Βλέποντας όμως ότι έχω χρόνο μπροστά μου, από κάποιο σημείο και μετά, η πίεση αυξήθηκε και βγήκαν μερικά πολύ ενδιαφέροντα πράγματα για το παρελθόν και το μέλλον. Έφτασε σε σημείο μέχρι και να μου παίξει από το τηλέφωνο mp3 που τραγουδάει Elvis Presley σε karaoke version… Διαβάστε λοιπόν τα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα που ειπώθηκαν, υπενθυμίζοντας ότι οι UNISONIC εμφανίζονται στο Rockwave την 1η Ιουλίου.

Ποιανού ήταν η ιδέα να δημιουργήσετε τους UNISONIC και να κάνετε κάποια live χωρίς δίσκο τα δύο τελευταία χρόνια;

Η πρώτη προσέγγιση έγινε από τον Dennis Ward και τον Κώστα Ζαφειρίου. Ο Κώστας, βασικά, με προσέγγισε αρχικά για να αναλάβει το management μου, επειδή δεν έχω manager από την εποχή που σταμάτησα να συνεργάζομαι με τη Sanctuary και τον Rod Smallwood. Το «διαζύγιό» μας ήταν πολύ φιλικό, αλλά ένιωσα ότι στα τέλη της δεκαετίας του ’90, δεν ήξεραν πώς να χειριστούν τη μουσική που έπαιζα. Όσο συζητούσαμε με τον Κώστα για το management μου, προέκυψε η ιδέα για το συγκρότημα. Γνώριζα τον Dennis από τους PLACE VENDOME (σ.σ. προφέρεται «πλας βεντόμ» σύμφωνα με τον Kiske) και μου άρεσαν όλες οι δουλειές που είχε κάνει. Είχα ήδη αρχίσει να κουράζομαι να κάνω όλα τα πράγματα μόνος μου και ήμουν έτοιμος για ένα συγκρότημα. Το να τα κάνεις όλα μόνος σου, είναι καλό, μαθαίνεις πολλά πράγματα και είναι σαν να πηγαίνεις στο σχολείο. Είναι όμως και πολύ πιο δύσκολο σε σχέση με το να είσαι σ’ ένα γκρουπ μαζί με 4-5 άλλους ανθρώπους που να μοιράζονται τις δουλειές. Ο Dennis είχε ήδη μαζί του τον Mandy Meyer. Εγώ, μέχρι τότε, δεν τον γνώριζα προσωπικά, αλλά είναι ένας πολύ γλυκός άνθρωπος, πολύ καλός μουσικός, ο οποίος δεν δημιουργεί προβλήματα και νομίζω ότι ήταν η τέλεια προσθήκη στο γκρουπ. Με αυτή τη σύνθεση και τον Κώστα στα ντραμς ξεκινήσαμε να κάνουμε μερικά live, με δεδομένο ότι δεν είχα τραγουδήσει ζωντανά για μερικά χρόνια. Το αρχικό πλάνο, βέβαια, ήταν να έχουμε κυκλοφορήσει ένα δίσκο από τις αρχές του 2010…

Μου έλεγε γι’ αυτόν το δίσκο ο Κώστας από το καλοκαίρι του 2009 και τον περίμενα σχεδόν τρία χρόνια!!!

Ναι… Όλα πήγαιναν πολύ αργά και είχαμε ήδη κλείσει κάποιες εμφανίσεις σε φεστιβάλ τις οποίες δεν μπορούσαμε να ακυρώσουμε, οπότε αποφασίσαμε να παίξουμε υλικό των PLACE VENDOME, αφού ήταν πάνω-κάτω η ίδια σύνθεση, εκτός από τον Mandy. Ήταν πολύ ωραία η κατάσταση, συν το γεγονός ότι είχα την ευκαιρία τα τραγουδήσω live ύστερα από αρκετά χρόνια. Και τον Δεκέμβριο του 2010, που βγήκα περιοδεία με τους AVANTASIA, ήταν μία εξαιρετική ευκαιρία να πάρω κι άλλο live feeling. Τώρα αισθάνομαι πολύ άνετος στη σκηνή κι έχω ανακτήσει πλήρως την εμπιστοσύνη στον εαυτό μου.

