Η αλήθεια του Νικόλα

Δεν ξέρω κατά πόσον μπορεί να τα καταφέρει, όταν θα βρίσκεται από το καλοκαίρι στον πάγκο μιας ομάδας, σχεδιάζοντας τις μεταγραφές και την προετοιμασία της...

Βλέπω, όμως, έναν ικανότατο και άκρως προσαρμοστικό προπονητή-διαχειριστή τόσο του ρόστερ όσο και των «ειδικών συνθηκών» που επικρατούν στην ομάδα. Γιατί δεν μπορεί να είναι τυχαίο αυτό που γίνεται φέτος, αφού το έχει πετύχει και τη σεζόν 2007-08, όταν αντικατέστησε (πάλι Ισπανό) τον Φερέρ. Μόνο που τότε, σε αντίθεση με το σήμερα, είχε στη διαθεσή του πρωτοκλασάτους, πολύ καλύτερο αλλά και πληρωμένο ρόστερ, ενώ η «κιτρινόμαυρη»... λίμνη παρέμενε μεγάλη!

Δεν ξέρω αν η ΑΕΚ μαζί του μπορεί να πάρει το πρωτάθλημα (η λογική λέει όχι) ή έστω να παραμείνει ανταγωνιστική στη διεκδίκηση του τίτλου μέχρι την... τελευταία στροφή.

Βλέπω, όμως, έναν άνθρωπο που μπορεί να εμπνεύσει, να διατηρήσει ζωντανή την ελπίδα, να συσπειρώσει και κυρίως να ανάψει τη φλόγα σε μια ομάδα πολλών διαφορετικών προσωπικοτήτων, κινήτρων αλλά και... συμφερόντων. Εναν άνθρωπο που τα καταφέρνει εξίσου καλά να δουλέψει είτε με παίκτες όπως ο Ριβάλντο, ο Μπλάνκο, ο Αρουαμπαρένα, ο Εντίνιο, ο Καλόν, ο Ζούλιο Σέζαρ, ο Παπασταθόπουλος, ο Τόζερ είτε με Κλωναρίδηδες, Μπουγαΐδηδες, Σιαλμάδες, Εγγλέζους και... Σία!

Δεν ξέρω αν είναι καλύτερος από τους προκατόχους του στον «κιτρινόμαυρο» πάγκο, Μπάγεβιτς και Χιμένεθ...

Βλέπω, όμως, έναν προπονητή που παράγει έργο (ουσιαστικά με ανύπαρκτη διοίκηση και ποδοσφαιριστές που θα κλείσουν 9μηνο απλήρωτοι), αλλά δεν τυγχάνει της αναγνώρισης και της προβολής τόσο του Σερβοέλληνα όσο και του Σεβιγιάννου.

Ισως επειδή ο Κωστένογλου απέναντι στον «μύθο» και στον «έρωτα» πολλών ΜΜΕ για τον Ντούσαν προκαλούσε περισσότερο (δημοσιογραφικό) ενδιαφέρον για τη... σχέση του με τον Θεό, ενώ συγκριτικά με τον αθεράπευτα λαϊκιστή και πολυλογά Μανόλο είναι πολύ χαμηλών τόνων και πιο σοβαρός. Δυστυχώς στην Ελλάδα η... αλήθεια του Νικόλα (που μέσω της τωρινής ΑΕΚ διδάσκει ταπεινότητα, αξιοπρέπεια, πίστη, αγώνα και ελπίδα) δεν «πουλάει» όσο οι... ψευδαισθήσεις τύπου Μπάγεβιτς και Χιμένεθ!

Δεν ξέρω αν μαζί του η ΑΕΚ μπορεί να παίξει θεαματικό ποδόσφαιρο...

Βλέπω, όμως, μια ΑΕΚ που στη μετά Χιμένεθ εποχή απέκτησε στο παιχνίδι της ποδοσφαιρική ταυτότητα και λογική, έγινε ομάδα με αρχή, μέση, τέλος. Και παντός... καιρού, είτε αγωνίζεται με κανονικό είτε (το πιο συνηθισμένο δηλαδή) με πειραματικό σχήμα, τα δίνει όλα για το αποτέλεσμα, με ψυχή και πλάνο προσαρμοσμένο αναλόγως κάθε φορά και με τον αντίπαλο!

Το προχθεσινό παράδειγμα του Γκρατς αποτελεί τη «σφραγίδα» του Καβαλιώτη τεχνικού στο «μικρό θαύμα» που έχει καταφέρει μέχρι τώρα. Με ενδεκάδα που δύσκολα θα κρατούσε μια ομάδα στη δική μας Super League πήγε και καθάρισε σαν αυγό τη Στουρμ (πολύ λάιτ αλλά πρωταθλήτρια Αυστρίας, που έριξε 5άρα πριν από λίγες ημέρες στην Αούστρια).

Δεν ξέρω αν ο «Κωστέ» θα τα καταφέρει μέχρι τέλους...

Βλέπω, όμως, έναν νέο προπονητή, φιλόδοξο, με θετική ενέργεια, όραμα και αρχές, που έχει ξεσηκώσει στοιχεία απ' τον Μπάγεβιτς (λογικά λειτούργησε σαν προπονητικός του μέντορας στη «χρυσή εποχή» της ΑΕΚ), πιστεύει στους Ελληνες και ο οποίος αν μη τι άλλο αξίζει τον σεβασμό και την αναγνώριση όλων.

Πηγή: Goal