Φαντάζομαι ότι αρκετοί ΑΕΚτσήδες αισθάνονται όπως κι εγώ τούτη τη στιγμή. Πικρία και απογοήτευση… Όμως ειλικρινά θαρρώ πως στον «κιτρινόμαυρο» πλανήτη ξέχασαν την ομάδα. Και γι’ αυτό ευθύνη έχουμε όλοι. Και δη τα ΜΜΕ... Διότι ξεχάσαμε τα αγωνιστικά, αφήσαμε ξανά την ομάδα μόνη και όταν ήρθε το… χαστούκι με την ομάδα του Κατσαβάκη θυμηθήκαμε το αγωνιστικό κομμάτι.

Πάθαμε ψύχωση με τις διοικητικές εξελίξεις (τις ποιες;). Κολλήσαμε να δούμε τι εστί Ξενιάδης, ποιοι είναι οι Αραβες και συνεχίζουμε με λύσσα και μανία να αναζητούμε τον Μεσσία για την ΑΕΚ. Οσες φορές και αν το έχουμε γράψει (ή πει) συνεχίζουμε να ξεχνάμε ότι δεν υπάρχουν σωτήρες για την Ενωση.

Αρρωστήσαμε με το να επιβεβαιώσουμε το αυτονόητο, πως δηλαδή ο Βασίλης Ξενιάδης δεν έχει τη δυνατότητα, τα λεφτά ρε παιδί μου για να σώσει και να απογειώσει την αγαπημένη μας ομάδα. Κάποιοι έσπευσαν να τον κάνουν και φίλο στο facebook, να τον αποκαλέσουν πρόεδρο. Τι να πω; Πραγματικά αδυνατώ να μας καταλάβω. Ισως να μη θέλω να το εμπεδώσω πως αλλάξαμε.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο Gazzetta.gr

Δόξα Δράμας ΑΕΚ Superleague