Στα ξένα (όπου βρίσκομαι εδώ και μέρες) έχω την αίσθηση ότι τα καλά νέα σε χαροποιούν περισσότερο και τα άσχημα σε θλίβουν πιο πολύ, απ’ όσο συμβαίνει συνήθως. Το ήξερα από παλιά αυτό και βεβαιώθηκα σήμερα το πρωί, που διάβασα για τον θάνατο του Σωκράτη…

Του Σωκράτη, το εννοώ και επιμένω σε αυτή την εξελληνισμένη εκφορά του ονόματος του Σόκρατες Μπραζιλέιρο Σαμπάιο ντε Σούζα Βιέιρα ντε Ολιβέιρα, διότι αν και Βραζιλιάνος ο συχωρεμένος αρτίστας της μπάλας, θεωρούσε ανέκαθεν τον εαυτό του Έλληνα. Ελληναρά κιόλας, από τους αρχαίους, όπως δήλωνε το όνομα του, αλλά και τα ονόματα τα οποία έδωσε στα τρία από τα τέσσερα παιδιά του, που τα βάφτισε Σωκράτη, Σοφοκλή και Σωσθένη. Λυπόταν μάλιστα (και το έλεγε τιμίως και ειλικρινώς όχι για να μας καλοπιάσει) που δεν είχε γεννηθεί στην Ελλάδα, που δεν την είχε επισκεφθεί νωρίτερα από το 2005, που δεν είχε τριφτεί με τους ανθρώπους της τόσα χρόνια…

Διαβάστε όλο το άρθρο στο gazzetta.gr

Ποδόσφαιρo Βραζιλία Διεθνή