Η παρέα βίωνε περίοδο απωλειών. Προσπαθώντας να αφήσει πίσω της τη μοναδική που δεν γινόταν να αναιρεθεί, αυτή του Βαγγέλη του Πατούσα που έβγαλε τα σπασμένα μιας «αργής» -εξαιτίας της πλατυποδίας του- εφηβείας στα σπασμένα της μοτοσικλέτας του το πρώτο καλοκαίρι μετά την αποφοίτησή μας από το Λύκειο, η πεντάδα που απέμεινε θύμιζε πια διαλυμένη διαδήλωση. Ο Πέτρος ο Αρμένης ήταν φαντάρος, ο Παππούς φοιτητής στην Αθήνα, ο Δεμπασκαλάς σκληρά εργαζόμενος στον καφενέ του Μπάφα, ο Φώτης σκληρά εργαζόμενος …στης νύχτας τα καμώματα κι εγώ έτοιμος να ξαναδώσω Πανελλήνιες και μετά να πάω φαντάρος. Τέτοιες ήταν οι πιθανότητες επιτυχίας μου...
Διαβάστε περισσότερα στο gazzetta.gr