Στομάχι από πέτρα

Oταν συναντήθηκαν ο Πανιώνιος με το Περιστέρι στο πλαίσιο του περσινού πρωταθλήματος της Α1, μαζεύτηκαν στο γήπεδο 200 ή 400 ή 700 άτομα. Γράφει ο Νίκος Παπαδογιάννης.

Δεν έχει σημασία ο ακριβής αριθμός, είναι, άλλωστε, υποπολλαπλάσιος από τον απολογισμό των εισιτηρίων στα ντέρμπι Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός. Εάν εκείνη τη στιγμή εμφανιζόταν κάποιο τζίνι για να αλλάξει το χρώμα της γραβάτας των δύο αντιπάλων προπονητών, θα έφευγε από το γήπεδο κλοτσηδόν.

Ο Πεδουλάκης με το πράσινο κοστούμι του Παναθηναϊκού; Και ο Μπαρτζώκας με το κόκκινο του Ολυμπιακού; Και μάλιστα... αύριο; Μήπως σε βάρεσε η ζέστη, φαντασιόπληκτο τζίνι;

Και oμως, συνέβη, πριν συμπληρωθεί δίμηνο από την παρ' ολίγον σύγκρουση των Ελλήνων «αιωνίων» στο φάιναλ φορ της Κωνσταντινούπολης. Το ελληνικό μπάσκετ άλλαξε σελίδα απότομα, μέσα από ένα τσουνάμι δυσοίωνων εξελίξεων. Εκείνοι που βγήκαν στον αφρό όταν καταλάγιασε η τρικυμία έχουν στα χέρια τους την ευκαιρία της ζωής τους.

Δεν είναι όμως ουρανοκατέβατοι, ούτε τυχάρπαστοι. Εάν οι κορυφαίες ομάδες μας ακολουθούσαν το παράδειγμα των Ισπανών ή και των Ιταλών, θα είχαν αναδείξει το ταλέντο και την ποιότητα των Ελλήνων προπονητών πολύ πριν φτάσει στο σπίτι μας η πυρκαγιά.

Ποιος γνώριζε το όνομα του Τσάβι Πασκουάλ πριν η Μπαρτσελόνα φορτώσει στους ώμους του τη βαριά της φανέλα; Ποιος ήταν ο Σιμόνε Πιανιτζάνι πριν λάβει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Σιένα; Η Ρεάλ πραγματοποίησε το δικό της τολμηρό βήμα με τον Χοάν Πλάθα, η Μάλαγα με τον Τσους Ματέο, ενώ η Μοντεπάσκι επιμένει στην πεπατημένη (με την πρόσληψη του τέως βοηθού Λούκα Μπάνκι), ακόμα και μετά τη φυγή του Πιανιτζάνι.

Yπάρχει, βεβαίως, και το αντιπαράδειγμα των τουρκικών ομάδων, οι οποίες ποντάρουν συνήθως σε γηγενείς προπονητές, αλλά μένουν στάσιμες. Το πρόβλημά τους είναι ότι θέλουν τον κόσμο και τον θέλουν τώρα.

Παρόμοια απαίτηση θα αντιμετωπίσουν -από τους κακομαθημένους φανατικούς τουλάχιστον- τόσο ο Μπαρτζώκας όσο και ο Πεδουλάκης. Ελάχιστοι θα θυμηθούν τα αντικειμενικά ελαφρυντικά όταν πέσει η πρώτη κατραπακιά στο Φάληρο ή στο ΟΑΚΑ. Το ακούσαμε δα το τροπάριο και στο Προολυμπιακό τουρνουά: «Είναι ντροπή να χάνουμε από αντιπάλους όπως η Νιγηρία». Ή αν στόχο αποτελούν οι παίκτες: «Τέτοιες ομάδες έπρεπε να τις διαλύουμε και χωρίς προπονητή».

Η αλήθεια είναι φυσικά διαφορετική. Χωρίς ιδρώτα, προσήλωση και σχέδιο δεν νικάει κανένας κανέναν. Ο Πεδουλάκης και ο Μπαρτζώκας φέρνουν μαζί τους τα εχέγγυα της επιτυχίας. Τους λείπει βεβαίως η πείρα των προκατόχων τους, αλλά δεν είναι πρωτάρηδες. Η προηγούμενη θητεία τους στην Ευρωλίγκα, με το Περιστέρι και το Μαρούσι αντίστοιχα, υπήρξε αξιοπρόσεκτη. Ο Ομπράντοβιτς και ο Ιβκοβιτς τα βρήκαν σκούρα απέναντί τους σε περισσότερες από μία περιπτώσεις.

Εύχομαι να αποδειχτεί το στομάχι τους γερό. Εφόσον τύχουν της απαραίτητης στήριξης, που δεν το πολυπιστεύω, θα ανεβάσουν στα ύψη τις μετοχές του Ελληνα προπονητή.

Πηγή: Sportday

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις