Η εμφανής διαφορά στην απόδοσή της ανάμεσα στο πρώτο και το δεύτερο ημίχρονο ήταν το κύριο χαρακτηριστικό της εικόνας της ελληνικής ομάδας.
Με μία ενδεκάδα που λογικά θα μπορούσε να είναι αυτή με την οποία θα ξεκινούσε τους αγώνες της στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Πολωνίας, αν ξεκινούσε αύριο, η Εθνική μας είχε μια μέτρια έως κακή απόδοση. Αδυνατούσε να κρατήσει την μπάλα κι επομένως να δημιουργήσει επιθετικά και περιορίστηκε στο να προσπαθεί να κρατήσει τους Βέλγους μακριά από την εστία του Καρνέζη.
Παρά το γεγονός ότι προηγηθήκαμε νωρίς με ένα γκολ που προήλθε από λάθη των αμυντικών των Βέλγων, πολύ γρήγορα βρεθήκαμε στον ρόλο του κομπάρσου. Η ισοφάριση φαινόταν αναπόφευκτη παρά το γεγονός ότι οι αντίπαλοί μας δεν δημιούργησαν ευκαιρίες. Και ήρθε από στημένη φάση από κακή αντίδραση όλης της αμυντικής γραμμής σε κόρνερ των Βέλγων.
Εντελώς διαφορετική ήταν η εικόνα της Εθνικής μας στο β' μέρος. Με τον Καραγκούνη αντί του Φωτάκη, τον Κ. Παπαδόπουλο στο κέντρο της άμυνας και τον Παπασταθόπουλο δεξί μπακ αντί του Τοροσίδη, αλλά και όλους τους άλλους πιο κινητικούς και πιο προσεκτικούς, πήρε την πρωτοβουλία με μεγαλύτερη κατοχή μπάλας, προσπάθησε να βγει μπροστά και να φτάσει σε ένα δεύτερο γκολ.
Ο Καραγκούνης «συμμάζεψε» τη μεσαία γραμμή, αλλά και ο νεαρός Φορτούνης, που είχε μπει στη θέση του Σαλπιγγίδη, βοήθησε πολύ στην κυκλοφορία της μπάλας. Το γκολ δεν ήρθε επειδή οι Βέλγοι μετά το 63', που έμειναν με δέκα λόγω αποβολής του Λομπάρτς, κλείστηκαν στην άμυνα και ήταν δύσκολο να βρεθούν χώροι. Στο τέλος έπαιξαν και οι Χριστοδουλόπουλος και Αθανασιάδης, με τον πρώτο να είναι πιο θετικός.
Συμπέρασμα: Στο β' ημίχρονο η Εθνική έδειξε ότι έχει δυνατότητες να παρουσιάσει ένα αξιόλογο σύνολο, αφού διορθωθούν μερικά πράγματα, κυρίως εκεί που πάσχει... παραδοσιακά. Δηλαδή στην ανάπτυξη του παιχνιδιού.
Πηγή: Goal