Σχεδόν μετά από κάθε ματς, όλο και κάτι βρίσκει (συνήθως την διαιτησία) για να γκρινιάξει. Το ίδιο, άλλωστε, έκανε και στον αγώνα με τον ΠΑΟΚ με τις δηλώσεις του περί άδειων κερκίδων.

Από τη μια, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός έχει ένα ρόστερ με ελλείψεις. Από την άλλη ο Λέτο δεν παίζει, ενώ κατά διαστήματα απουσιάζουν κι άλλοι βασικοί παίκτες. Παράλληλα η διοίκηση αλλού πατάει κι αλλού βρίσκεται, ενώ οι μέτοχοι είναι αμέτοχοι και λεφτά δεν υπάρχουν ούτε για δείγμα.

Βλέποντας όλα αυτά ο Φερέιρα σίγουρα φορτώνει από νεύρα. Και μετά με κάθε αφορμή στα ματς, ξεσπάει. Άλλοτε δικαίως κι άλλοτε με υπερβολικό τρόπο. Σα να του έχει γίνει συνήθεια, όμως.

Καλό είναι, πάντως, ο Πορτογάλος να κάνει που και που και την αυτοκριτική του. Όταν, για παράδειγμα, πας και κάνεις ουσιαστικά φουνταριστό τον Χριστοδουλόπουλο, που είχε να παίξει έξι μήνες μπάλα, τότε σε τι ακριβώς ελπίζεις; Και σε τι ωφελούν τέτοιοι πειραματισμοί σε ένα ζόρικο ματς σαν κι αυτό με τον ΠΑΟΚ;

Πολλά φταίνε στον Παναθηναϊκό, λοιπόν. Κι επειδή ο Φερέιρα λέει και πράγματα έξω από τα δόντια, δεν αποκλείεται κάποια στιγμή να στρέψει τα βέλη του και προς τα… μέσα, αλλά να κάνει και την αυτοκριτική του. Παρά το γεγονός ότι τώρα γκρινιάζει συνέχεια για τους άλλους.