Την έχουμε αυτή τη συνήθεια στην Ελλάδα, να θεοποιούμε παίκτες με μια καλή εμφάνιση. με ένα καλό παιχνίδι; Πόσοι και πόσοι παχυλοί τίτλοι έχουν γραφτεί για παίκτες που πέρασαν και δεν ακούμπησαν; Πόσοι "ειδικοί" έχουν βάλει το …χέρι τους στην φωτιά για σπουδαία ταλέντα και τελικά… τσουρουφλίστηκαν; Με ένα παιχνίδι, με μία καλή εμφάνιση σε ένα 90λεπτο χτίζουμε καριέρες, αδιαφορώντας για το πόσο κακό κάνουμε στα νεαρά μυαλά…

Στην περίπτωση του Σιδεράκη δεν χρειάστηκε ούτε καν ένα 90λεπτο! Με δύο αποκρούσεις στη διαδικασία των πέναλτι, γράφτηκαν και ακούστηκαν διθύραμβοι. Μέχρι που βγήκε άνθρωπος στο ραδιόφωνο (προπονητής τερματοφυλάκων) και ξεστόμισε ότι περίμενε να πιάσει τρία πέναλτι και όχι μόνο δυο. Ρεσιτάλ αρλούμπας, δηλαδή. Λες και είναι ποτέ δυνατόν να υπολογίσεις αν και πόσα πέναλτι θα πιάσει ένας τερματοφύλακας. Δηλαδή, αν οι παίκτες του Παναθηναϊκού έστελναν την μπάλα στο "γάμα" ή άουτ, ο Σιδεράκης δεν θα ήταν καλός τερματοφύλακας;

Σοβαροί να είμαστε. Δεν κρίνονται έτσι οι τερματοφύλακες (ούτε γενικά οι ποδοσφαιριστές). Αλλά από υπερβολές άλλο τίποτα. Τουλάχιστον τον Καπίνο και τον Μέγερι τους είδαμε σε μερικά ματς. Ένώ τον Σιδεράκη, ακόμη δεν τον είδαμε, Μπουφόν τον βαφτίσαμε. Με δύο αποκρούσεις ετοιμάζεται να πάρει μεταγραφή στον Ολυμπιακό!