Μάλιστα θα έλεγε κανείς ότι, επί πλέον, ήρθε και σε πολύ δύσκολη στιγμή. Δηλαδή όταν ο Παναθηναϊκός αναγκάστηκε να τα αλλάξει όλα: διοίκηση, μέγεθος του μπάτζετ, ιεράρχηση στόχων και κυρίως προπονητή.

Δεν είναι ευχής έργο να διαδέχεσαι τον Ομπράντοβιτς- πόσο μάλλον με τις παρά πάνω συνθήκες. Αν και ο Αργύρης έχει πολλά ατού με το μέρος του, εκτός, ίσως από ένα: τον παράγοντα τύχη, που σχεδόν ποτέ δεν ήταν καλός μαζί του.

Η πιο κρίσιμη καμπή της καριέρας του ήταν το 2004, όταν με σχετικά πρόσφατα τα κατορθώματα του στο Περιστέρι, έθεσε υποψηφιότητα για τον πάγκο της Εθνικής ομάδας, με αντίπαλο τον Γιαννάκη. Προπονητικά ο Πεδουλάκης τότε ήταν πιο έτοιμος αλλά τελικά υπερίσχυσαν το καλύτερο όνομα του «δράκου» και η στενή προσωπική σχέση με τον Γ. Κολοκυθά, αρχηγό των εθνικών ομάδων.

Ο Βασιλακόπουλος μετά την επιλογή του Γιαννάκη, θέλησε να διαμορφώσει ένα είδος συλλογικής ηγεσίας και γι’ αυτό πρότεινε στον Αργύρη να είναι «δεύτερος μεταξύ ίσων». Εκείνος νοιώθοντας μειωμένος αρνήθηκε, τη θέση πήρε ο Κακιούσης και η ιστορία γράφτηκε με τον τρόπο που όλοι ξέρουμε.

Ο Πεδουλάκης από τότε μέχρι σήμερα πέρασε δια πυρός και σιδήρου, με κορυφαία στιγμή του (άτυχη όμως και αυτή...) την παρουσία του στον τελικό του Σαρλερουά με τον Μακεδονικό, την ώρα που ο Μεσάϊκος επιχειρηματικά και μπασκετικά μετρούσε ώρες...

Όμως στα 8 δύσκολα χρόνια που μεσολάβησαν μέχρι σήμερα ποτέ κανείς δεν τόλμησε να πει ότι ο «Περιστεριώτης» έπαψε να είναι καλός προπονητής. Και πάνω απ όλα ότι έπαψε να αγωνίζεται!

Στα υπέρ του είναι ότι πιστεύει στο δόγμα Ομπράντοβιτς, πράγμα που θα κάνει τη διαδοχή πιο εύκολη. Επίσης στα «συν» , ότι επειδή υπήρξε για χρόνια παίκτης του Παναθηναϊκού, ο κόσμος τον αγαπάει και θα τον στηρίξει. Όπως θα τον στηρίξει και η διοίκηση, η οποία ακριβώς επειδή τον πιστεύει, τον προτίμησε από κάποια ονόματα του εξωτερικού.

Αυτή τη στιγμή λοιπόν, το πρόβλημα στον Παναθηναϊκό δεν είναι ο Πεδουλάκης ούτε και η νέα διοίκηση, η οποία ξεκαθάρισε έγκαιρα τις προθέσεις της με βάση τις δυνατότητες που υπάρχουν. Το πρόβλημα για τον Παναθηναϊκό είναι εκείνοι που, μεθυσμένοι από την εποχή των θριάμβων αρνούνται να αποδεχθούν τη νέα πραγματικότητα. Και επίσης εκείνοι που για προσωπικούς λόγους, περιμένουν τη νέα διοίκηση στη γωνία και τώρα την κατηγορούν γιατί δεν μπορεί να ανταγωνισθεί τους ρώσους και τους τούρκους, οι οποίοι ξοδεύουν τα λεφτά πιο εύκολα απ όσο τα μοίραζε κάποτε ο «τυφώνας Θανάσης»!

Δεν είναι τυχαίο ότι την ίδια πολιτική με τον Παναθηναϊκό ακολουθεί και ο Ολυμπιακός. Ας το καταλάβουμε, οι εποχές άλλαξαν, δυσκόλεψαν πάρα πολύ και από τον γενικό κανόνα δεν θα μπορούσε ποτέ να αποτελέσει εξαίρεση το μπάσκετ. Γι αυτό χρειάζεται συσπείρωση, αντί για γκρίνια και φθηνή υψηλή κριτική...

Πηγή: novasports.gr

Πεδουλάκης Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS