Γράφει ο Βασίλης Παπανδρέου...

Το Madison Square Garden, η έδρα των Νικς θεωρείται ως το «πιο διάσημο γήπεδο μπάσκετ στον κόσμο», οπότε με το συγκεκριμένο επιχείρημα ως όπλο, έπεισα εύκολα τη γυναίκα μου να μου ξεχάσει για τρεις ώρες τις βόλτες, τα μουσεία και τα ψώνια στο Μανχάταν και να πάμε να δούμε τους Νικς απέναντι στους Μάτζικ.

Οι συνθήκες ήταν ιδανικές.Την περασμένη Δευτέρα, στις 16 Ιανουαρίου, οι Αμερικανοί τιμούσαν τη μνήμη του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ κι έτσι ο αγώνας ήταν μεσημεριανός.Το πρώτο πράγμα που έβλεπες φτάνοντας στο MSG ήταν τα παιδάκια. Πολλά παιδάκια. Πάρα πολλά παιδάκια! Και πάρα πολλές γυναίκες. Όχι, Μαμελούκους με κουκούλες δεν είδα, αλλά… τι να ξέρουν τα αμερικανάκια από «6ο παίκτη» και «υπέροχο λαό που σπρώχνει την ομάδα στη νίκη»;

Με ένα ταπεινό εισιτήριο 100 δολαρίων (τα πιο ακριβά έκαναν 4,500 δολάρια για μια θέση στο παρκέ δίπλα στον Σπάικ Λι, ενώ τα πιο φτηνά, που βρίσκονταν στις αετοφωλιές του Madison, στοίχιζαν 50 δολάρια, δηλαδή περίπου 38 ευρώ), καθίσαμε ακριβώς δίπλα στα δημοσιογραφικά θεωρία, στο δεύτερο διάζωμα του Madison.Οι θέσεις μας ήταν ανάμεσα σε έναν μπαμπά με τα τρία του παιδιά (ηλικίας 10 με 18 ετών, με τον βενιαμίν να φοράει τη… φανέλα των Λέικερς) και ένα γκρουπ Κινέζων με τεράστια κόκκινα αδιάβροχα, που –προφανώς- μιλούσαν μόνο κινέζικα αλλά αυτό δεν τους πτόησε να «σηκώσουν» το μισό «NY Knicks Store».

Hot dog, μπύρα και… τεκίλες

Για το φόβο των… Ιουδαίων, είχαμε πάει στο γήπεδο δύο ώρες νωρίτερα, οπότε είχαμε άπλετο χρόνο για μπύρες, hot dog, παγωτά (είχε και τεκίλες για τους μερακλήδες) σε ένα από τα δεκάδες μαγαζιά περιμετρικά του γηπέδου. Μέσος όρος παραμονής στην ουρά ήταν τα δύο λεπτά, καθώς τα μαγαζιά ήταν τόσα πολλά, που οι 19,673 θεατές εξυπηρετούνται σε χρόνο dt. Φάγαμε, ήπιαμε, βγάλαμε φωτογραφίες… ε πάμε για ψώνια.

Όσο γρήγορα τελειώσαμε με τα φαγητά, τόσο καθυστερήσαμε στο Specialized Store των Νικς. Υπήρχαν παντού παιδάκια που έσερναν τους μπαμπάδες τους από το μανίκι κρατώντας τη φανέλα του Καρμέλο Άντονι, ένα tshirt του Αμάρε, μία κούπα της ομάδας, μια μίνι μπασκέτα και ένα… χέρι (αυτά τα μεγάλα που κάνουν θραύση στα γήπεδα του ΝΒΑ), ενώ παράλληλα ο δυστυχής μπαμπάς είχε προλάβει να αγοράσει ένα φούτερ και μια vintage φανέλα του Πάτρικ Γιούιν, του παλιού ήρωα των Νικς και νυν βοηθού προπονητή των Μάτζικ.

Αυτό είναι το ΝΒΑ! Μια τεράστια βιομηχανία θεάματος, με τους καλύτερους παίκτες του κόσμου πρωταγωνιστές και τους φιλάθλους σε ρόλο… χορηγών.30 λεπτά –και τέσσερις σακούλες με προϊόντα των Νικς μετά- είχε έρθει η ώρα να πάμε στις θέσεις μας, αφού κάναμε μια ακόμα στάση για μπύρες και hod dog.Τα κιλά μπαίνουν πολύ εύκολα στην Αμερική…

«Γιατί είναι τόσο ήσυχοι;»

