Γράφει ο Π. Στεφάνου...

Και η απορία που εξέφρασε, κοιτώντας τον Γιάννη Καραλή στην «Ωρα των Πρωταθλητών», χτύπησε τις πιο ευαίσθητες χορδές μας: « Αυτά δεν πρέπει να γίνονται, το ποδόσφαιρο είναι γιορτή. Είδα στις φωτογραφίες, παιδιά να κλαίνε. Την επόμενη αγωνιστική θα πάνε γονείς με παιδιά στο γήπεδο;»

Αλήθεια, σε αυτή την ερώτηση του αρχηγού του Αρη, μπορεί κάποιος να απαντήσει; Μπορεί κάποιος να πείσει αυτούς τους πατεράδες που αποχωρούσαν πανικόβλητοι από το στάδιο, να ξαναπάνε τα παιδιά τους να δουν ποδόσφαιρο;

Η ερώτηση του Λαζαρίδη έχει διπλή αξία. Ο Νίκος μίλησε ως πατέρας, αλλά και ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Δύο ιδιότητες οι οποίες, δυστυχώς στην Ελλάδα, βρίσκονται, πια, σε ανοιχτή σύγκρουση. Το επάγγελμα του Λαζαρίδη, είναι επικίνδυνο για τα παιδιά του και αυτή είναι η τελευταία μεγάλη «κατάκτηση» του ελληνικού ποδοσφαίρου. Να μη μπορείς να μεταλαμπαδεύσεις την αγάπη του ποδοσφαίρου στα παιδιά σου, φοβούμενος για τη ζωή σου! Κι αν τα παιδιά του Λαζαρίδη, εκ των πραγμάτων, λόγω πατέρα, δεν θα στερηθούν αυτή τη χαρά, θα ισχύσει το ίδιο με τα παιδιά των φωτογραφιών;

Ξέρετε, κάποιοι, δια της βίας, φράζουν το δρόμο του ποδοσφαίρου στα παιδιά. Και αυτό, πέρα και πάνω απ' όλα, είναι εξόχως αντιδημοκρατικό. Δεν μπορεί μια μειοψηφία να επιβάλλει την άποψή της, «σκοτώνοντας» το ποδόσφαιρο. Δυστυχώς, δεν μπορώ να προτείνω λύσεις, δεν είναι αυτή η δουλειά μου. Υπάρχουν αρμόδιοι και ειδήμονες επί του θέματος. Και παρά την όποια προσπάθεια έχει γίνει η βία στα ελληνικά γήπεδα ζει και βασιλεύει.

Στο τέλος θα ζει μόνη της, γιατί όλα τα υπόλοιπα γύρω της, θα έχουν πεθάνει...

Πηγή: novasports.gr

Λαζαρίδης Άρης Superleague