέρδε έγινε... εύκολος. Και ήρθε στο... λιμάνι του.

Κι απ΄ αυτή τη συνεργασία δεν κέρδισε μόνον ο Ολυμπιακός και κατ΄ επέκταση και ο Μαρινάκης. Κερδισμένος βγήκε και ο Βαλβέρδε, καθώς στο παλμαρέ του προστέθηκε ένας ακόμη τίτλος. Δύο έχει όλους κι όλους, κι αυτούς με τον Ολυμπιακό. Κι αν προκριθεί η ομάδα τους στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ θα΄ χει κι αυτό να το λέει.

Το ξέρω, το ξέρω. Εμείς το... βιολί μας. Και το τροπάριό μας. Στην επόμενη «στραβή», ο Βαλβέρδε θα είναι ένας άσχετος προπονητής...

Πηγή: Sentragoal.gr

Βαλβέρδε Superleague Ολυμπιακός