Να σε ρωτήσω για ποιο λόγο δεν εμφανιζόσουν live όλα αυτά τα χρόνια;

Ήμουν κουρασμένος. Ειλικρινά! Ήμουν απογοητευμένος από πολλά πράγματα και δεν με ενδιέφερε και τόσο πολύ η μουσική. Έκανα σόλο δίσκους επειδή έτρεχαν συμβόλαια. Βέβαια τους έδινα όση προσοχή χρειάζονταν, αλλά ενδιαφερόμουν περισσότερο για άλλα πράγματα, όπως το να διαβάζω βιβλία όπως ποτέ άλλοτε στη ζωή μου, μιλάμε για ατελείωτες ώρες κάθε μέρα. Σπούδασα φιλοσοφία, ασχολήθηκα με τη θρησκεία, με τις επιστήμες, ήμουν πεινασμένος για γνώση. Με τη μουσική ασχολιόμουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα, αλλά είχε περάσει και διάστημα δύο ετών που δεν είχα τραγουδήσει κι αυτό δηλώνει καθαρά σε τι φάση βρισκόμουν. Τώρα είμαι στην ακριβώς αντίθετη φάση. Αν δεν έχουμε πολλά να κάνουμε με τους UNISONIC, πρέπει να πάω οπωσδήποτε να τραγουδήσω τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα. Μου κάνει καλό και ευχαριστιέμαι πλέον να τραγουδάω και πάλι. Αυτή η επιθυμία ήρθε αργά αλλά σταθερά πίσω. Ο Serafino (σ.σ. αφεντικό της Frontiers, όχι το θρυλικό κόμικ), μου έδωσε την ευκαιρία με τους PLACE VENDOME να ξανατραγουδήσω και μάλιστα το είδος μουσικής που μου άρεσε κι έτσι με έκανε να νιώσω και άνετα με το τραγούδι. Όλα είναι θέμα timing. Όταν ο Κώστας και ο Dennis με προσέγγισαν, ήταν πολύ καλή η χρονική στιγμή. Όταν κάναμε την περιοδεία με τους AVANTASIA και ήταν μαζί μας ο Kai Hansen, υπήρχε μία σπουδαία χημεία ανάμεσά μας και ανάμεσα σε εμάς και το κοινό. Ποτέ δεν είχαμε κάποιο πρόβλημα στις σχέσεις μας οι δυο μας, πέρα από τα κλασικά θέματα που έχει κανείς όταν είναι νέος και είσαι σε ένα γκρουπ! Δεν συνέβαινε αυτό που γινόταν ανάμεσα σε μένα και τον Micheal Weikath για παράδειγμα. Συζητούσαμε backstage σχεδόν συνέχεια το ενδεχόμενο συνεργασίας μας, ώσπου μία μέρα, από τις τελευταίες της περιοδείας μας με τους AVANTASIA, ενώ έξω χιόνιζε, μου είπε: «έχετε ακόμα έναν κιθαρίστα στους UNISONIC;». Αυτό ήταν. Πιστεύω στη μοίρα και θεωρώ ότι μας πήρε τόσο χρόνο να βγάλουμε δίσκο με τους UNISONIC, επειδή περιμέναμε τον Kai. Όταν ξεκινήσαμε να κάνουμε πρόβες μαζί, με τη συμβολή του Kai, όλα έδειχναν να ρολάρουν εκπληκτικά. Πρέπει να ασχοληθήκαμε με το υλικό το πολύ δύο εβδομάδες και όλα είχαν γίνει.

Μήπως η απουσία σου όλα αυτά τα χρόνια από τα live, είχε να κάνει με το πώς θα σε έβλεπαν οι οπαδοί ύστερα από τόσα χρόνια; Ανησυχούσες για παράδειγμα μήπως σε έβλεπαν οι οπαδοί «διαφορετικό» απ’ ότι όταν ήσουν 20 χρονών;

