Ξυρισμένα σβέρκα, παράξενες κομμώσεις, στο σώμα τατουάζ. Καμία ανεμελιά στο βλέμμα, όπως θα επέβαλλε η ηλικία τους, πρόσωπα κατακόκκινα έτοιμα να εκραγούν από την υπερπροσπάθεια. Γράφει ο Μιχάλης Λεάνης.
Κάνουν τα πάντα να αυτοσυγκεντρωθούν, να περάσουν στο σώμα και στο μυαλό χαλινάρι, μήπως και έτσι καταφέρουν να μην ξεστρατίσουν.
Από το ξέγνοιαστο παιχνίδι στο πρωτάθλημα Νέων, που δεν διέφερε και πολύ από αυτό στις αλάνες, ξαφνικά σαν μια αναπνοή πρωταγωνιστές σε μια υπερπαραγωγή που μήνες πριν δεν θα τους χρέωνε ούτε ρόλο κομπάρσου.
Ολα τα βλέμματα και όλα φώτα επάνω τους. Φορώντας μια φανέλα που το βάρος της ζυγίζει δυο φορές περισσότερο από το δικό τους κάνουν αγώνα να κρατήσουν τους ώμους ψηλά για να μην καταρρεύσουν. Δεν έχουν μόνο την έννοια να μάθουν να κολυμπάνε στα βαθιά, αλλά συγχρόνως σε μια θάλασσα φουρτουνιασμένη.
Εύκολο να ονειρεύεσαι. Πιο δύσκολο όμως να κρατήσεις το όνειρο ζωντανό για να μη ζήσεις τον εφιάλτη ξύπνιος.
Ονόματα που δεν είναι εμπορικά, δεν θεωρούνται ανταγωνιστικά, δεν αποτελούν κίνητρο για μεγάλη μερίδα του φίλαθλου κοινού, ονόματα που δεν φιγουράρισαν ποτέ τους σε καμία φωτεινή μαρκίζα.
Τι εισιτήρια να κόψουν ο Σουνάς, ο Ασλανίδης, ο Μαργαρίτης, ο Ψυχογιός και ο Νταμαρλής; Τα ίδια ισχύουν και στην πρωτεύουσα. Ποιος και γιατί να πάει να δει τον Μπουγαΐδη, τον Αρκούδα, τον Φέτση, τον Παυλή, τον Τσίτα.
Σαν να διαβάζεις κατάλογο επιτυχόντων σε Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ιδρυμα και να μην ξέρεις κανένα. Φτάνει όμως που ξέρουν οι ίδιοι τον εαυτό τους, και δοκιμάζουν τις δυνατότητές τους.
Ακούγεται παράξενο και έξω από τα μέχρι σήμερα δεδομένα. Με αυτούς τους «άγνωστους» να παλεύουν να κρατήσουν τη δική τους αξιοπρέπεια, αλλά κυρίως της ομάδας που από τα σπλάχνα της προέρχονται οι περισσότεροι η ΑΕΚ και ο Αρης σε πείσμα των καιρών και μιας λογικής του παραλόγου που κατασκεύασαν στην Ελλάδα οι διάφοροι λαμογιοεπιτήδειοι, οι δύο ομάδες πουλάνε!
Η ΑΕΚ είναι δεύτερη στα εισιτήρια και ο Αρης τέταρτος παρακαλώ. Με παιδιά που οι αναμνήσεις τους από την πενταήμερη στο σχολείο παραμένουν ζωντανές και επίκαιρες!
Δεν εIναι μόνο το συναίσθημα ή η αίσθηση καθήκοντος απέναντι στην ομάδα που κάνει τους οπαδούς των δυο ομάδων να διαβαίνουν τις θύρες του γηπέδου με το κεφάλι ψηλά, αλλά κυρίως η συνειδητή γνώση απ' όλα όσα έχουν προηγηθεί.
Στερνή μου γνώση να σ' είχα πρώτα, όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός.
Γιατί στον Αρη και στην ΑΕΚ όλα αυτά τα χρόνια έχουν ζήσει το ψέμα σαν αλήθεια και την αλήθεια σαν ψέμα!
Το ψέμα ότι τα μεγάλα ονόματα και τα παχυλά συμβόλαια θα μεταμορφώσουν τις ομάδες σε φόβητρο για κάθε αντίπαλο εντός και εκτός συνόρων. Μέτρησαν καραβιές ξένων παικτών, συμπλήρωσαν τριψήφιο νούμερο και το μόνο συγκλονιστικό που κατάφεραν ήταν να πολλαπλασιάσουν τα μηδενικά στο χρεωστικό τους.
Αλλά δεν ξημέρωσε ποτέ! Ο μεγαλοϊδεατισμός που φρόντισαν να συντηρούν και στους δυο συλλόγους οι διάφοροι επιτήδειοι ωφέλησε, όπως συμβαίνει πάντα σε ανάλογες περιπτώσεις, μόνο τους εμπνευστές του σχεδίου αφήνοντας τις ομάδες επί ξύλου κρεμάμενες.
Και τΩρα ζουν την αλήθεια, που μοιάζει σαν ψέμα. Γιατί με ψέμα μοιάζει να βλέπεις δυο από τις πιο ένδοξες και ιστορικές ομάδες του πρωταθλήματος να κινδυνεύουν αγωνιστικά αλλά και οικονομικά ακροβατώντας στο χείλος της αβύσσου.
Αυτό το χρέος στην αλήθεια εκπληρώνουν όσοι ακόμα συνεχίσουν να ακολουθούν στις κερκίδες τις δύο ομάδες. Συνειδητοποιημένοι όσο ποτέ μέχρι σήμερα και πέρα από κάθε κατασκευασμένη λογική στη σύγχρονη ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα, στηρίζουν με την ψυχή τους τα παιδαρέλια αυτά που ο κλήρος τους έλαχε να περισώσουν το κύρος και την αξιοπρέπεια του συλλόγου.
Αληθινά διαμάντια. Αληθινοί πολύτιμοι λίθοι. Και όχι χάντρες που όφειλαν τη λάμψη τους στην αντανάκλαση του ήλιου σαν αυτές που χρυσοπλήρωσαν για μια μερίδα κουτόχορτο!
Πηγή: Sportday
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις