Εκείνη την περίοδο ο Φώτης δούλευε(;) σε ένα κακόφημο μπαρ. Κι επειδή προφανώς έψαχνε για ...κακόφημους πελάτες, λύσσαξε να πάμε κι εμείς. Με τα πολλά, για να κάνουμε το χατίρι στον φίλο μας (λέγεται και «τραβάτε με κι ας κλαίω») και παρά τις αρχικές αντιρρήσεις του Δεμπασκαλά που του ξεκαθάρισε πως «δεν πας καλά», πήγαμε.
Όχι όλη η παλιοπαρέα των έιτις, αφού ο Πέτρος ο Αρμένης ήταν φαντάρος στον Έβρο, ο Παππούς φοιτητής στην Αθήνα κι ο Πατούσας είχε πάει το μεγάλο ταξίδι πέρα μακριά. Μόνο εγώ κι ο Δεμπασκαλάς πήγαμε, αφού ακόμα κι ο Μαστρομανέλος με τον Πέτρο της Κουφής άκουγαν «Ουάιτ Χορς» και σταυροκοπιόντουσαν. Σαν να είχαν πέσει από το άσπρο άλογο, ένα πράμα...