Αφενός διότι ήταν και παραμένει αυθεντικός και όχι «δήθεν» και αφετέρου, διότι μολονότι όλη η ποδοσφαιρική πιάτσα γνώριζε πως ήταν Παναθηναϊκός από τα γενοφάσκια του, ο ίδιος δεν το «πούλησε» ποτέ προς τα έξω για να γίνει πιο αρεστός και να κερδίσει «πόντους».

Παικτικά, σίγουρα δεν ήταν και ούτε έγινε... Φαν Νιστελρόι (ιερόσυλο το ξέρω), όπως ήταν το «παρατσούκλι» που του είχαν κολλήσει στις αθηναϊκές αλάνες, όταν έκανε «παπάδες» σαν πιτσιρικάς με τη φανέλα της ομάδας του Παλαιού Φαλήρου.

Από την άλλη όμως, ποτέ δεν ήταν και του... πεταματού. Ήταν και παραμένει ένα καλό φορ περιοχής, με συγκεκριμένα καλά στοιχεία κι ατέλειες, που ασφαλώς και θα μπορούσε να έχει εξελιχθεί ακόμη περισσότερο αν ο Παναθηναϊκός τον «δούλευε» και τον εκμεταλλευόταν περισσότερο.

Η γκαντεμιά ωστόσο, για τον 26χρονο (πλέον) επιθετικό, είχε να κάνει πάντοτε με το timing. Αποκτήθηκε με εισήγηση του Βέλιτς τον Ιανουάριο του 2008 από το Αιγάλεω, ως ένας παίκτης με καλές προοπτικές για το μέλλον.

Στο ρόστερ της περιόδου 2007-08 ωστόσο δεν χωρούσε, αφού την ίδια περίοδο είχαν αποκτηθεί οι δανεικοί Πόστιγκα και Μανούτσο και οι «πράσινοι» ήθελαν πιο δοκιμασμένες λύσεις στη μάχη για τον τίτλο, που χάθηκε εντέλει από συνεχόμενες «αυτοκτονίες». Ετσι ο δανεισμός στον ΟΦΗ έδειχνε η καλύτερη δυνατή επιλογή για όλους.

Ο Πετρόπουλος δεν το έβαλε κάτω, σκίστηκε στο μίνι-αγροτικό του (4 μηνών) και τα 4 γκολ σε 10 αγώνες με τους Κρητικούς τον έφεραν ξανά στην Παιανία το καλοκαίρι του '08, υπό τις οδηγίες του Χενκ τεν Κάτε, ο οποίος μόλις είχε αναλάβει να «χτίσει» το νέο Παναθηναϊκό της πολυμετοχικότητας και των πολλών νέων προσώπων.

Η αλήθεια είναι πως ο (ούτως ή άλλως δύσκολος) Ολλανδός δεν τον είδε με καλό μάτι στην αρχή... Σταδιακά ωστόσο, άρχισε να αλλάζει γνώμη κι όταν είδε κι απόειδε με τον Ροντρίγκο Σόουζα, άρχισε να του δίνει ευκαιρίες. Ευκαιρίες που τίμησε με γκολ ο 22χρονος τότε «Πετρογκόλ», παλεύοντας με τον «Διόσκουρό» του από τις απίθανες συνεργασίες τους στην εθνική Ελπίδων Χριστοδουλόπουλο, για ένα πιο λαμπερό ποδοσφαιρικό αύριο.

Η έλευση του Τζιμπρίλ Σισέ στο «τριφύλλι» το 2009, περιόρισε (απολύτως λογικά) το χρόνο συμμετοχής του αφού οι συνθήκες και τα λεφτά που δαπανήθηκαν απαιτούσαν τίτλο. Και πάλι όμως δεν το έβαλε κάτω, δούλευε και περίμενε τις λιγοστές ευκαιρίες του.

Ακόμη κι όταν ο χρόνος συμμετοχής του μειώθηκε στο ελάχιστο μετά την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Νίκο Νιόπλια (έναν άνθρωπο με τον οποίο είχαν δουλέψει εξαιρετικά στην ελπίδων και τον ήξερε καλά), προτίμησε να μείνει στον Παναθηναϊκό, μολονότι οι προτάσεις από ομάδες της Superleague διαδέχονταν η μία την άλλη.