Όχι, δεν έχει να κάνει με αυτό. Έχει να κάνει με το πώς τελείωσε η συνεργασία μου με τους HELLOWEEN, με την απογοήτευσή μου με τη σκηνή του heavy metal. Πάντα πίστευα ότι η rock μουσική έχει να κάνει με το να είσαι ο εαυτός σου, να κάνεις αυτό που πιστεύεις και να μην κάνεις κάτι μόνο για τις αγορές. Αυτή ήταν η εμπειρία μου από τα χρόνια με τους HELLOWEEN. Παρατήρησα ότι μόλις έφυγε ο Kai, ακουγόμασταν διαφορετικοί. Δεν λέω ότι οι δίσκοι που κάναμε αργότερα ήταν τέλειοι, αλλά ήταν τίμιοι. Αυτό μπορώ να το πω με βεβαιότητα. Ο τρόπος, όμως, που μας αντιμετώπισαν κάποιοι δημοσιογράφοι, με απογοήτευσε, γιατί μου έδειξε ότι στη rock μουσική, υπάρχει η ίδια ηθική που υπάρχει και στα υπόλοιπα είδη μουσικής. Υπάρχει μόνο διαφορετικό επίπεδο εμπορευματοποίησης. Καταλαβαίνω απόλυτα τους οπαδούς που γουστάρουν ένα γκρουπ και αυτό βγάζει ένα δίσκο που είναι διαφορετικός απ’ αυτόν που έχουν συνηθίσει και απογοητεύονται. Κι εμένα όταν μου αρέσει ένα γκρουπ και ακούσω κάτι που δεν το καταλαβαίνω, ίσως να απογοητευθώ κι εγώ, αλλά έχω και την ωριμότητα να σκεφτώ ότι πρέπει να δώσω στο δίσκο λίγο χρόνο και να μπω μέσα του. Είμαι μουσικός και καταλαβαίνω ότι δεν μπορεί κάποιος να αναπαράγει συνεχώς τους ίδιους δίσκους. Όταν τραγουδάω ένα κομμάτι, νομίζω ότι αυτό έχει ήδη την ταυτότητά μου, δεν χρειάζεται να κοπιάρω ένα παλιότερο για να είμαι αναγνωρίσιμος… Είχα λοιπόν μία καλλιτεχνική απογοήτευση, επειδή δεν υπάρχει σεβασμός στο να είσαι δημιουργικός και ο κόσμος θέλει να επαναλαμβάνεις το στυλ που σε έκανε επιτυχημένο. Δυστυχώς αυτό συμβαίνει κατά κόρο στη rock μουσική, όπως και στην pop, μόνο που αλλάζει η μουσική…

Πως σου φαίνονται τώρα λοιπόν το “Pink bubbles go ape” και το “Chameleon”;

