Αυτές οι δύο, Παναιτωλικός και Παναθηναϊκός, είναι ομάδες των προπονητών τους. Οπότε είναι λογικό «μέσα» από αυτούς να κρίνουμε τη διαμόρφωση του χθεσινού 1-1 στο Αγρίνιο. Ο Μπάμπης Τεννές ήταν, λογικά, «σκασμένος» στο φινάλε, αφού για ενάμισι λεπτό έχασε την ευκαιρία μιας μεγάλης νίκης.

Δικαιούται όμως να είναι υπερήφανος. Διάβασε άψογα το παιχνίδι του Παναθηναϊκού, έπραξε ό,τι ακριβώς μου είπε το μεσημέρι της Τρίτης στον αέρα του Sentra, δεν έπαιξε δηλαδή «συντηρητικά», αλλά για να νικήσει, εν τέλει αυτός και η ομάδα του μπορούν να νιώθουν «αδικημένοι» από τη μοίρα του ματς, έτσι όπως εκείνη αποφάσισε στο 94ο λεπτό!

Από την άλλη πλευρά ο προπονητής που έχει φτιάξει από τις «στάχτες» τον φετινό εξαιρετικό Παναθηναϊκό εκτιμώ ότι φέρει το βάρος της ευθύνης για τους δύο χαμένους βαθμούς του «τριφυλλιού». Και μάλλον πρέπει να αισθάνεται τυχερός που στο... παρά κάτι έσωσε την παρτίδα και δεν γνώρισε τη 2η ήττα. Με τον Λέτο στη σύνθεσή τους οι «πράσινοι» ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ να παρουσίαζαν τόσο μίζερη εικόνα στο δημιουργικό τομέα.

Ο Παναθηναϊκός σε όλο το ματς, αλλά ειδικά στο β' ημίχρονο, δεν ήταν ομάδα Φερέιρα. Προβλέψιμος, άναρχος, χωρίς κίνηση και ενέργεια, εύκολη λεία για τον Παναιτωλικό. Δίχως τις επινοήσεις του Λέτο και την ταχύτητα του Κουίνσι, όσο κι αν πάλευε ο νεαρός Μαυρίας, οι «πράσινοι» ήταν ομάδα μέτρια (α') έως κακή (β').

Ο Φερέιρα επέλεξε 11άδα χωρίς επιθετικό, αλλά ακόμη και με δείγμα 45 λεπτών... έμεινε πιστός στο «λάθος» του για μία ολόκληρη ώρα. Οταν στο 71ο λεπτό έβαλε τον Τοτσέ, η άμυνα του Παναιτωλικού κατάλαβε ότι είχε «αντίπαλο». Ο Μπλάζιτς έπιασε το... άπιαστο στο 87ο, αλλά δέχτηκε το γκολ από τον Ισπανό στο 94ο λεπτό.

Ο Παναθηναϊκός των 10 παικτών μπορεί να καυχιέται ότι -όπως και στο Περιστέρι- δεν έχασε. Σημαντικό απόφθεγμα για το μέταλλο της ομάδας. Νομίζω όμως ότι η ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ απώλεια των δύο βαθμών κατέδειξε δύο πράγματα: α) Τη δεδομένη έλλειψη βάθους στο ρόστερ. β) Ο προπονητής μπορεί να θέλει να υπερασπιστεί το ποδόσφαιρό του, όμως κάποια πράγματα δεν γίνονται όταν σου λείπουν υλικά. Οπότε οφείλεις να είσαι ευέλικτος.

Για τον Παναιτωλικό το ξημέρωμα του 2012 βγάζει δικαιολογημένες προσδοκίες. Χωρίς Θεοδωρίδη και Χαριστέα, είχε υπέροχη μεσαία γραμμή (με Μητρόπουλο και Ρότσα), καλή αμυντική λειτουργία και τον Καμαρά σε ένα θαυμάσιο γκολ. Για... 90 δευτερόλεπτα στερήθηκε την υπέρβαση που άξιζε.

ΥΓ.1: Δεν νομίζω ότι έγινε πέναλτι στον Βύντρα. Ο αμυντικός του ΠΑΟ έπεσε σαν να τον πυροβόλησαν.

ΥΓ.2: Τυχερός ο -ΚΑΚΟΣ- Ολυμπιακός που νίκησε τον Ατρόμητο. Η ομάδα του Δώνη έκανε ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ εμφάνιση, σε αντίθεση με τους πρωταθλητές που μπορεί να μείνουν μόνο στο αποτέλεσμα και ουσιαστικά στο ότι πλέον κάλυψαν το -5 από τον ΠΑΟ. Περιμένουν άλλη μία γκέλα του «τριφυλλιού» (στα δύο παιχνίδια που υπολείπεται) για να μείνουν... και κανονικά μόνοι τους στην κορυφή.

ΓΙ' ΑΥΤΟ ΕΙΣΑΙ ΠΑΟΚ

Στιγμές μεγαλείου για μία ομάδα δεν είναι μόνον εκείνες που κατακτάει τίτλους. Η καρδιά, το συναίσθημα, η αγάπη δεν χρειάζονται την ανύψωση κούπας για να εκφραστούν. Αρκεί ο ψυχισμός, το δέσιμο με τη φανέλα. Η χθεσινή μέρα επιβεβαίωσε για πολλοστή φορά το ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΜΕΓΕΘΟΣ που ονομάζεται ΠΑΟΚ. Δύο σπουδαίοι ποδοσφαιριστές αποχώρισαν από την Τούμπα μέσα σε αποθέωση και δάκρυα.

Η φορτισμένη συγκινησιακά ατμόσφαιρα μπορεί να ήταν αναμενόμενη. Ομως για τον ΠΑΟΚ, που πλέον υποχρεούται λόγω οικονομικών δεδομένων να κατεβάσει την ποιότητα του ρόστερ, είναι σημαντικό όχι μόνο πως νίκησε τον Λεβαδειακό τελειώνοντας το ματς με 9 Ελληνες στην 11άδα του, αλλά ότι Κοντρέρας και Βιεϊρίνια έφυγαν με «δικέφαλη καρδιά».

Πηγή: Goal

Φερέιρα Παναθηναϊκός Superleague