Γράφει ο Ανδρέας Παπαλουκάς...

Κι αν έχει παράπονα που δεν παίζει όσο θα ήθελε, είναι απολύτως δικαιολογημένα. Ομως, πέραν των άλλων, φανερώνει δείγματα επαγγελματισμού και σοβαρότητας, καθώς ουδέποτε έχει παρεκτραπεί. Και το μόνο που λέει, σε όσους τον... τσιγκλάνε, είναι «εγώ, φίλε, όποτε με χρειάζεται ο προπονητής μου είμαι πανέτοιμος». Κι αυτή είναι η αλήθεια.

Οπως αλήθεια είναι ότι ο Παναθηναϊκός το μόνο που πρέπει να κρατήσει από την «πλατεία» είναι πλατιά χαμόγελα για τους τρεις βαθμούς. Τίποτε άλλο.

Οπως, βέβαια, αν είσαι φίλος της Ρεάλ, απλώς αναγνωρίζεις την ανωτερότητά της. Αν είσαι φανατικός οπαδός της «βασίλισσας» ίσως και να αναζητήσεις κάποιες δικαιολογίες για τη νέα ήττα της ομάδας σου σε ακόμη ένα «clasico».

Αν είσαι υποστηρικτής της Μπαρτσελόνα ή του ποδοσφαίρου που πρεσβεύει η ομάδα του Πεπ Γκουαρδιόλα, τότε απλώς λες ότι αυτή η ομάδα δεν παίζεται. Ακόμα κι αν ξεκινήσει για εκείνη στραβά ένα παιχνίδι, όπως το προχθεσινό, στο οποίο βρέθηκε πίσω στο σκορ από το 22ο δευτερόλεπτο, ύστερα από απίστευτη γκάφα του Βίκτορ... Κοστάντσο, βρίσκει τον τρόπο να φέρει τούμπα τον αγώνα και να απειλήσει με διασυρμό την αντίπαλη ομάδα - όπως έκανε προχθές με τη Ρεάλ, μετά την επίτευξη του τρίτου τέρματός της. Σαφώς, για να ανατρέψει μια τέτοια κατάσταση δεν χρειάζεται μόνο ποιότητα, που είναι πανθομολογούμενη (ακόμα και ο εγωπαθής Μουρίνιο το παραδέχθηκε), αλλά και τύχη. Και η «Μπάρτσα» προχθές την είχε. Οχι μόνο γιατί ο Ρονάλντο στο 25' έχασε κλασική ευκαιρία για το 2-0.

Ούτε επειδή η Μπαρτσελόνα πήρε προβάδισμα με το τυχερό γκολ του Τσάβι στο 53', αλλά διότι στην επόμενη φάση η Ρεάλ έχασε ευκαιρία με τον Κακά για να ισοφαρίσει το παιχνίδι.

Βέβαια, ακόμα κι αν τα κατάφερνε να ισοφαρίσει, δεν σημαίνει ότι θα κέρδιζε. Διότι η Μπαρτσελόνα στο τελευταίο μισάωρο έπαιζε σχεδόν με σβηστές τις μηχανές.

Οπως συνέβη και με την ΑΕΚ στο β' ημίχρονο του αγώνα με τον ΠΑΣ Γιάννινα. Μετά το 2-0 οι παίχτες κατέβασαν ταχύτητα και δεν ήθελε και πολύ να την πατήσουν. Προς το παρόν πατούν την κορυφή, επίτευγμα το οποίο ίσως ουδείς πίστευε.

Ισως ούτε ο Νίκος Κωστένογλου, που ταπεινά συνεχίζει να καθοδηγεί την ομάδα του. Χωρίς φανφάρες και εκρήξεις. Κι αν «τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα», το αυτό συμβαίνει και με τον Αγγελο Αναστασιάδη, που ακόμα «τραγουδά» και «ψέλνει» ορισμένους παίχτες της νέας ομάδας του. Κι αν προχθές ήταν ο Πατσατζόγλου που «πλήρωσε το μάρμαρο», αύριο θα είναι ο Ζαϊρί, μεθαύριο κάποιος άλλος...

Πηγή: Εθνοσπόρ

Πάντελιτς Superleague Ολυμπιακός