Μου αρέσουν περισσότερο τα “Keeper…”. Τότε η μπάντα λειτουργούσε τέλεια. Τότε ήταν η καλύτερο περίοδος, ίσως και η καλύτερη περίοδος της ζωής μου. Όλα ήταν τέλεια και το διασκεδάζαμε. Οι δίσκοι αυτοί, αντικατόπτριζαν και το ποιοι ήμασταν εκείνη την περίοδο. Όταν έχεις ένα άτομο σαν τον Kai Hansen στη μπάντα… Δεν θέλω να τον δοξάσω σαν άτομο, αλλά νομίζω ότι έχει ισχυρή προσωπικότητα και ταυτότητα, ώστε όταν τον χάνεις, τα πάντα αλλάζουν. Μετά το “Keeper …II” δεν περίμενα ότι θα ήταν τόσο μεγάλο πρόβλημα. Μουσικά και δημιουργικά, πάντα υπήρξα ανοιχτόμυαλος. Μπήκα στο metal επειδή μου άρεσαν πάρα πολύ σχήματα όπως οι JUDAS PRIEST ή οι IRON MAIDEN, αλλά ποτέ δεν πίστευα ότι όλα τα υπόλοιπα είναι σκατά. Κάτι τέτοιο για μένα, δεν έχει νόημα. Πάντα άκουγα Elvis Presley ή BEATLES. Ακόμα και αυτά που ακούγονταν πολύ τη δεκαετία του ’80 όπως την Pat Benatar, την Kate Bush ή τους EURYTHMICS. Πάντα άκουγα και πολλή κλασική μουσική. Μιλώντας όμως, νομίζω ότι έχασα την ερώτηση… (γέλια) Ώπα, το βρήκα, στάσου!!! (γέλια) Ακόμα κι όταν έφυγε ο Kai, εγώ υποστήριζα όσα κάναμε και το “Chameleon” και το “Pink bubbles…”. Κάναμε αυτό που πιστεύαμε και όπως σου είπα, πιστεύω σε αυτό 100%. Βέβαια, η μπάντα προσπάθησε να φορτώσει τα πάντα σε μένα, κάτι που είναι εντελώς γελοίο. Ποτέ δεν πίεσα τον Weikath να γράψει το “Windmill” ή κάτι παρόμοιο. Σε τελική ανάλυση, κοίτα ποιος έγραψε τα τραγούδια στα credits. Ποτέ δεν πίεσα κάποιον να κάνει οτιδήποτε. Αυτό είναι ΨΕΜΑ! Ο Weikath τα επινόησε όλα αυτά. Εγώ έκανα πάντα αυτό που ήθελε η μπάντα. Το πιο προβληματικό απ’ όλα όμως, μετά τη φυγή του Kai, ήταν η χημεία στο γκρουπ. Ο Kai ήταν σχεδόν πάντα σε πολύ καλό mood. Φυσικά υπήρχαν στιγμές που ήταν κουρασμένος ή δεν ήθελε να μιλήσει πολύ, αλλά το φυσιολογικό του ήταν να κάνει αστεία και να έχει καλή διάθεση. Όταν τον έχεις δίπλα σου, ότι και να κάνεις, έχει πλάκα. Τέτοιος άνθρωπος είναι ο Kai. Αυτή ήταν η βασική αλλαγή και το μεγάλο πρόβλημα που είδα στους HELLOWEEN. Ξαφνικά, τίποτα δεν έμοιαζε να έχει πλάκα πια όταν έφυγε. Αυτό που με απογοήτευσε επίσης ήταν το γεγονός ότι το να είσαι τίμιος εκφράζοντας τον εαυτό σου, δεν φαίνεται να σημαίνει τίποτα στον κόσμο του heavy metal, αφού οι άνθρωποι περιμένουν να είσαι τόσο εμπορικός ώστε να αναπαράγεις τον εαυτό σου όπως συμβαίνει σε άλλα είδη. Κάτι άλλο που με ενοχλεί όμως φοβερά, είναι η έντονη τάση να εξυμνούμε το Κακό. Δεν πιστεύω σε φασιστικές αντιλήψεις. Δεν πιστεύω ότι κάποιος δεν έχει καρδιά, αλλιώς θα ήταν εντελώς κρύος, είσαι απλώς μία πέτρα. Πιστεύω στους καλόκαρδους ανθρώπους, στη φιλία, την εμπιστοσύνη, την τιμιότητα γιατί αυτό είναι το νόημα της ζωής. Είμαι θρησκευόμενος άνθρωπος, παρότι δεν πολυδίνω σημασία στις παραδοσιακές θρησκείες. Υπάρχει μία μεγάλη ποσότητα οπαδών στο heavy metal που εξυμνεί πρότυπα τα οποία είναι φασιστικά και ασχολούνται με σατανιστικές βλακείες, κάτι με το οποίο διαφωνώ ριζικά. Αυτό έγινε πολύ έντονο όταν διάβασα μεγάλους φιλόσοφους. Όταν ανέβηκα στη σκηνή μετά από χρόνια, το 2010, είδα με μεγάλη μου χαρά ότι ο κόσμος στο Sweden Rock, στο Monsters of Rock και σε άλλα μέρη που έπαιξα με τους AVANTASIA με έκανε να νιώσω πολύ όμορφα και αυτό ήταν πολύ σημαντικό. Αυτού του είδους οι οπαδοί του metal μου αρέσουν, αλλά μισώ την σατανική πλευρά αυτής της μουσικής. Πάντα θα βγαίνω και θα φωνάζω ότι είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας να προσφέρεις σατανιστικά πρότυπα στους νέους ανθρώπους. Βγαίνοντας να παίξω live, διαπίστωσα ότι υπάρχουν πολλοί καλόκαρδοι άνθρωποι και μάλιστα, με μεγάλη μου χαρά, είδα ότι ο περισσότερος κόσμος συμφωνεί με αυτά που τώρα λέω.

Για να γυρίσουμε λοιπόν στην αρχική ερώτηση, να υποθέσω ότι δεν θα ξαναδούλευες με τον Michael Weikath…

Όχι, όχι. Δεν είναι φίλος μου. Κανείς δεν μου έχει φερθεί όπως εκείνος και δεν πρόκειται να ανέβω ποτέ στη σκηνή μαζί τους. Κανείς δεν με έχει προδώσει όπως εκείνος.

