«"Κλειδί" η ηρεμία»

Ο τίτλος ανήκει σε πολλούς. Κι αποτελεί μεγάλη επιτυχία για τον Ολυμπιακό. Μόνο που αυτήν τη φορά όχι μόνο δεν ξεκίνησαν από την ίδια αφετηρία με τον έτερο, συνήθως, διεκδικητή του τίτλου, Παναθηναϊκό, αλλά μπήκαν και στον αγώνα «τραυματίες». Το «χτύπημα», εξαιτίας του ευρωπαϊκού αποκλεισμού από τη Μακάμπι, ήταν βαρύ. Ωστόσο οι «ερυθρόλευκοι» δεν το έβαλαν κάτω. Καθάρισαν με συνοπτικές διαδικασίες τον Εβαλντ Λίνεν, έφεραν στη θέση του τον Ερνέστο Βαλβέρδε, που αποτελούσε διακαή πόθο του νέου μεγαλομετόχου Βαγγέλη Μαρινάκη και της πλει­­­­­­οψηφίας των οπαδών του πειραϊκού συλλόγου, και η ομάδα βρήκε τη ρότα της.

Ομως, όπως προαναφέραμε, ο Ολυμπιακός πέραν του «τραυματισμού» είχε να αντιμετωπίσει και τον πρωταθλητή ΠΑΟ, ο οποίος θεωρούνταν σχεδόν βέβαιο ότι θα κατακτούσε και τον επόμενο τίτλο. Οχι μόνο διότι είχε διατηρήσει τον κορμό της ομάδας που είχε αναρριχηθεί στην κορυφή, αλλά διότι είχε ενισχυθεί ?έτσι θεωρούσαν άπαντες, πρωτίστως οι φίλοι του Ολυμπιακού? με την απόκτηση των Γκοβού και Μπουμσόνγκ.

Αντιθέτως, στην άλλη πλευρά, την πειραϊκή, ο νέος ιδιοκτήτης της ΠΑΕ, διαπιστώνοντας, όπως και όλοι οι οπαδοί των «ερυ­θρο­­­­­­­­­­­λεύκων», ότι η προηγούμενη ομάδα χρειαζόταν... επισκευή και πέταμα, υποχρεώθηκε να την γκρεμίσει και να τη χτίσει από την αρχή, διότι το οικοδόμημα ήταν σαθρό. Και απλές επιδιορθώσεις δεν έπαιρ­­­­νε. Με φτιασιδώματα, μόνο θα επικάλυπτε τη γύμνια του. Δεν θα αποκαθιστούσε τη ζημιά.

Η επιλογή του Βαλβέρδε, που ήξερε πρόσωπα και καταστάσεις, αποδείχθηκε καταλυτική. Το ομολογούν άπαντες. Μεγάλη αξία αποκτά, όμως, το γεγονός ότι το παραδέχονται και οι παίχτες, που, όσο να 'ναι, εκείνοι νιώθουν πως είναι οι μεγάλοι πρωταγωνιστές. Και θέλουν να τους προσφέρουν το μεγαλύτερο κομμάτι της επιτυχίας. Το ότι όλοι υπάκουαν στις διαταγές του παρότι δεν χρειαζόταν να βάζει τις φωνές ο Ισπανός, επιβαλλόταν με τον τρόπο του, τα λέει όλα. Οπως και το ότι στα συνήθως εκρηκτικά αποδυτήρια του Ρέντη, την τρέχουσα (για τους... άλλους, καθώς για τον Ολυμπιακό τελείωσε) αγωνιστική περίοδο σχεδόν δεν ακούστηκε «κιχ».