Facebook Pixel Σε ποιους να ποντάρει;
Ποδόσφαιρο
| 2011-08-20 09:13:00

Σε ποιους να ποντάρει;

Σε ποιους να ποντάρει;

Από τη στιγμή που η πολυμετοχικότητα βάρεσε διάλυση κι ο Τζίγκερ δεν ενσαρκώνει το μοντέλο του ιδιοκτήτη που θα πάρει όλη τη "μπουγάδα" πάνω του (ν' ασχοληθεί, δηλαδή, με το παρασκήνιο, να παραστήσει ενίοτε τον...τεχνικό σύμβουλο, όπως έκανε πολλάκις στο παρελθόν ο θείος του) έγινε κατανοητό ότι το φετινό project θα το "έτρεχαν" μονάχοι τους προπονητής και παίκτες.

Γράφει ο Δημήτρης Στρατής:

Έχει συμβεί και στο παρελθόν με επιτυχία (2000,2004,2008), ασχέτως αν παράγκες και στησίματα (όπως μάθαμε) στέρησαν δύο πρωταθλήματα που θα μπορούσαν να γράψουν διαφορετικά την ιστορία. Θέλει μαγκιά να στηλώσεις πόδια και να δώσεις μάχη απέναντι σ' ολόκληρο σύστημα που σε θεωρεί "τελειωμένο", για να συμβεί όμως αυτό χρειάζεται ομοψυχία στα αποδυτήρια, τύχη και φυσικά ούτε σκέψη για παράδοση και διαφυγή σε δικαιολογίες που εν προκειμένω είναι η εγκατάλειψη από τους μετόχους. Ο Κώστας Κατσουράνης γνωρίζει καλά αυτές τις συνθήκες, ηγήθηκε της "ξεδοντιασμένης" ΑΕΚ του 2005 που με Μπούρμπο, Κρασσά βασικούς και μόνο όπλο το γεμάτο ΟΑΚΑ παραλίγο να έπαιρνε την κούπα, αν δεν μεσολαβούσε η ήττα έκπληξη στο Μαρούσι από τον Ιωνικό.

Ο Φερέιρα έχει μπροστά του δύσκολο έργο όσον αφορά την ψυχολογία, δουλεύει με παιδιά που βίωσαν στο πετσί τους την απόλυτη κυριαρχία του Ολυμπιακού, με αποτέλεσμα να διακατέχονται από κόμπλεξ (Βύντρα, Νίνης, Σπυρόπουλος, Καραγκούνης, Κατσουράνης, Σαριέγκι), αναλογιστείτε πως πάντα απέναντί τους έπαιζαν σαν χεσμένοι ακόμα κι όταν υπήρχε από πίσω διοίκηση και μάλιστα στιβαρή!

Είναι τελείως διαφορετικό για ένα προπονητή να δίνει τον αγώνα του βασισμένος σε παίκτες που αποτελούν την επιτομή του λούζερ κι άλλο να στήνει μια ομάδα από την αρχή με παιδιά που λέξεις όπως "παράγκα" και "Ολυμπιακός" δεν τους λένε πολλά. Το 2000 ο Κυράστας παρέλαβε ένα ρόστερ που δεν είχε ποτιστεί (ακόμα) με συμπλέγματα κατωτερότητας από τα όργια της παράγκας, το 2004 οι νέοι, Σανμαρτεάν, Γκονζάλες, Μόρις, Δημήτρης Παπαδόπουλος, Ζουτάουτας, Μινχ "λύσσαξαν" ν' αποδείξουν πράγματα, όπως το 2008 οι Μάτος, Πόστιγκα, Ν΄Ντόι, Μανούτσο, Ίβανσιτς. Ο Παναθηναϊκός εμφανίστηκε πολύ ανταγωνιστικός, κάνοντας την έκπληξη μιας και ουδείς τον "περίμενε", ούτε καν οι οπαδοί του που είχαν επιλέξει αποχή από το γήπεδο!

Τα πράγματα είναι πανομοιότυπα αυτή την εποχή, με πρόσθετο μείον πως διοίκηση, λεφτά δεν υπάρχουν κι ο προπονητής εκτός του ότι είναι αναγκασμένος να δουλέψει με "παλιούς" που έχουν κάνει τις ήττες από τον Ολυμπιακό δεύτερη φύση τους, τους "εκθέτει" ταυτόχρονα βάζοντάς τους σε θέσεις που δεν είναι ικανοί να προσφέρουν. Είναι άτυχος ο Ζεσουάλδο μιας και στη χώρα όπου η υπομονή είναι άγνωστη λέξη, η σεζόν ξεκίνησε με ευρωπαϊκά παιχνίδια, όπου και το παραμικρό λάθος πληρώνεται, προσθέτοντας κι άλλο νερό στο μύλο της μιζέριας που γυρνά ακατάπαυστα από το 1997, έχοντας "αλέσει" ανθρώπους που θα μπορούσαν να προσφέρουν πολλά.

