Δεν το ανακάλυψε ο Μουρίνιο τα τελευταία χρόνια στις ομάδες που πέρασε και έβαλε τη σφραγίδα του, όσο και αν κάποιοι το ανακάλυψαν μέσα από τις βιβλιογραφίες που αναφέρονται στον χαρισματικό Πορτογάλο. Στην καλύτερη από αυτές, με την υπογραφή του Patrick Barclay αρθρογράφου των «Times» με τίτλο «Anatomy of a winner» ο Μουρίνιο φέρεται να έχει μία κόντρα με κάποιον παίκτη της Λεϊρία που διαφωνούσε μαζί του, λέγοντας λίγο υποτιμητικά «Πού νομίζεις πως προπονείς; Στη Ρεάλ Μαδρίτης;». Ο Ζοσέ τον κοίταξε, χαμογέλασε και είπε τη μυθική ατάκα «Κάνε αυτό που σου λέω χωρίς συζητήσεις και επειδή θα πάω στη Ρεάλ θα σε έχω μία μέρα υπόψη μου».

Σε θέματα πειθαρχίας και επιβολής ο Μουρίνιο θυμίζει σε πολλά πράγματα τον αείμνηστο Μπράιαν Κλαφ ο οποίος έλεγε πως οι παίκτες έχουν το δικαίωμα διαφωνίας σε οτιδήποτε, φτάνει στο τέλος να συμφωνούν μαζί του! Ακόμη θυμίζει και κάτι από Ερνστ Χάπελ, ο οποίος στις δόξες του υποστήριζε πως η μόνη ερώτηση που δικαιούται να θέτει ο ποδοσφαιριστής δεν είναι αν πρέπει να κάνει αυτό που του λένε, αλλά απλώς πότε πρέπει να αρχίσει να το εφαρμόζει!

Ενα χρόνο μετά την εκπληκτική παράσταση που έβγαλε η Μπαρτσελόνα πάνω στο χορτάρι διαλύοντας τη Ρεάλ του Μουρίνιο με 5-0, οι δύο ομάδες που πέρυσι «βαρέθηκαν» να βρίσκουν η μία την άλλη απέναντι, φέτος δείχνουν πιο κοντά σε ποιότητα. Προσωπικά, νομίζω πως μόνο η Μπάγερν και η... κληρωτίδα μπορεί να εμποδίσει να δούμε τον απόλυτο τελικό στο Τσάμπιονς Λιγκ στο Μόναχο και για αυτό το κλείσιμο της ψαλίδας κύριος λόγος είναι ένας: ο Ζοσέ Μουρίνιο. Πρόκειται για ένα φαινόμενο είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι.

Σε ένα άλλο καταπληκτικό βιβλίο για τον Μουρίνιο, αυτό του Ιταλού Σάντρο Μοντέο (που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις ΤΟΠΟΣ) και έχει τίτλο «Ο Εξωγήινος» γίνεται μία καταπληκτική ανάλυση της προσωπικότητάς του, σκιαγραφώντας την ικανότητά του να κερδίζει τους ποδοσφαιριστές. Και πώς μπορεί να κάνει τους πάντες να αντιληφθούν πως το σύνολο είναι πάνω από οποιονδήποτε παίκτη, κάτι που ακούγεται εύκολο και όλοι οι προπονητές προβάλλουν, αλλά πάρα πολύ δύσκολα εφαρμόζεται σε ομάδες με τεράστια ονόματα, μεγάλα συμβόλαια και έντονες προσωπικότητες. Αλλά δεν αφήνει κανένα να αμφισβητήσει το ποιος κάνει κουμάντο.

Ο πρώην διευθυντής της φιλαρμονικής ορχήστρας του Αμστερνταμ Χανς Φονκ, ο οποίος λατρεύει το ποδόσφαιρο, είχε δηλώσει παλιότερα πως σε ομάδες πέραν των τεσσάρων ατόμων δεν μπορεί να λειτουργήσει η δημοκρατικότητα! «Αν ένα μουσικό γκρουπ είναι τρεις άνθρωποι και παίζουν τζαζ, τότε γίνεται. Αλλά αν έχεις μια ολόκληρη ορχήστρα, για να αποδώσουν οι μουσικοί, ευλαβικά τηρούν τις οδηγίες του μαέστρου. Είτε τους αρέσει είτε όχι».

Στη Ρωσία, αμέσως μετά την επανάσταση των Μπολσεβίκων, έγιναν προσπάθειες η Φιλαρμονική της Μόσχας να λειτουργεί με ελεύθερη βούληση των μουσικών! Κατάλαβαν σύντομα πως ήθελαν τέσσερις εβδομάδες παραπάνω δοκιμών για να βγει το έργο! Η προσπάθεια για πολυσυλλεκτικές αποφάσεις είναι καταδικασμένη, κυρίως στο ποδόσφαιρο που ο ρόλος του προπονητή απέναντι στους παίκτες είναι σαν του δασκάλου που έχει πάει εκδρομή τους μαθητές!

Η ουσία είναι πως στη σημερινή εποχή των πολυεκατομμυριούχων παικτών οι ρόλοι των προπονητών είναι διαφορετικοί. Στη Ρεάλ Μαδρίτης των αστέρων, απέτυχαν πολλοί. Ο Ντελ Μπόσκε ουσιαστικά δεν διοικούσε, αλλά επιτηρούσε, ο Σούστερ απέτυχε, ο Καπέλο ήταν πολύ πιεστικός χωρίς να καταφέρνει να πείσει για την αναγκαιότητα της αυταρχικότητάς του παρ' ότι κατέκτησε τίτλους. Σε κάποιες ομάδες που το αφεντικό είναι ξεκάθαρο, όπως στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με τον σερ Αλεξ Φέργκιουσον, μπορεί τα πράγματα να είναι πιο απλά αλλά γίνονται και ανταρσίες κατά καιρούς όπως από τον Κιν το 2005 ή τον Φαν Νιστελρόι ένα χρόνο αργότερα στον τελικό του Λιγκ Καπ, ωστόσο και οι δύο είδαν την πόρτα της εξόδου.

Σε πόσες ομάδες γίνεται εύκολα αυτό; Σήμερα με τους σύγχρονους σταρ να κερδίζουν σε μία εβδομάδα όσο άλλοι σ' ένα χρόνο στο παρελθόν, είναι εύκολο να μη δέχονται την παρατήρηση και για αυτό έχει σημασία ο σταρ να είναι ο προπονητής! Και αληθινός σταρ σαν τον Ζοσέ Μουρίνιο, στην τελευταία δεκαετία, δεν υπάρχει και δύσκολα θα βγει και άλλος πολύ σύντομα.

Το αποψινό ντέρμπι λοιπόν είναι ένα ματς που κρίνει κατά πολύ αν η ψαλίδα έκλεισε από τη μέρα που άφησε το Μιλάνο για τη Μαδρίτη ο Special One. Και ο τελικός του Μονάχου τον επόμενο Μάιο, ειδικά αν αντίπαλοι είναι αυτοί οι δύο «αιώνιοι» εχθροί θα αποτελέσει και μία ξεχωριστή παράσταση.

Πηγή: SportDay

Μουρίνιο Ρεάλ Μαδρίτης Primera Division