Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι χθες στην Τρίπολη είδαμε τον χειρότερο Ολυμπιακό απ' τον Σεπτέμβριο μέχρι τώρα. Εχασε δίκαια απ' τον παθιασμένο και εξαιρετικά μαχητικό Αστέρα και πρέπει να κάνουν ηρωική προσπάθεια όσοι θα προσπαθήσουν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Τσάμπα κόπος.

Ούτε ο Κύρκος καθόρισε το αποτέλεσμα (έστω και αν έκανε σοβαρά λάθη, με κορυφαίο τον μη καταλογισμό καθαρού πέναλτι υπέρ του Αβραάμ) αλλά ούτε μαγικά έγιναν στην Τρόπολη ώστε να μιλήσει κάποιος για ήττα-έκπληξη του Ολυμπιακού.

Ισα ίσα που το τελικό αποτέλεσμα ήταν δικαιότατο. Εκείνο που έμεινε σε μένα μετά το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή είναι πως και άλλα 90 λεπτά να έπαιζαν οι δύο ομάδες πολύ δύσκολα οι Ερυθρόλευκοι θα έβαζαν γκολ. Σε γενικές γραμμές ο Ολυμπιακός έμοιαζε να έχει μείνει από βενζίνη. Μάλλον ο δρόμος απ' τη Μασσαλία ήταν πολύ μακρύς και τα καύσιμα δεν έφτασαν μέχρι την Τρίπολη.

Αδειος από δυνάμεις, άδειος από ιδέες και το βασικότερο άδειος από συναίσθηση του ποιος είναι και πού βρίσκεται. Με δεκάδες λάθη ακόμη και στις πάσες στα τρία μέτρα, οι παίκτες του Βαλβέρδε έμοιαζαν να αγωνίζονται σχεδόν παρά τη θέλησή τους. Εδειχναν σαν να έμειναν κολλημένοι στο θρίαμβο της Γαλλίας και σαν να τους πήγαν με χειροπέδες για να παίξουν ποδόσφαιρο στην Τρίπολη.

Τέτοια νοοτροπία στον Ολυμπιακό του Βαλβέρδε δυσκολεύομαι να θυμηθώ πότε συναντήσαμε για τελευταία φορά. Και αν το πάμε σε θέμα ευθυνών, πραγματικά, δεν ξέρω ποιος έχει τη μεγαλύτερη. Οι παίκτες, που ήταν πραγματικά φαντάσματα του εαυτού τους, ή ο προπονητής, που δεν μπόρεσε να καταλάβει το μέγεθος της πνευματικής και σωματικής κούρασης που κουβαλούσαν οι παίκτες του; Μόλις πριν από δύο μέρες υπογράμμιζα με έμφαση ότι η ομάδα που κέρδισε τη Μαρσέιγ την Τετάρτη δεν είναι «αναγκαστικό» ότι μπορεί να κερδίσει και στην Τρίπολη.

Δεν χρειάζεται σοφία αυτό το συμπέρασμα και πραγματικά δεν μπορώ να δεχθώ ότι αυτό δεν το ήξερε ο Βαλβέρδε. Καταλήγω στο συμπέρασμα ότι πιθανότατα υπερεκτίμησε τις δυνάμεις των ποδοσφαιριστών του. Μάλλον πίστεψε ότι ύστερα από τρεις μέρες ο Μανιάτης θα καταπίνει τα ίδια χιλιόμετρα στο γήπεδο, ο Τοροσίδης θα ανεβοκατεβαίνει την πλευρά με την ίδια άνεση και ο 33χρονος Μοντέστο θα έχει τις ίδιες ανάσες όπως και στη Μασσαλία.

Και όχι μόνο αυτοί, αλλά και ο Φουστέρ, ο Τζιμπούρ, ο Μιραλάς, όλοι τους. Ε δεν είχαν. Και ο «Βάσκος», που «δεν αλλάζει εύκολα τους βασικούς», βρέθηκε στην τραγική θέση να χτυπάει το κεφάλι του στον πάγκο και να μην καταλαβαίνει τι φταίει και βλέπει αυτήν την τραγική εικόνα.

Τέλος, δύο πράγματα για τον Μέγερι. Χθες αποδείχθηκε ότι ο Ολυμπιακός δεν βρήκε ακόμα τερματοφύλακα, όπως μας πίεζαν όλοι να δεχθούμε κόντρα στη λογική. Ο Ολυμπιακός έχει έναν καλό αναπληρωματικό τερματοφύλακα αλλά όχι έναν καλό βασικό πορτιέρο. Δεν καταδικάζω το παλικάρι, που έχει και ικανότητες και τσαμπουκά, αλλά άλλο να λέει κάποιος «εντάξει, τη βγάζουμε την χρονιά με τον Μέγερι» και διαφορετικό να υποστηρίζει ότι «είμαστε εντάξει από τερματοφύλακα».

Ομως, ό,τι έγινε έγινε. Ο Ολυμπιακός έμεινε πίσω στη βαθμολογία αλλά δεν ήρθε και η συντέλεια του κόσμου. Υπάρχει πολύς χρόνος μπροστά και το σίριαλ έχει πολλά επεισόδια προτού απονεμηθούν τα βραβεία. Ας μη βιάζεται τόσο ο Παναθηναϊκός να πανηγυρίσει.

Πηγή: exedrasports.gr

Βαλβέρδε Superleague Ολυμπιακός