Έχεις δηλώσει αρκετές φορές στο παρελθόν ότι δεν σου αρέσει η heavy metal μουσική…

(διακόπτοντας) …μου αρέσει η rock μουσική και πάντα άκουγα τους δίσκους των JUDAS PRIEST ή των IRON MAIDEN που άκουγα και παλιότερα… Απλά πέρασα μία φάση που δεν μπορούσα να ακούσω ηλεκτρικές κιθάρες και άκουγα κυρίως κλασική μουσική.

Παρόλα αυτά όμως, δεν παρέλειψες να συμμετάσχεις σε κάποιες από τις πιο προβεβλημένες και σπουδαίες power metal / rock όπερες και μιλάω για τους ΑΙΝΑ, τους AVANTASIA και τόσους άλλους δίσκους…

Μα αυτοί είναι σπουδαίοι δίσκοι.

Φανταστικούς θα τους χαρακτήριζα κι εγώ, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μου… Εδώ είχα ταξιδέψει 13 χρόνια πριν, στο release party του πρώτου δίσκου των AVANTASIA, μόνο και μόνο για την προοπτική να είσαι κι εσύ εκεί…

Το βασικό πρόβλημά μου δεν είχε να κάνει με τη μουσική, αλλά το σατανιστικό υλικό για το οποίο συζητούσαμε προηγουμένως και για το οποίο είχα πολύ ακραίες θέσεις για κάποια περίοδο. Αυτό συμβαίνει στη ζωή. Ξέρεις ότι κάτι είναι λάθος κι εσύ το πας πολύ μακριά. Έτσι έκανα κι εγώ για μία –μικρή πάντως είναι η αλήθεια- περίοδο στη ζωή μου, όταν έβλεπα την εξύμνηση του Κακού, κάτι στο οποίο εγώ ήμουν εντελώς αντίθετος. Όλα εξαρτώνται από τις μπάντες λοιπόν, για να επανέλθω στο ερώτημά σου. Κοίτα έναν άνθρωπο σαν τον Tobias Sammet για παράδειγμα. Είναι τόσο καλόκαρδος… Υποστηρίζω όλες τις δουλειές που έχω κάνει. Θέλω να είμαι συνεπής και δεν έχω πρόβλημα να πω ότι κάπου το έχω παρακάνει, αν έχει συμβεί κάτι τέτοιο…

Τα τελευταία χρόνια, από τη Frontiers, έχεις βγάλει το 2008 το ακουστικό άλμπουμ με τις διασκευές στους HELLOWEEN, “Past in different ways”, το δεύτερο άλμπουμ των PLACE VENDOME το 2009, τον δίσκο με την Amanda Somerville το 2010 και τώρα έχεις τους UNISONIC. Θεωρείς ότι αυτή η υπερβολική έκθεση με διαφορετικά project κάθε χρόνο, μπορεί να κάνει καλό στους UNISONIC;

Τώρα είναι διαφορετικά, αφού έχω μία μπάντα. Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που ήμουν σε ένα γκρουπ.

Δεν σκέφτεσαι την πιθανότητα να αποπροσανατολιστούν οι οπαδοί σου και να πιστέψουν ότι και οι UNISONIC είναι ένα από τα άπειρα project που έχεις κάνει τα τελευταία χρόνια;

Και που είναι το κακό με τα project; (σ.σ. ψιλοαρπαγμένος)

Αν για εσένα δεν υπάρχει κάτι το κακό με αυτά τα project, πάω πάσο…

Έχουμε δηλώσει ξεκάθαρα ότι οι UNISONIC είναι κανονικό συγκρότημα. Άλλωστε, υπάρχει πιθανότητα να κάνω του χρόνου έναν καινούργιο δίσκο PLACE VENDOME, σίγουρα κάτι με τους AVANTASIA και ίσως ένα ακόμα KISKE/SOMERVILLE άλμπουμ. Θέλω να κάνω όσους περισσότερους δίσκους μπορώ, γιατί δεν ξέρω για πόσο ακόμα θα μπορώ να το κάνω…

Το γεγονός ότι δουλεύεις με τον Dennis Ward και τον Κώστα Ζαφειρίου και τους PLACE VENDOME, πόσο διαφοροποιεί τους UNISONIC από αυτούς;

