Στη Λιβύη οι ομάδες αυτές είναι η Αλ Ιτιχάντ, με 16 πρωταθλήματα, και η Αλ Άχλι, με 10. Οι δύο αυτές ομάδες μαζί έχουν κατακτήσει 26 πρωταθλήματα, όταν όλες οι υπόλοιπες μαζί έχουν 16. Αυτές οι “όλες οι υπόλοιπες” έχουν ένα κοινό στοιχείο: Είναι όλες ομάδες που έχουν την έδρα τους στις δύο μεγάλες πόλεις της Λιβύης, την Τρίπολη και την Βεγγάζη. Όλες, εκτός από μία…

Το 2004, κάποια…Ολόμπι (ή Ολίμπικ Ζαουίγια) από την πόλη Ζαουίγια πανηγύρισε την κατάκτηση του πρωταθλήματος, για πρώτη και μοναδική φορά στην ιστορία της, αφήνοντας πέντε βαθμούς πίσω της την Αλ Ιτιχάντ και έξι βαθμούς πίσω την Αλ Άχλι. Φανταστείτε την Ολόμπι σαν τη Λάρισα της Λιβύης: Μία επαρχιακή ομάδα που ήρθε από το πουθενά και εκτόπισε από την κορυφή τις μεγάλες ομάδες της χώρας, κατακτώντας το μοναδικό πρωτάθλημα της ιστορίας της!

Φυσικά, η Ολόμπι χάρη στον τίτλο της συμμετείχε και στο αφρικανικό Champions League της επόμενης χρονιάς, αποκλείοντας στον προκριματικό γύρο την Ρενεσάνς από το Τσαντ, αλλά πέφτοντας πάνω στην αλγερινή USM στον πρώτο γύρο, από την οποία και αποκλείστηκε με συνολικά τέρματα 0-7.

Περιττό να πούμε ότι από τότε μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί άλλη επαρχιακή ομάδα που να κάνει τέτοιο ξεπέταγμα, όπως άλλωστε το ίδιο συμβαίνει και στην Ελλάδα. Η Αλ Ιτιχάντ είναι τα τελευταία χρόνια η απόλυτη κυρίαρχος στο πρωτάθλημα της χώρας, αφού έχει κερδίσει όλα τα πρωταθλήματα των τελευταίων 10 ετών, με εξαίρεση βέβαια τον θρίαμβο της Ολόμπι.

Όσο για την ίδια την Ολόμπι; Από το 2004 κι έπειτα η πορεία της είναι πτωτική. Το 2005 τερμάτισε τρίτη, το 2006 πέμπτη, τις δύο επόμενες χρονιές όγδοη, ενώ πέρσι κέρδισε την παραμονή της σε αγώνα μπαράζ, αφού τερμάτισε ενδέκατη. Σαφώς αποδυναμωμένη, φαίνεται απίθανο να επαναλάβει κάποτε το κατόρθωμά της.

Βέβαια, αυτό που κάνει ξεχωριστό το κατόρθωμα της Ολόμπι (και της Λάρισας, και της κάθε Ολόμπι και Λάρισας στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα) είναι η σπανιότητά του. Γιατί μπορεί το ποδόσφαιρο να είναι το κατ’εξοχήν δημοκρατικό άθλημα, όμως το κάθε πρωτάθλημα έχει τις “δικτατορίες” του, και είναι ωραίο πού και πού να γίνεται ένα “πραξικόπημα” για να σπάει η μονοτονία…

Πηγή: insanesoccer.wordpress.com

Ποδόσφαιρo Διεθνή