Ωστόσο αυτός ο τελικός θα μπορούσε να είχε εντελώς διαφορετική εξέλιξη αν η Λίβερπουλ στο τελευταίο ημίωρο κατόρθωνε να μετουσιώσει την υπεροχή της και έφτανε στο 2-2, τη στιγμή που στο ξεκίνημα του δευτέρου μέρους με το που δέχτηκε το δεύτερο γκολ έμοιαζε τελειωμένη!

Η διαφορά των δύο ομάδων ήταν πως η μεν Τσέλσι χωρίς να εντυπωσιάσει είχε από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό απόλυτη συγκέντρωση με τον Ντι Ματέο να έχει κατεβάσει μία απόλυτα ορθολογική ενδεκάδα, σε αντίθεση με τις λανθασμένες επιλογές που έκανε ο Κένι Νταλγκλίς για τη Λίβερπουλ. Η επιλογή του Σκωτσέζου να μην ξεκινήσει τον Αντι Κάρολ αποδείχτηκε στην πράξη τραγική, αφού ο πιο ακριβός Αγγλος παίκτης, μόλις μπήκε αλλαγή με την ομάδα του 2-0 πίσω στο σκορ, λίγο έλειψε να γυρίσει μόνος του το ματς!

Δεν ήταν μόνο αυτό το λάθος του Κing Κenny, αλλά και η πολύ συντηρητική παράταξη της ομάδας με ένα τυπικό 4-2-3-1 που στην πράξη ήταν 4-5-1 με τον Σουάρεζ απόλυτα απομονωμένο. Ο Τζέραρντ εγκλωβίστηκε κάτω από τη σέντρα ανάμεσα στον πολύ κακό Σπίρινγκ και τον ανεπαρκέστατο -και χτες- Χέντερσον! Αντίθετα μόλις ο Ραμίρεζ έγινε ο πρώτος Βραζιλιάνος που σκοράρει σε τελικό Κυπελλου Αγγλίας, με ένα σουτ στο 11' (από κακή επιλογή του Ενρίκε και λάθος εκτίμηση του Ρέινα που αιφνιδιάστηκε στην κλειστή του γωνία) η Τσέλσι ηρέμησε και πια έλεγχε τον ρυθμό! Ο Ρομπέρτο Ντι Ματέο έφερε τον Μάτα (που ήταν ο καλύτερος παίκτης του τελικού) κοντά στον Λάμπαρντ και έκλεισε έτσι τους όποιους διαδρόμους επικοινωνίας υπήρχαν ανάμεσα στον Τζέραρντ και τους επιθετικούς.

Ο Σουάρεζ πελαγοδρομώντας χωρίς βοήθειες ερχόταν πολύ έξω από την περιοχή και προσπαθούσε να γίνει απειλητικός, ωστόσο με τον Μπέλαμι εκτός τόπου και χρόνου και τον Ντάουνινγκ να μη συμμετέχει ενεργά, μέχρι το 55' περίπου, η Λίβερπουλ περίμενε θαρρείς καρτερικά να δεχτεί ένα δεύτερο γκολ! Μόλις το δέχτηκε από τον άνθρωπο των μεγάλων ματς, τον Ντρογκμπά, σαν να έφυγε ένα βάρος από τους παίκτες του Νταλγκλίς που με την είσοδο του Κάρολ άρχισαν να σφυροκοπούν την εστία του Τσεχ. Το 2-1 που έβαλε ο Κάρολ με ωραίο αριστερό σουτ έβαλε φωτιά στο ματς. Αλλά η φάση του ματς έγινε στο 82' όταν ο Κάρολ σηκώθηκε από τη μικρή περιοχή σε γλυκιά σέντρα του Σουάρεζ και έπιασε την καρφωτή κεφαλιά. Τη στιγμή που οι φίλοι της Λίβερπουλ πανηγύριζαν, ο Τσεχ κατάφερε με κάποιον τρόπο να αποκρούσει την μπάλα λίγο μέσα ή ακριβώς πάνω στη γραμμή! Και μόνο επειδή τα ριπλέι δεν το επιβεβαιώνουν, το να κάνουμε κουβέντα δεν έχει νόημα.

Η Λίβερπουλ εκείνη τη στιγμή είχε το momentum μαζί της και θα γύριζε -πιστεύω- το ματς τούμπα, αν είχε γίνει το 2-2, ωστόσο η Τσέλσι κράτησε με σωστή άμυνα μία δίκαιη νίκη που τη χαρίζει ένα τρόπαιο σε μία χρονιά που από τραγική μέχρι τον Μάρτιο, τελειώνει με το Κύπελλο και με έναν τελικό στο Τσάμπιονς Λιγκ. Τα μπράβο πάνε στον Ντι Ματέο και στους παίκτες που απέδειξαν για μία ακόμη φορά, χωρίς να εντυπωσιάσουν, πως οι τελικοί δεν παίζονται, αλλά απλά (οφείλουν να) κερδίζονται! Για τη Λίβερπουλ που το 2012 είναι στο πρωτάθλημα τραγικό, το Λιγκ Καπ του Φλεβάρη είναι ένας τίτλος, ο πρώτος από το 2006, αλλά η απώλεια του Κυπέλλου μαζί με τη διαφαινόμενη όγδοη θέση στο πρωτάθλημα πίσω μάλιστα από την Εβερτον, απλά δεν είναι κάτι που γίνεται εύκολα δεκτό! Ο Νταλγκλίς, μαζί με τον βοηθό του τον Κλαρκ έχει τεράστια ευθύνη, ειδικά γιατί αυτό το ματς το έχασαν μέσα από τα χέρια τους! Θα έχουν ακόμη μία ευκαιρία στη νέα περίοδο αλλά τελειώνει η υπομονή του κόσμου και κυρίως των νέων ιδιοκτητών. Οι οποίοι είδαν ακόμη μία κάκιστη εμφάνιση από κάποιους ακριβοπληρωμένους (και υπερτιμημένους ποδοσφαιριστές), που απέκτησε η ομάδα το περασμένο καλοκαίρι.

Πηγή: England365.gr

Αγγλία Τσέλσι Λίβερπουλ