Στο slow motion ελληνικό πρωτάθλημα η αδυναμία του Κατσουράνη να καλύψει χώρους δεν θα φανεί τόσο, ούτε καν η επιλογή να παίζει ο Νίνης είκοσι μέτρα μακριά από την αντίπαλη περιοχή σε ρόλο κεντρικού χαφ. Πέρσι ο μικρός έκανε σούπερ εμφανίσεις στον άξονα, στα ντέρμπι με ΑΕΚ, ΠΑΟΚ (στη Τούμπα ειδικά ήταν εξαιρετικός, χωρίς να "μασήσει" από τις κλωτσιές που μάζεψε από τον Πάμπλο Γκαρσία), φέτος τον είδαμε να "χάνεται".

Στο πρώτο λεπτό στη Δανία είχε δεχθεί δύο τζαρτζαρίσματα που τον εκνεύρισαν και τον έβγαλαν εκτός ρυθμού, ενώ στο Ισραήλ ήταν ο χειρότερος του γηπέδου. Στην Ευρώπη γίνεται πόλεμος στο κέντρο, αν δεν έχεις εκτόπισμα, ταχύτητα και μαχητικό πνεύμα είσαι τελειωμένος, εκτός κι αν σε λένε Τσάβι, Ινιέστα, παίζεις χρόνια με τους ίδιους συμπαίκτες, έχεις τόσο αυτοματοποιημένο τρόπο σκέψης που δίνεις τη μπάλα με τη μία, πριν ο αντίπαλος πέσει πάνω σου να σ' την αρπάξει.

Ο Σωτήρης είναι εκτεθειμένος, αφού ο Φερέιρα δεν παίζει με "δεκάρι" κι επιπλέον ο "μίστερ 7" ως εξτρέμ δεν έχει το ξεπέταγμα του Κουίνσι. Ο τελευταίος είναι γρηγορότερη (!) έκδοση του Γιόνας Κόλκα, το ζητούμενο είναι να έχει μεγαλύτερη σταθερότητα από τον Φινλανδό που μπορούσε να πάρει ματς μόνος του, αλλά από την άλλη μπορεί να έκανες βδομάδες να τον εντοπίσεις στο τερέν. Ο Αφρικανός ξέρει μπάλα, θα δημιουργήσει ρήγματα, αρκεί να βρει χώρους σ' ένα πρωτάθλημα όπου το 90% των αντιπάλων σε περιμένει "ταμπουρωμένος". Δανοί και Ισραηλινοί τον έψαχναν όταν άνοιγε το σπριντ, θεωρητικά μπορεί να φτιάξει καλό δίδυμο με τον Λέτο, αρκεί να μάθει να δίνει τη μπάλα, όπως ο Αργεντινός. Σημαντικό μείον ότι δεν μαρκάρουν, ενώ κανείς δεν μπορεί να περιμένει στηρίγματα από τους μπακ. Βύντρα, Σπυρόπουλος συναγωνίζονται το θρυλικό ντουέτο Νίλσον-Σέριτς, με τον Λουκά απλά να έχει το πλεονέκτημα ταχύτητας, φυσικής κατάστασης (είναι βαρύς, πάντως, στο ξεκίνημα της σεζόν κι αυτό στοίχισε, άλλωστε χρόνια τώρα ο συγκεκριμένος είναι "στοχευμένος" και κάθε του λάθος μετρά διπλά).

Έχω την εντύπωση ότι αν μετά τον Ζέκα, ερχόταν κι ο Κάστρο ο προπονητής θ' άλλαζε όλο το κέντρο σε σχέση με όσα είδαμε στα φιλικά, ώστε η μπάλα να μεταφερόταν πιο ορθολογικά μπροστά. Ο Τοτσέ δεν είναι Σισέ, ούτε όμως Βίλα, Στράντλι, Σίγκουρτσον ή Κωνσταντίνου (δις πεταμένα για ένα απίστευτα τεμπέλη ποδοσφαιριστή, η "πράσινη" απάντηση στον Σίνισα Γκόγκιτς (!) που διακρίθηκε στο να...ανοίγει διαδρόμους, αν κι ο Σέρβος κόστισε το 1/10 των χρημάτων που πήρε ο Κύπριος). Δύο ματς- δύο γκολ (κακώς του ακυρώθηκε το τέρμα που έβαλε στο Ισραήλ), ωραία σπασίματα της μπάλας στο πρώτο μέρος του αγώνα με την Οντένσε στην Αθήνα, ένας καλός συμπληρωματικός φορ που η διοικητική γύμνια θα τον φέρει φέτος σε πρώτο πλάνο.

