Είμαι σίγουρος πως όταν ο Μαντούκα αποχωρούσε από την ΑΕΚ, κάποιοι θα έγραψαν «Λίγο πριν συνταξιοδοτηθεί πάει να κολλήσει τα τελευταία ένσημα στον ΑΠΟΕΛ».

Είμαι σίγουρος πως όταν ο Πουρσαϊτίδης είχε περάσει ένα φεγγάρι από τον Ολυμπιακό, πολλοί γκρίνιαζαν ότι «δεν μπορεί να σηκώσει την κόκκινη φανέλα αυτός ο παίκτης» και δεν ένιωσαν καμία έκπληξη όταν αμέσως μετά «υποβαθμίστηκε» για να πάει στην μικρομεσαία Ξάνθη κι όχι στην… Μπαρτσελόνα!

Είμαι σίγουρος πως όταν ο Χαραλαμπίδης φόρεσε την φανέλα του Παναθηναϊκού, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που σιχτίριζαν για τον «παίκτη που δεν κάνει για εξτρέμ, αφού το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να τρέχει και δεν σκαμπάζει από τόπι».

Αυτοί, κι άλλοι ακόμα που πέρασαν από τα γήπεδα της Superleague, έφτιαξαν ένα ρόστερ από ατσάλι! Και σήκωσαν στις πλάτες τους τον κυπριακό σύλλογο, έτσι ώστε απόψε όλη η Ευρώπη να λέει «προκρίθηκαν στους “8” του τσάμπιονς λιγκ η Μπάρτσα και ο ΑΠΟΕΛ»! Απίστευτο… Ή μήπως όχι;

Σπάσανε καρδιές στο 90λεπτο, στην παράταση, στα πέναλτι. Μεγάλη βραδιά, λοιπόν! Για τον ΑΠΟΕΛ, για το κυπριακό ποδόσφαιρο, για κάποια από τα «δικά μας» παιδιά. Που τα γνωρίσαμε και μας γνώρισαν – κι από την καλή κι από την ανάποδη – όλα αυτά τα χρόνια! Που όσοι δεν τα αποπήρανε, νιώθουνε τώρα ότι μια χαρά μπάλα έβλεπαν, ενώ κάποιοι άλλοι «ειδήμονες» θα έπρεπε να αισθάνονται τυφλοί.

Σε ένα ποδόσφαιρο, σαν το ελληνικό, που δέχεται για καιρό εμπαθή κριτική σα να είναι παικτάκι της σειράς ακόμα κι ένας Ριβάλντο, δεν θα μπορούσε να έχει καλύτερη αντιμετώπιση ο Χιώτης, ο Πάρντο, ο Αλεξάνδρου, μέχρι πρότινος ο Γιάχιτς ή ο Κόντης, τέλος πάντων όλοι αυτοί που από την Superleague φύγανε ως αποτυχημένοι, ως τελειωμένοι, ως ξεζουμισμένοι, ως ανίκανοι… Κι αυτή η σύγκριση γίνεται και ξαναγίνεται όλο και περισσότερο τους μήνες που διαρκεί αυτή η φοβερή πορεία του ΑΠΟΕΛ. Τι να το κάνεις, όμως. Άλλο να το λέμε κι άλλο να το εμπεδώνουμε.

Έχουμε σπάσει τόσες φορές τα μούτρα μας, που θα πρέπει να μας διδάξει κάτι, επιτέλους, ο υπερφίαλος τρόπος που επί δεκαετίες αντιμετωπίζουμε διάφορα πράγματα τόσο στον αθλητισμό, όσο και στην κοινωνία μας.

Σα να είμαστε το ένα και μοναδικό κέντρο του κόσμου, στο οποίο όλοι έχουμε το αλάθητο του Πάπα, ενώ οι άλλοι είναι οι μικροί, οι χθεσινοί, αυτοί που θα πρέπει να τους μειώνουμε και να τους απαξιώνουμε…

Όσο πιο ψηλά φτάνει ο ΑΠΟΕΛ και ο κάθε ΑΠΟΕΛ με το συγκεκριμένο ρόστερ, τόσο πιο πολύ χαμηλώνουν οι άρρωστες διαχρονικές νοοτροπίες του δικού μας ποδοσφαίρου. Κάτι τέτοιες προκρίσεις δεν πρέπει να μας κάνουν μόνο πιο χαρούμενους, αλλά και σοφότερους! Και να κοιτάμε πού είναι όσοι θεωρούσαμε «λίγους» και πού είμαστε εμείς…

Καληνύχτα μας!

Πηγή: theinsiders.gr

Κύπρος ΑΠΟΕΛ