Όπως συνέβη τον Σεπτέμβριο του 2010 στο Ηνωμένο Βασίλειο, όταν στο ματς Ρέντχιλ - Τσίτσεστερ Σίτι ο προπονητής της δεύτερης, Μαρκ Πούλτον, έμαθε από τον τεχνικό διευθυντή του ότι... παίρνει πόδι.
Το παράδοξο είναι ότι τη στιγμή που του ανακοινώθηκε η απόλυση η Τσίτσεστερ Σίτι ήταν μπροστά στο σκορ με 2-1!
Υπάρχουν πολλοί λόγοι που ένας προποντής καλείται να πληρώσει το μάρμαρο και να μαζέψει τα πράγματά του από τα αποδυτήρια. Συνήθως οι λόγοι είναι αγωνιστικοί: τα αποτελέσματα δεν έρχονται, άρα πρέπει να θυσιαστεί η... Ιφιγένεια για να πνέει ούριος άνεμος. Αλλες φορές η κόντρα με τις βεντέτες μιας ομάδας αποβαίνει μοιραία για το εύκολο θύμα, που πάντα θα είναι ο προπονητής.
Ο Ντέλιο Ρόσι εκπαραθυρώθηκε από τη Φιορεντίνα όταν μπροστά στην κάμερα άρχισε να γρονθοκοπεί τον παίκτη του Αντεμ Λάγιτς γιατί ο τελευταίος τον ειρωνεύτηκε επειδή τον έκανε αλλαγή. Ο Αμπράμοβιτς έδιωξε κακήν κακώς τον Ντι Ματέο (μετά την ήττα της Τσέλσι από τη Γιουβέντους με 3-0 για το Τσάμπιονς Λιγκ) τη στιγμή που ήταν ο αρχιτέκτονας της σούπερ έκπληξης να του φέρει -έξι μήνες πιο πριν- τη βαρύτιμη κούπα της διοργάνωσης στο Λονδίνο.
Συμβαίνουν και σε άλλες οικογένειες ευτράπελα, όχι μόνο στον Ολυμπιακό. Διότι πώς μπορείς να προσεγγίσεις με... ίχνη σοβαρότητας αυτό που εξελίχθηκε χθες στους «ερυθρόλευκους»; Είτε είναι καλός είτε κακός προπονητής ο Ζαρντίμ, αφήνει πίσω του τον Ολυμπιακό πρώτο και αήττητο στο πρωτάθλημα, μέσα στο κόλπο του Κυπέλλου, με παρακαταθήκη τις πολύ καλές εμφανίσεις στο Τσάμπιονς Λιγκ και με ανοιχτή ακόμα την υπόθεση στο Γιουρόπα Λιγκ.
Τι πλήρωσε; Τις μουρμούρες των οπαδών για καλύτερη μπάλα. Μάλιστα, κατανοητό. Οταν είσαι χορτασμένος, όταν δεν κινδυνεύεις από κανέναν να σου πάρει το πιάτο, τότε βαριέσαι να τρως συνέχεια. Ο Ολυμπιακός παίζει μόνος του, κινδυνεύει μόνο από τη σκιά του, οι «εχθροί» του είναι ξεδοντιασμένοι, όμως η ζωή χωρίς... αντίπαλο δεν αξίζει.
Είναι σαν τους σκηνοθέτες του Χόλιγουντ που, όταν τελείωσε ο Ψυχρός Πόλεμος και η ΕΣΣΔ δεν ήταν το αντίπαλον δέος, ανακάλυψαν όλων των ειδών τους εξωγήινους που επιβουλεύονται την επικυριαρχία των ΗΠΑ. Ο Μαρινάκης βρήκε στο πρόσωπο του Ζαρντίμ τον εχθρό του Ολυμπιακού. Ή, για να χρησιμοποιήσουμε και τα λόγια του, τον εχθρό του «μεγαλείου του Ολυμπιακού».
Προφανώς ο επόμενος προπονητής που θα έρθει στη θέση του Πορτογάλου οφείλει να έχει μια ρητή και κατηγορηματική υποχρέωση προς τη διοίκηση και τον κόσμο: να παίζει μπάλα ο Ολυμπιακός, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Αφού αυτά δεν φτάνουν για να είναι κανείς ευτυχισμένος, θα πρέπει να υποθέσουμε πως τούδε και εφεξής ένα σκορ 5-4 ή 6-5 θα είναι απόλυτα αποδεκτό απ' όλους.
Μα, ένα λεπτό: αυτόν τον Ζαρντίμ δεν τον ήξερε κανένας; Μόνος του άνοιξε την πόρτα των αποδυτηρίων του Ολυμπιακού; Είδε φως και μπήκε; Οχι βέβαια! Κάποιος τον επέλεξε και κάποιος τον έφερε. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης. Και αφού τον έφερε, δεν του εξήγησε ευθύς εξαρχής τι είδους μπάλα ήθελε να βλέπει; Και αν ναι, ο Ζαρντίμ τι του απάντησε;
Το ερώτημα φυσικά είναι ρητορικό και δεν θα αποδειχθεί ποτέ: με το υπάρχον ρόστερ του Ολυμπιακού και με τη δεδομένη μικρή δυναμικότητα του ελληνικού πρωταθλήματος, αν είχε μείνει ο Βαλβέρδε τι περισσότερο και τι λιγότερο θα βλέπαμε φέτος; Διότι όλοι λένε -ελαφρά τη καρδία- ότι πέρυσι ο Ολυμπιακός έπαιξε μεγάλη μπάλα, αλλά τι παίκτες είχε στη διάθεσή του ο Ερνέστο και ποιους είχε φέτος ο Ζαρντίμ.
Σαφώς, ο Πορτογάλος έδειξε να φοβάται το ρίσκο, ήταν ικανός να παίξει με τρεις κόφτες ακόμα και στο προπονητικό διπλό, ήταν άνθρωπος του αποτελέσματος και όχι του θεάματος, όμως και η διοίκηση το πρωτάθλημα του ζήτησε (για να έχει εξασφαλισμένη την έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ) και όχι να βάζει πέντε γκολ σε κάθε αντίπαλο.
Τώρα, όμως, που εξασφαλίστηκε ο τίτλος και ο κόσμος έπαψε να πηγαίνει στο γήπεδο, αίφνης έγινε θέμα συζήτησης η ποιότητα της μπάλας που παίζει ο Ολυμπιακός. Αλήθεια, αν υπήρχαν σοβαροί αντίπαλοι των «ερυθρόλευκων» στο φετινό πρωτάθλημα, αλλά ο τίτλος δεν ήταν τόσο (μα τόσο) δεδομένος, αυτή η αλλαγή προπονητή θα γινόταν με τόση ευκολία;
Αλλη μια ρητορική ερώτηση που δεν θα βρει ποτέ απάντηση...
Πηγή: Goal