Για να τον κάνεις να δείξει τα προσόντα του ξεχνάς τις πάσες στο χώρο (δεν έχει το ξεπέταγμα να τις εκμεταλλευτεί), συνεπώς φτιάχνεις έτσι το κέντρο σου ώστε ν' ανοίγει και να κλείνει σαν βεντάλια, παίζοντας παράλληλο ποδόσφαιρο με πολλούς συνδυασμούς, έτσι ώστε να σου παρέχεται η δυνατότητα ν' ανεβάζεις πολλούς παίκτες στην αντίπαλη περιοχή κι ο Ίβηρας να βρίσκει πεδίο δράσης. Κατσουράνης, Νίνης ως κεντρικοί χαφ δεν έχουν επιστροφές για να καλύπτουν τους στόπερ, στα άκρα Κουίνσι, Λέτο δεν μαρκάρουν, οι ακραίοι μπακ δεν γίνεται στα 30 τους να μάθουν να σεντράρουν, οι αμυντικοί (πλην Μπουμσόνγκ) είναι για τα θηρία, ο Τζόρβας είναι ασταθής, οπότε στην παρούσα φάση το 4-3-3 δεν δείχνει λειτουργικό. Αλλά όπως είπαμε, άλλο διοργανώσεις της ΟΥΕΦΑ κι άλλο Σούπερ Λιγκ. Στη πρεμιέρα με την Κέρκυρα μπορούμε να δούμε (τηρουμένων των αναλογιών) καμιά...dream team, παρότι έτσι όπως είναι δομημένος ο Παναθηναϊκός οι περισσότεροι έχουν αποδεχτεί πως φέτος η χρονιά έχει μεγάλη ανηφόρα.

Η οικονομική ένδεια πάντως κι η απουσία μιας προσωπικότητας στα κέντρα αποφάσεων μας οδηγεί μετά από χρόνια στη σκέψη ότι ο προπονητής θα παραμείνει στη θέση του για μια ολόκληρη σεζόν ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων και ...σκουξίματος του Τύπου. Ο Φερέιρα έχει μια σεβαστή διαδρομή πίσω του, δεν είναι ούτε Νιόπλιας, ούτε Ρότσα, ούτε Φυλακούρης. Θα έχει ενδιαφέρον το πως θα χειριστεί ένα σύνολο καταδικασμένο στις συνειδήσεις όλων ν' αποτύχει, με παίκτες -ηγέτες που δεν εμπνέουν (παλιότεροι είναι οι Καραγκούνης-Βύντρα οπότε...καταλαβαίνετε), με τσακισμένη ψυχολογία από δύο σερί ευρωπαϊκούς αποκλεισμούς, με τον βασικό αντίπαλο αρματωμένο σαν αστακό ΠΑΝΤΟΥ, με τον κόσμο του ΠΑΟ αηδιασμένο από τα παιχνίδια πολιτικής που παίζονται στην πλάτη του συλλόγου. Τραγική ειρωνεία...Έπρεπε να φτάσει ο σύλλογος στο πάτο του βαρελιού για να σκεφτούν όλοι το προφανές, δηλαδή να δώσουν χρόνο στον προπονητή να δείξει τι μπορεί να κάνει, ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων. Βασικά αυτό συμβαίνει, επειδή δεν υπάρχουν λεφτά ώστε να πληρωθεί αποζημίωση, αλλά ίσως βγει κάτι καλό...

Με επίγνωση των δυσκολιών, ο κόουτς ζήτησε να παραμείνει το καλοκαίρι, επανέλαβε ότι θα παλέψει σκληρά στη συνέντευξη Τύπου στο Ισραήλ, αν και στα 65 του θα μπορούσε ν' αράξει στην πατρίδα του και να κονομάει χοντρά διδάσκοντας σε σεμινάρια ή κάνοντας τον τηλεσχολιαστή, άλλωστε το όνομα του ανά τον κόσμο είναι σεβαστό.

Πηγή: leoforos.gr

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις

Tags