Τα... πρώτα δείγματα ήταν άκρως ενθαρρυντικά. Ο μικρός Σάκης έκανε... αυτοσχέδιες μπάλες, είτε με αλουμινόχαρτο, είτε με χαρτιά, είτε ακόμα και με σελοτέιπ προκειμένου να τις πετάει στον αέρα και να τις... μπλοκάρει όταν έπεφταν κάτω. Η μητέρα του είχε εξαφανίσει όλες τις μπάλες από το σπίτι, αφού δεν είχε το μυαλό του στο διάβασμα, παρά μόνο στο ποδόσφαιρο.

Ο μπαμπάς Γιώργος τον έσπρωξε σε αυτήν την κατεύθυνση, θέλοντας να εκπληρώσει και τον μεγάλο του καημό. Στα τέλη του '60, ο δικός του πατέρας τον είχε... σπάσει στο ξύλο επειδή τον είχε ζητήσει ο Πανιώνιος! Και δεν ήθελε να κάνει το ίδιο και στον γιο του. Αν και εργαζόταν στο λιμάνι του Πειραιά, όταν ο Σάκης ήθελε να παίξει μπάλα ή να πάει για προπόνηση, παρατούσε τα πάντα κι έτρεχε δίπλα του.

Ο Διονύσης Χιώτης ξεκίνησε σε ηλικία 12 ετών ως... σέντερ φορ στη Δάφνη Δαφνίου, όμως σύντομα τον κέρδισε ο ρόλος του τερματοφύλακα. Μέχρι τα 16 του χρόνια αγωνιζόταν στα τοπικά πρωταθλήματα και ο μπαμπάς του προσπαθούσε να βρει το παραθυράκι για μια καλή μεταγραφή. Και τα κατάφερε. Οι Γιάννης Καραγιάννης και Γιώργος Σκούρτης παρακολούθησαν σ' τον Χιώτη και εισηγήθηκαν την απόκτησή του στις ακαδημίες της ΑΕΚ.

Ηταν καλοκαίρι του 1993 όταν είδε το μεγάλο του όνειρο να πραγματοποιείται: να αγωνιστεί στην ομάδα της καρδιάς του. Το 1995, όταν ενηλικιώθηκε, υπέγραψε το πρώτο του συμβόλαιο, αλλά περίμενε τρία χρόνια μέχρι να πραγματοποιήσει το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα της ΑΕΚ. Στις 17 Μαΐου 1998 θα καθίσει για πρώτη φορά κάτω από τα δοκάρια της «Ενωσης» αντί του Ηλία Ατματζίδη, που τραυματίστηκε στην... προθέρμανση, και μάλιστα στο ματς με την Ξάνθη στο «Ν.Γκούμας».

Η συνέχεια δεν ήταν αυτή που θα ήθελε. Εχοντας μπροστά του τους Ατματζίδη, Μιχαηλίδη και Καραγιάννη, η ΑΕΚ αποφασίζει να δώσει τον 19χρονο Χιώτη δανεικό στον Εθνικό για 6 μήνες. Ούτε το καλοκαίρι του '99 μπόρεσε να βρει θέση βασικού στους «κιτρινόμαυρους», με αποτέλεσμα να μετακομίσει στην Προοδευτική για έναν χρόνο. Το 2000 επέστρεψε στην ΑΕΚ, όπου αγωνίστηκε μόλις σε 3 ματς.

Τα πράγματα βελτιώθηκαν την επόμενη χρονιά. Ο Φ. Σάντος τον εμπιστεύτηκε και του έδωσε φανέλα βασικού στο παιχνίδι με τη Χιμπέρνιαν. Κέρδισε τη θέση κάτω από τα δοκάρια, αγωνίστηκε στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ χωρίς να δει την ομάδα του να χάνει, αλλά αποκορύφωμα ήταν ο νικηφόρος τελικός Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό, όπου αναδείχθηκε MVP.

Στα επόμενα χρόνια καθιερώθηκε ως βασικός πορτιέρο, αλλά με την έλευση του Φερέρ απομακρύνεται από την αγαπημένη του ομάδα. «Υποβιβάστηκε»στην Κέρκυρα τη σεζόν 2007-'08 στη Β' Εθνική πριν του χτυπήσει την πόρτα ο ΑΠΟΕΛ το επόμενο καλοκαίρι. Αυτό ήταν. Στην Κύπρο ανακάλυψε τη δική του Ιθάκη, κερδίζοντας πρωτάθλημα και ονειρεμένη πορεία στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Και το ταξίδι του Διονύση Χιώτη συνεχίζεται... Χάρη στα δικά του χέρια!

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
Η πρόταση γάμου και οι δύο γιοι

Ο Χιώτης είναι παντρεμένος με την Ελένη από τον Ιούνιο του 2003 και έχει δύο γιους: τον Παναγιώτη (8 χρόνων) και τον Γιώργο (5 χρόνων). Η ιστορία τους ξεκίνησε το 2000, όταν η σύζυγός του δούλευε σε καφετέρια στο Αιγάλεω και εκείνος ήταν θαμώνας του μαγαζιού. Το πρώτο βήμα γνωριμίας έγινε από... εκείνη, αλλά αυτός της έκανε την πρόταση γάμου ανήμερα της ονομαστικής της εορτής. Και μάλιστα μπροστά σε 50 συγγενείς και φίλους.

ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ
Η Κέρκυρα «κέρδισε» τη Λεμεσό

Ο ΑΠΟΕΛ δεν ήταν η μοναδική κυπριακή ομάδα που ενδιαφέρθηκε για την απόκτησή του. Το πρώτο βήμα ανήκει στην ΑΕ Λεμεσού. Το καλοκαίρι του 2007 ο τότε πρόεδρος της ομάδας, Πίτερ Θίο Βασιλείου προσπάθησε να τον φέρει στην Κύπρο, αλλά ο Χιώτης προτίμησε την Κέρκυρα της Β΄ Εθνικής. Από εκεί δεν έφυγε με τις καλύτερες εντυπώσεις, αφού του διέκοψαν το συμβόλαιο, επειδή η ομάδα δεν θα ανέβαινε στη μεγάλη κατηγορία.

ΤΡΑΓΟΥΔΙ
Ως τον ουρανό είναι λίγο...

Εκείνος στον οποίον τηλεφώνησε αρχικά για να συμβουλευθεί μόλις έμαθε για την πρόταση του ΑΠΟΕΛ ήταν ο κουμπάρος του και πολύ καλός του φίλος, Χρήστος Κόντης. Σήμερα, οι οικογένειες Χιώτη και Κόντη μένουν στην ίδια πολυκατοικία στην περιοχή Ακρόπολη της Λεμεσού. Οσο για το αγαπημένο του τραγούδι; Ανήκει στον Κιάμο και είναι το «Ως τον ουρανό είναι λίγο, ακόμα και τ' αστέρια είναι κοντά, φόρα τα φτερά της καρδιάς σου κι έλα να πετάξουμε ψηλά...». Στα αστέρια του Τσάμπιονς Λιγκ!

Πηγή: Εθνοσπόρ

Χιώτης ΑΠΟΕΛ ΑΕΚ