Τον Ιανουάριο του 2010, βρέθηκε κοντά στην πόρτα της εξόδου, όντας ένα από τα βασικά ανταλλάγματα που είχε προτείνει (πέραν από λεφτά) ο Παναθηναϊκός στην ΑΕΚ για τον Νάτσο Σκόκο. Οι ανησυχίες των ανθρώπων της Ένωσης ωστόσο, για πιθανές αντιδράσεις «πάγωσαν» το deal και ο «Πετρογκόλ» είδε ακόμη μία ευκαιρία καθιέρωσης να τον προσπερνά.

Επί Φερέιρα οι συμμετοχές του μειώθηκαν κι άλλο, με εξαίρεση το φινάλε της περσινής σεζόν, όπου ο Πορτογάλος αποφάσισε να ανακατέψει λίγο την «τράπουλα», όταν «μπλόκαρε» για ένα διάστημα το «πολυβόλο» του Σισέ. Το καλοκαίρι η αποχώρηση του Γάλλου τον κράτησε στην Παιανία και ζωήρεψε τις ελπίδες το για μία θέση βασικού.

Εάν ήξερε όμως το πως θα εξελίσσονταν τα πράγματα (μετά την απόκτηση των Τοτσέ και Ρούντολφ) ίσως να έβλεπε με διαφορετικό μάτι τη νέα προσέγγιση της ΑΕΚ, ζητώντας από τότε απ' τον Δημήτρη Γόντικα να τον αφήσει να φύγει ως ελεύθερος. Το έπραξε τον Γενάρη, όμως οι «πράσινοι» (εντέλει) δεν τον άφησαν. Αφενός διότι έχει συμβόλαιο μέχρι 31 Δεκεμβρίου του '12 κι αφετέρου, διότι εάν στην Ένωση άρχισε να βρίσκει δίκτυα, οι ίδιοι θα βρίσκονταν σε πολύ δύσκολη θέση...

Το δέχθηκε αδιαμαρτύρητα κι αυτό, παρότι ένιωθε και νιώθει αδικημένος περισσότερο από κάθε άλλον παίκτη του «τριφυλλιού». Κι όποτε του έδινε την ευκαιρία ο Φερέιρα (καλή ώρα όπως στην αναμέτρηση με τον Πανιώνιο), σκιζόταν δυο φορές περισσότερο για να αποδείξει με τον δικό του τρόπο στον Πορτογάλο πως άξιζε καλύτερης μεταχείρισης και διαχείρισης παικτικά. Με τέτοιον... Τοτσέ άλλωστε, ποιός μπορεί να τον αδικήσει που ένιωθε... αδικημένος;

Όσο για το μέλλον; Η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα που έχει «πνίξει» από την κορυφή μέχρι τα νύχια όλο τον Παναθηναϊκό τον έχει κλονίσει, όπως φυσικά κι όλους τους υπολοιπους συμπαίκτες του. Από την άλλη όμως δεν θα ήθελε να φύγει σαν... κυνηγημένος, με προσφυγές και καταστάσεις που θα «τσάκιζαν» τον ψυχισμό του. Και μην αποκλείεται το ενδεχόμενο (ειδικά εάν δεν αλλάξουν άρδην τα πράγματα ως προς το οικονομικό), να είναι ένας από τους ελάχιστους που θα παραμείνουν στον Παναθηναϊκό και μετά το φετινό δραματικό καλοκαίρι...

Υ.Γ.: Ειδική μνεία για το χθεσινό (Κυριακή 8/4) παιχνίδι με τον Πανιώνιο πρέπει να γίνει και για τον Γιώργο Καραγκούνη, ο οποίος άλλαξε με την είσοδό του το τέμπο του αγώνα. Ο «Κάρα» ήταν και είναι τεράστιο κεφάλαιο για τον Παναθηναϊκό κι αν μη τι άλλο, θα πρέπει να βρίσκεται και στην επόμενη μέρα.

Υ.Γ.2: Επιτέλους, γίναμε κι εμείς... Αγγλία. Και εις ανώτερα όμορφή μας λίγκα.

Υ.Γ.3: Άσχετο, αλλά ο Παπουτσάκης έχει πάρει άραγε χαμπάρι τι γίνεται;

Πηγή: Goal

Πετρόπουλος Παναθηναϊκός Superleague