Όταν έχεις εμπειρία από τα ελληνικά γήπεδα, η εικόνα του Madison με τους 20,000 θεατές και την κατά διαστήματα… νεκρική σιγή, σίγουρα προκαλεί εντύπωση. «Σε όλο τον αγώνα έτσι ήσυχοι θα είναι;», με ρώτησε η γυναίκα μου (συνηθισμένη από το ΟΑΚΑ), που είχε να δει αγώνα ΝΒΑ από τα 80’s και σε κάθε ευκαιρία μου θυμίζει ότι ήταν μέσα στο Boston Garden, στον 5ο τελικό του ‘87, όταν οι Λέικερς με το baby sky hook του Μάτζικ κέρδισαν του Σέλτικς του Μπερντ μέσα στη Βοστώνη. Ακόμα δεν έχω καταλάβει πώς τα κατάφερε, αλλά όντως, σε ηλικία 11 ετών, ήταν μέσα σε έναν από τους ιστορικότερους τελικούς στο ΝΒΑ!!!

Anyway πονάει αυτό, οπότε πάμε στα δικά μας…

Στα matrix του γηπέδου οι άνθρωποι των Νικς καλούν τον κόσμο να… «make some noise» και «everybody clap your hands», όμως μετά από 5-10 δευτερόλεπτα οι Νεοϋορκέζοι επιστρέφουν στα αναπαυτικά καθίσματά τους και συνεχίζουν να παρακολουθούν το… θέατρο. Όπως είπαμε όμως, το ΝΒΑ είναι μια βιομηχανία θεάματος με βασικούς πελάτες και αιμοδότες τους φιλάθλους. Ποιοι φίλαθλοι ξοδεύουν τα περισσότερα χρήματα;;; Τα παιδιά! Bingo!

Στα μισά timeout του αγώνα, την εμφάνισή τους στο παρκέ κάνουν οι cheerleaders της ομάδας, ενώ στα άλλα μισά παίρνουν θέση οι «Kid Dancers», ένα γκρουπ από παιδάκια 4 ως 10 ετών, που με ακρίβεια επαγγελματιών χορευτών δίνουν το δικό τους show, ξεσηκώνοντας –πολύ περισσότερο από τους παίκτες των Νικς- τους θεατές.

Στην ανάπαυλα του ημιχρόνου, στα matix του Garden έπαιξε ένα δεκάλεπτο εκπληκτικό αφιέρωμα στον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, που τελείωσε με τους παίκτες της ομάδας να λένε ένας ένας τι σημαίνει για τους ίδιους (οι περισσότεροι εξάλλου, είναι Αφροαμερικανοί) η ημέρα μνήμης του σημαντικότερου αγωνιστή για τα ίσα δικαιώματα στις ΗΠΑ.

Ο Κινγκ, ο Γιούιν κι ο… Hugo Boss

Ο αγώνας ξαναρχίζει και μερικά σποραδικά καρφώματα ξεσηκώνουν τον κόσμο, όμως στο πρώτο time out, οι Νικς παίζουν ένα δίλεπτο βίντεο αφιερωμένο στον Πάτρικ Γιούιν.Όλο το γήπεδο σηκώνεται όρθιο, ο ίδιος ο Γιούιν, του οποίου η φανέλα κοσμεί την οροφή του MSG, χαιρετά τον κόσμο, ενώ οι μπαμπάδες κάνουν ένα σύντομο μάθημα ιστορίας στα παιδιά τους, για τον ψηλό κύριο με το κοστούμι που αποθεώνεται από 20,000 θεατές. Όπως στην Ελλάδα δηλαδή…

Τα happenings δεν σταματάνε ποτέ κι έτσι σε μία από τις διακοπές –είναι άπειρες στους αγώνες του ΝΒΑ- δύο τυχεροί πιτσιρικάδες παίρνουν θέση κάτω από το καλάθι των Νικς με στόχο να βάλουν τη φανέλα, τα σορτσάκια και τα παπούτσια του Αμάρε Στουνταμάιρ (2,11 4XL φανέλα, 50 νούμερο παπούτσι) ο ένας και του Τάισον Τσάντλερ (2,16, 4XL φανέλα, 52 νούμερο παπούτσι) ο άλλος και να βάλουν ένα layup. Τα κατάφεραν και οι δύο και έφυγαν από το γήπεδο με σουβενίρ τα ρούχα και τα παπούτσια των αθλητών, μέσα αποθέωση από το κοινό του Madison.