Ο Dennis Ward έχει έναν συγκεκριμένο τρόπο που γράφει μουσική και είναι ο ίδιος και τους PLACE VENDOME και στους UNISONIC. Ο τρόπος που γράφει μουσική ο Kai, όμως, είναι εντελώς διαφορετικός και μάλιστα το μισό άλμπουμ των UNISONIC είτε έχει γραφτεί εξ ολοκλήρου απ’ αυτόν, είτε είναι πολύ επηρεασμένο από τον τρόπο που συνθέτει. Είμαστε διαφορετικό γκρουπ, αλλά φυσικά, ο Dennis έχει το στυλ του. Έτσι όπως το βλέπω όμως, τα τραγούδια του δεν έχουν να κάνουν πολύ με αυτά των PLACE VENDOME. Όχι για τα αυτιά μου τουλάχιστον.

Δηλαδή πιστεύεις ότι οι UNISONIC ακούγονται διαφορετικοί από τους PLACE VENDOME για παράδειγμα…

Δεν το πιστεύεις εσύ αυτό;

Αν με ρωτάς, δεν βρίσκω και μεγάλες διαφορές ανάμεσα στα δύο σχήματα…

Χμμμ… Κοίτα, είναι αλήθεια ότι εγώ τραγουδάω και στα δύο σχήματα. Ότι ο Dennis έχει κάνει την παραγωγή κι έχει γράψει κάποια τραγούδια. Ναι. Εκτός απ’ αυτό όμως, δεν προσπαθούμε να παίξουμε A.O.R. Καταλαβαίνω απόλυτα τη λογική σου όμως. Αν τραγουδήσω εγώ ένα τραγούδι του Kai, σίγουρα θα έχει ομοιότητες με τους HELLOWEEN. Προσωπικά όμως δεν βρίσκω ομοιότητες ανάμεσα στους PLACE VENDOME και τους UNISONIC. Ίσως 1-2 τραγούδια του Dennis να ταίριαζαν και στα δύο σχήματα, αλλά αυτά του Kai δεν έχουν σχέση με PLACE VENDOME…

Πάντως, αν με ρωτάς, το παίξιμο του Kai, δεν έχει να κάνει και πολύ με αυτό που τον γνωρίσαμε στους HELLOWEEN και τους GAMMA RAY, κάνοντας το συνολικό αποτέλεσμα πιο πολύ σε hard rock φόρμες…

Αλήθεια;

Ναι, αυτή είναι η γνώμη μου…

(γέλια και από τους δύο) Δεν πειράζει!!! Πάντως ο Kai, στους UNISONIC, μπορεί να δοκιμάσει πράγματα τα οποία δεν μπορεί να βάλει στους GAMMA RAY και αυτό του δίνει μία μεγαλύτερη ελευθερία.

Ποιους από τους δίσκους που έχεις συμμετάσχει, είτε είναι δικά σου project, είτε ήσουν καλεσμένος, έχεις απολαύσει περισσότερο, εκτός από τους UNISONIC;

Οι PLACE VENDOME είχαν πολύ πλάκα γιατί παίζαμε μουσική που δεν είχα τραγουδήσει πριν. Στους σόλο δίσκους μου ερμήνευα συνήθως δικά μου τραγούδια ή τραγούδια φίλων. Τώρα ερμήνευα τραγούδια που δεν θα έγραφα ποτέ και στίχους που δεν θα έγραφα ποτέ. Μου άρεσαν όλα τα project που έχω κάνει, γι’ αυτό που είναι και νομίζω ότι δεν συγκρίνονται μεταξύ τους. Και το project με την Amanda Somerville ήταν πολύ ωραίο. Είναι σπουδαίος άνθρωπος και πολύ καλή τραγουδίστρια. Όπως συμβαίνει σε κάθε δίσκο, έχω κάποια αγαπημένα τραγούδια και κάποια άλλα που δεν μου αρέσουν και πάρα πολύ, αλλά νομίζω ότι βγήκε ένας πολύ ενδιαφέρων δίσκος. Και σε τελική ανάλυση, δεν νομίζω ότι έχουν γίνει πολλά τέτοια ντουέτα στο παρελθόν…

Και από τις guest εμφανίσεις σου σε άλμπουμ, ποιες έχεις απολαύσει περισσότερο;

