Από την Ένωση Βύρωνα, πήρε μεταγραφή στον Παναθηναϊκό και από την Εθνική Κορασίδων... άλμα προς την Εθνική Γυναικών.

Η 16άχρονη που βλέπει τον κόσμο σχεδόν από τα δύο μέτρα μίλησε στο volleyball.gr για τις... εκπλήξεις που της έκρυβε το εφετινό καλοκαίρι, τις δυσκολίες που την περιμένουν, αλλά και τις φιλοδοξίες της μέσα από τη συμμετοχή της στην Α1 και την Εθνική Γυναικών.

«Η μεταγραφή στον Παναθηναϊκό ήταν κάτι που το ήθελα πολύ, γιατί ένιωθα και η ίδια ότι χρειαζόμουν εμπειρίες από το πρωτάθλημα της Α1. Σίγουρα είναι ένα πολύ πιο δύσκολο επίπεδο από αυτό που έπαιζα μέχρι τώρα, αλλά δεν με φοβίζει κάτι. Όταν λίγο αργότερα ήρθε και η κλήση μου στην Εθνική Γυναικών, νόμιζα ότι ζω ένα όνειρο. Πραγματικά έγιναν όλα πολύ γρήγορα μέσα σε ένα καλοκαίρι και ακόμα δεν έχω συνειδητοποιήσει το μέγεθος όλων αυτών των πραγμάτων που μου συμβαίνουν. Το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι περνάω ένα από τα καλύτερα καλοκαίρια της ζωής μου. Από εκεί και πέρα, στο κομμάτι της Εθνικής, αυτό που έχω να πω είναι ότι σε όποια Εθνική και αν έχω κληθεί, έχω νιώσει την ίδια υπερηφάνεια και χαρά και βέβαια είναι τιμή για τον εαυτό μου που τα κατάφερα να βρεθώ και στο κορυφαίο επίπεδο των Γυναικών».

Το περίμενες να κληθείς τόσο σύντομα;
«Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα να με καλέσουν στην Εθνική Γυναικών τόσο σύντομα, πίστευα ότι και στις Κορασίδες και τις Νεάνιδες που έπαιζα, ήταν ήδη πολύ μεγάλο επίτευγμα για εμένα και δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα υπάρξει τόσο νωρίς μία θέση για εμένα στην Εθνική Γυναικών».

Βρίσκεσαι στο Πήλιο από τις 10 Αυγούστου, πώς βλέπεις αυτές τις πρώτες δύο εβδομάδες προετοιμασίας;
«Είναι δύσκολη η μετάβαση από το ένα γκρουπ στο άλλο γιατί υπάρχουν μεγάλες διαφορές ανάμεσα στα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα των Γυναικών και εκείνα της ανάπτυξης. Η προσαρμογή θέλει τον χρόνο της γιατί εδώ υπάρχουν μεγαλύτερες και περισσότερες απαιτήσεις, ακόμα και το κλίμα είναι διαφορετικό. Το γεγονός ότι δεν είμαι η μόνη Κορασίδα στην προετοιμασία στην Πορταριά, βοηθάει πάρα πολύ, γιατί είμαστε 3-4 κοπέλες που γνωριζόμαστε από τα αναπτυξιακά τμήματα και νιώθουμε λίγο πιο άνετα. Όμως, οφείλω να πω ότι και οι μεγαλύτερες αθλήτριες της Εθνικής Γυναικών μας έχουν υποδεχτεί με τον με καλύτερο τρόπο, μας αντιμετωπίζουν όχι μόνο ως συμπαίκτριες, αλλά και ως φίλες, μας μιλάνε συνέχεια στο γήπεδο, δίνοντας συμβουλές, αλλά και γενικότερα κάνουν ό,τι μπορούν για να μας εντάξουν με τον πιο ομαλό τρόπο στην ομάδα.

Σε αγχώνει το γεγονός ότι πολλοί σε αποκαλούν το μεγαλύτερο ταλέντο του ελληνικού γυναικείου βόλεϊ;
«Είναι περίεργο, γιατί από τη μία είναι πολύ τιμητικό να το λένε κάποιοι αυτό για εμένα, από την άλλη όμως με αγχώνει λίγο γιατί θα πρέπει να δικαιώσω όλους αυτούς που πιστεύουν σε εμένα. Στην ουσία δεν αλλάζει κάτι, γιατί από την πλευρά μου προσπαθώ να δουλεύω και να κάνω ό,τι μου λένε οι προπονητές μου με στόχο να φτάσω στο υψηλότερο σημείο που μπορώ. Μακάρι να τα καταφέρω...».

Από αύριο ξεκινούν και τα φιλικά με το Βέλγιο, πώς αισθάνεσαι που πλησιάζει η ώρα της δράσης;
«Περιμένω τα φιλικά με το Βέλγιο πώς και πώς και ελπίζω να καταφέρω να πάρω χρόνο συμμετοχής. Οι αγώνες με την Εθνική Γυναικών είναι μια μεγάλη πρόκληση για όλες τις νέες αθλήτριες γιατί σε αυτό το επίπεδο αλλάζουν σχεδόν όλα, από την τεχνική, μέχρι και τις ταχύτητες που παίζεται το βόλεϊ. Θέλω λοιπόν να προσαρμοστώ κι εγώ σε αυτόν τον νέο τρόπο παιχνιδιού. Νομίζω ότι ειδικά στον τομέα της επίθεσης, πρέπει να βελτιωθώ πολύ, αλλά γενικότερα σε όλους τους τομείς, πρέπει να κάνω προσπάθειες για να γίνω καλύτερη».

Βόλεϊ