Εκτός από παιδάκια, στο γήπεδο είχε και γυναίκες. Τι θέλουν οι γυναίκες; Μόδα! Κανένα πρόβλημα. Οι Νικς έχουν φροντίσει και γι αυτό! Οι «Big 3» της ομάδας, ο Καρμέλο, ο Αμάρε και ο Τσάντλερ έχουν «γυρίσει» ένα βιντεάκι κατά την προσέλευσή τους στο γήπεδο, παρουσιάζοντας μέσα στα αποδυτήρια τα παπούτσια, τα σακάκια, τις γραβάτες, τα παπιγιόν (ο Καρμέλο) και τις τραγιάσκες (ο Αμάρε) που φορούσαν. Νικητήςκαι «Best Dressed Player», διά βοής ήταν ο Τσάντλερ, που επέλεξε μια μαύρη δερμάτινη καμπαρντίνα και ένα καρό γιλέκο (ήταν καλύτερο απ’ ότι ακούγεται), που μάλιστα έδωσε ο ίδιος μια δωροεπιταγή 1000 δολαρίων σε έναν τυχερό φίλαθλο για αγορές σε κατάστημα του Hugo Boss. Not bad…

Πριν αρχίσει το 4ο δωδεκάλεπτο, είδαμε ένα 5λεπτο βίντεο με τους… «Kid Reporters», που προκάλεσε το μεγαλύτερο χειροκρότημα του αγώνα.Ένα αγοράκι (με μοϊκάνα βαμμένη στα χρώματα των Νικς) και ένα κοριτσάκι, περνούν δύο μέρες στο προπονητήριο των Νικς και παίρνουν συνεντεύξεις από τους παίκτες για ό,τι μπορείτε να φανταστείτε. Στον αγώνα που είδαμε, οι ερωτήσεις αφορούσαν τα μαλλιά του Justin Bieber (υπερβολικά ατάλαντος και… υπερβολικά διάσημος 17χρονος τραγουδιστής) και το κατά πόσο οι παίκτες των Νικς θα υιοθετούσαν ανάλογη κουπ, το αγαπημένο τους γεύμα και τον αγαπημένο τους συμπαίκτη, ενώ ο βίντεο έκλεινε με διαγωνισμό στο τραγούδι (προφανώς του Bieber) ανάμεσα στον Τσάντλερ, τον Σούμπερτ και τον Ντάγκλας με τους «Kid Reporters» να απομένουν τον «τίτλο» στον 21χρονο ρούκι guard, Ιμάν Σούμπερτ μέσα σε αποθέωση από τους θεατές. Κάθε εβδομάδα, το σταφ των «Kid Reporters» αλλάζει και μέσω κλήρωσης επιλέγονται δύο παιδάκια που θα γνωρίσουν από κοντά τους αγαπημένους τους παίκτες.

Ντ’ Αντόνι, εδώ είναι Μάντισον ρε!

Στην τελευταία περίοδο, οι Αμερικανοί θυμούνται το… μπάσκετ κι έτσι οι πολλές χαρές και τα γέλια σταματούν, ενώ στα timeout «παίζουν» βίντεο με παλιές μεγάλες στιγμές των Νικς, προκειμένου ο κόσμος να «ζεσταθεί» και να… σπρώξει την ομάδα στη νίκη. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Καρμέλο (33 πόντοι, 8 ριμπάουντ, 5 ασίστ), οι Μάτζικ έφυγαν με το «διπλό» από τη Νέα Υόρκη με 93-102, χάρη στους 30 πόντους με 7(!) τρίποντα του Ράιαν Άντερσον, που ανάγκασαν τον μπαμπά που καθόταν δίπλα μας να παραμιλάει λέγοντας «this guys shoots, like he is fucking Larry Bird».

«Αυτά παθαίνετε ρε αμερικανάκια, για να έχετε παιδάκια και μόδες.Ενώ αν είχατε υπέροχο λαό που τραγουδούσε τη… μαμά του Ντουάιτ Χάουαρντ (το αστέρι των Μάτζικ) και τη θεία του Τούρκογλου, σιγά μην περνούσε το Ορλάντο από τη Νέα Υόρκη.Εδώ είναι Μάντισον ρεεεε». Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε…

Κάπου εκεί το παραμύθι τελείωσε, ενώ στα εκδοτήρια του γηπέδου είχαν ήδη σχηματιστεί ουρές για τον επόμενο εντός έδρας αγώνα των Νικς με τους Σανς. Για την ιστορία, οι Νικς μετρούν έξι συνεχόμενες ήττες, (η τελευταία ήταν χθες το βράδυ από τους Νάγκετς στην 2η παράταση), που έχουν φέρει σε πολύ δύσκολη θέση τον προπονητή Μάικ Ντ’ Αντόνι, που στα νιάτα του έχει κάνει θραύση στο ευρωπαϊκό μπάσκετ και ιδιαίτερα στο Παλέ ντε Σπορ της Θεσσαλονίκης με τη φανέλα της Φίλιπς Μιλάνο απέναντι στον Άρη του Γκάλη και του Γιαννάκη.

Τι μικρός που είναι ο κόσμος, αλλά πόσο διαφορετικοί είναι οι αγώνες μακριά από το ΟΑΚΑ και το ΣΕΦ…

Πηγή: theinsiders.gr

Mπάσκετ Διεθνή