Μάλλον θα έλεγα τους AVANTASIA, αλλά και με τους AINA πέρασα καταπληκτικά, το project του Sascha Paeth. Η Amanda Somerville ήταν μέρος κι εκείνου του project επίσης. Μάλιστα, τώρα που μιλάμε, μου ήρθε στο μυαλό μία ωραία ιστορία. Όταν μου είχαν στείλει ένα demo του τραγουδιού “Silver maiden” από τους ΑΙΝΑ, υπήρχαν πιλοτικά φωνητικά από μία γυναικεία φωνή, τα οποία θεώρησα τόσο τέλεια, που είπα στον Sascha ότι δεν θα μπορούσα να τραγουδήσω καλύτερα από αυτό που ήδη μου έστειλε… Ο Sascha επέμενε να τραγουδήσω εγώ, γιατί έτσι επέβαλλε το concept και χρόνια αργότερα όταν έκανα το KISKE/SOMERVILLE project, έμαθα ότι ήταν η φωνή της Amanda!

Πες μου λοιπόν τώρα, ποια είναι η αγαπημένη σου ανάμνηση από τα χρόνια των HELLOWEEN και ποια η χειρότερη.

Όλη η πρώτη περίοδος με τον Kai ήταν μαγική… Γράφαμε σπουδαία μουσική, περνούσαμε τέλεια, ήμασταν πολύ επιτυχημένοι, παίζαμε σε ολόκληρο τον κόσμο μπροστά από χιλιάδες οπαδούς μας. Νιώθαμε σαν τους BEATLES!!! Δεν μπορούσες να διασκεδάσεις περισσότερο… Και ΜΙΣΩ εντελώς την περίοδο αμέσως μετά. Ήταν απαίσια. Παίζονταν ηλίθια παιχνίδια πίσω από την πλάτη μου. Άθλιες καταστάσεις…

Έχεις ακούσει υλικό των HELLOWEEN αφότου έφυγες;

Όχι, τους έχω απορρίψει!!! Μία φορά μόνο έτυχε να δω ένα τραγούδι τους στην τηλεόραση, κατά λάθος, και άλλαξα κανάλι…

Πως καταφέρνεις και διατηρείς τη φωνή σου σε τόσο καλά επίπεδα; Τολμώ να πω ότι ιδιαίτερα στα χαμηλά σου, ακούγεσαι ακόμα καλύτερα τώρα!

Κι εγώ πιστεύω ότι ακούγομαι καλύτερα τώρα, πιο «γεμάτος», ιδιαίτερα στις χαμηλές νότες. Όταν είσαι 18 ετών, δεν μπορείς να ακούγεσαι όπως όταν είσαι 40. Κι εγώ πλέον είμαι 44. Στην πραγματικότητα έχω ηχογραφήσει πολλά karaoke τραγούδια (σ.σ. εκείνη την ώρα ακούω στο ακουστικό μου ένα τραγούδι του Elvis Presley!!!)

Εσύ είσαι αυτός;

Ναι!

Ακούγεσαι ακριβώς σαν τον Elvis!

Εντελώς όμως!!!

Κράτησες δηλαδή τη φωνή σου σε φόρμα, τραγουδώντας karaoke;

Ναι! Ιδιαίτερα τραγούδια του Elvis. Κατέβασα από τα iTunes πάνω από 100 αγαπημένα τραγούδια του και εξασκήθηκα έτσι. Όταν κάνω προθέρμανση για τη φωνή μου πλέον, χρησιμοποιώ μόνο τραγούδια του. Πάντως για να απαντήσω στην αρχική σου ερώτηση, θεωρώ ότι έχω και καλή τεχνική.

Σκοπεύετε να κάνετε πολλές συναυλίες για το άλμπουμ;

Όχι και πολλές. Δεν θέλουμε να το παρακάνουμε. Θα κάνουμε μία εβδομάδα promotion στην Ευρώπη, μετά για συνεντεύξεις στην Ιαπωνία, συναυλίες στη Νότια Αμερική, λίγα live στην Ιαπωνία και μόνο φεστιβάλ το καλοκαίρι (σ.σ. τότε δεν είχε ανακοινωθεί ακόμα η συμμετοχή τους στο Rockwave).

Ποιος από τους δίσκους που έχεις τραγουδήσει, γενικά, μοιάζει περισσότερο με το άλμπουμ των UNISONIC;

Μάλλον θα έλεγα τα δύο “Keepers…”, παρόλο που δεν μοιάζουν καθόλου στην ήχο (σ.σ. ντοϊνγκ!!!). Δεν νομίζω ότι μπορείς πραγματικά να συγκρίνεις αυτές τις δουλειές, αλλά αν με ρωτάς έτσι, θα έλεγα τα δύο “Keepers…”… Κάποια τραγούδια βέβαια, θα ταίριαζαν και με τους PLACE VENDOME, φυσικά.

Μπορείς να μου λύσεις μία απορία πριν κλείσουμε; Σε είχαν πλησιάσει οι IRON MAIDEN όταν έφυγε ο Bruce Dickinson από το γκρουπ για να τον αντικαταστήσεις;

Δεν θα το έλεγα και δεν είχα ποτέ τέτοια πρόθεση. Δεν πιστεύω ότι θα κόλλαγα… Ίσως η φωνή μου να ήταν ΟΚ, αλλά δεν θα κόλλαγα σαν άτομο. Έχουμε βρεθεί και μιλήσει αρκετές φορές, αφού είχαμε και κοινό manager, τον Rod Smallwood. Είχαμε βρεθεί και στον γάμο του Smallwood, όπου είχα βγάλει και φωτογραφίες με τον Bruce Dickinson και τον Steve Harris και τον Nicko McBrain. Δεν ξέρω από πού βγήκε αυτή η φήμη. Ίσως, κάποια στιγμή, όταν έκανα συνέντευξη με κάποιον Γάλλο –νομίζω- δημοσιογράφο, εκείνος μου είπε –εγώ δεν ξέρω αν ήταν αλήθεια- ότι είχε κάνει συνέντευξη με τον Steve Harris κι εκείνος είχε πει ότι εγώ θα μπορούσα να είμαι στους τρεις επικρατέστερους αντικαταστάτες του Dickinson. Δεν ξέρω όμως αν αυτό είναι αλήθεια. Αν ποτέ μιλήσεις στον Steve Harris, ρώτα τον!!!

Δεν μπορώ να κρατηθώ και να μην σου το πω πάντως. Εδώ και αρκετά χρόνια μιλούσα με τους ανθρώπους της Frontiers για το ενδεχόμενο να σε φέρναμε στην Ελλάδα για συναυλίες, αλλά εκείνοι μου έλεγαν συνέχεια το πόσο σε απασχολούσε το θέμα της εμφάνισής σου και το πόσο διστακτικός ήσουν για τις αντιδράσεις του κόσμου… Μπορώ να σου πω με σιγουριά, ότι δεν έχεις τίποτα απ’ αυτά να σε απασχολεί…

Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Είναι φυσικό να είχα κάποιους δισταγμούς, από τη στιγμή που είχα 17 χρόνια να εμφανιστώ στη σκηνή. Με τις πρώτες συναυλίες των UNISONIC όμως και την περιοδεία με τους AVANTASIA, όλοι οι δισταγμοί μου εξαφανίστηκαν. Το κοινό ήταν εξαιρετικό και ακόμα οι νέες γενιές τρελαίνονται να ακούνε τις πρώτες δουλειές των HELLOWEEN, κάτι που με ξάφνιασε ευχάριστα.

Τι τραγούδια θα παίξετε στις συναυλίες; Πάλι PLACE VENDOME εκτός από τα UNISONIC;

Φυσικά θα παίξουμε HELLOWEEN. Με τον Kai κι εμένα στη σκηνή, ο κόσμος θα μας θεωρούσε ηλίθιους αν δεν το κάναμε… (γέλια) Θα παίξουμε τραγούδια σαν το “March of time”, το “I’m alive” και διάφορα τέτοια. Εγώ κι ο Kai έχουμε γράψει τα τραγούδια αυτά, εγώ τα έχω τραγουδήσει, έχουμε κάθε δικαίωμα να τα παίξουμε. Φυσικά και δεν θα παίζουμε τίποτα από τν Weikath!!! Να μην ξεχνιόμαστε!!! (γέλια)

Ευχαριστώ πολύ και θα τα πούμε στην Ελλάδα.

Εγώ ευχαριστώ! Καλό απόγευμα.

ΠΗΓΗ: rockhard.gr

Μουσική Ψυχαγωγία