Δεν ξέρω εάν μετά το κάζο της Φενέρμπαχτσε/Ούλκερ ο Ζέλικο θα επισπεύσει την υλοποίηση του σχεδίου του που είναι να ανοίξει σε κάποιο ελληνικό νησί ένα μπαρ το οποίο θα λέγεται «Teenagers», αλλά σίγουρα στη μαρκίζα μπορεί να βάλει μια φωτογραφία του Χατζή!

Το εννοώ αυτό διότι ο Νίκος πρωτοεμφανίστηκε στο κάδρο του ελληνικού μπάσκετ ως ένας έφηβος και μετά από είκοσι χρόνια καταφέρνει ο... άτιμος να παραμένει τέτοιος!

Απλώς ενώ τότε ήταν ένας χρυσός (ελέω του θριάμβου της εθνικής ομάδας στο Μουντομπάσκετ του 1995) έφηβος, τώρα μπορεί να δηλώνει ένας αιώνιος έφηβος!

Γελώ τώρα που το γράφω, αλλά επειδή μου αρέσει να συνδυάζω διάφορα (ενίοτε άσχετα μεταξύ τους) πράγματα και πρόσωπα, θαρρώ πως σε δυο χρόνια -κι ενώ βεβαίως θα συνεχίζει να στέλνει τις μπάλες στα καλάθια- ο Χατζής θα μπορεί παράλληλα να ανεβαίνει στις απανταχού του ελληνικού μπάσκετ πίστες και να ερμηνεύει όπως η Αλκηστη Πρωτοψάλτη, το τραγούδι «τα πιο ωραία λαϊκά» της Λίνας Νικολακοπούλου και του Σταμάτη Κραουνάκη, ανεβάζοντας τον τόνο της φωνής του σε ένα συγκεκριμένο στίχο...

«Μια εφηβεία επιεικής που γίνεται σαράντα»!

Είναι όντως επιεικής η διαχρονική εφηβεία του γεννημένου στις 3 Ιουνίου του 1976 Καλαματιανού γκαρντ: εάν ήταν αυστηρή μαζί του είτε θα τον είχε βγάλει στη σύνταξη είτε θα τον είχε συμπεριλάβει από καιρό στην κλάση των εξ εφέδρων!

Αμ δε: ο Χατζής, που μαζί με τον άλλοτε «Διόσκουρό» του στην ΑΕΚ Μιχάλη Κακιούζη, τον Κώστα Χαραλαμπίδη και τον Αντώνη Ασημακόπουλο κρατούν ψηλά το λάβαρο της κλάσης του '76 στη Basket League, παραμένει πρωταγωνιστής και βάζει τα γυαλιά σε πολλούς νεοσύλλεκτους και μάχιμους!

Δεν τίθεται βεβαίως (για να προλάβω τα σχόλια) θέμα σύγκρισης, αλλά όπως το ΝΒΑ μοστράρει στη βιτρίνα του τον 38άχρονο Τιμ Ντάνκαν, ομοίως και το ελληνικό πρωτάθλημα έχει καταφέρει να βαλσαμώσει τον Χατζή!

Τα τελευταία δύο χρόνια ο Νίκος μαρσάρει τη... σακαράκα του και ξεπερνάει το ένα μετά το άλλο τα τοτέμ του ελληνικού πρωταθλήματος: πρώτα άρπαξε το ρεκόρ συμμετοχών από τον Νίκο Μπουντούρη και προχθές το απόγευμα άφησε πίσω του και τον Αγγελο Κορωνιό, όντας πλέον αυτός (και) πρώτος σκόρερ στα χρονικά της Α1!

Στην προκειμένη περίπτωση, βεβαίως, αδικείται ο Νίκος Γκάλης διότι χιλιάδες δικοί του πόντοι έμειναν καταχωνιασμένοι στα τεφτέρια της παλιάς Α' Εθνικής, αλλά σε κάθε περίπτωση το ρεκόρ του Χατζή είναι μνημειώδες!

Βεβαίως ο «γκάνγκστερ» αποτελεί μια κατηγορία σκόρερ μόνος του και έχει σχεδόν τετραπλάσιο μέσο όρο πόντων (33.4) από τον Χατζή (9.5), αλλά ο λεγάμενος δεν καμώθηκε ποτέ για τέτοιος!

Από τον Σεπτέμβριο του 1995 όταν ο Χατζής έκανε το ντεμπούτο του στην Α1 (ως νεανίας παίκτης της ΑΕΚ κόντρα στους Αμπελοκήπους) μέχρι τώρα κύλησε πολύ νερό στο ποτάμι: κανονικά βεβαίως θα έπρεπε να γράψω ότι κύλησε πολύ... λάδι, διότι ο Χατζής γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καλαμάτα, που φημίζεται για το καλό λάδι της!

Πλάκα πλάκα στην ερώτηση «αγοράκι, τι φρούτα βγάζει η Καλαμάτα;» που έκαναν (στην παλιά ελληνική κωμωδία «Η Παριζιάνα» ) στον συχωρεμένο Χρόνη Εξαρχάκο, ο Χατζής θα μπορούσε να δίνει τη δική του στερεότυπη απάντηση...

«Μπασκετικά μούσμουλα»!

Στα τριάντα οκτώ του χρόνια ο Χατζής όχι μόνο παραμένει στην πρώτη γραμμή της μάχης, αλλά δίνει κιόλας έναν ιερό πόλεμο για να σωθεί ο Ηλυσιακός, που είχε την καλοσύνη να τον... γηροκομήσει και δεν μετάνιωσε ποτέ για την εμπιστοσύνη που του έδειξε; Ισα ίσα εάν τη σκαπουλάρουν κι αυτή τη φορά, τότε νομίζω πως οι Ηλυσιώτες θα πρέπει να ανεγείρουν την προτομή του στην κεντρική πλατεία τους!

Δεν ξέρω εάν ο Χατζής είναι μια ελληνική εκδοχή του (κατά τέσσερα χρόνια νεότερου και πολύ ενδοξότερου και διασημότερου) Ναβάρο, αλλά σίγουρα θα μπορούσε να έχει εμπλουτίσει τη συλλογή του με περισσότερα παράσημα: θαρρώ όμως ότι έπεσε στην κέντα, διότι η μόδα της εποχής στην οποία ήκμασε αδίκησε συστηματικά τους ταλαντούχους γηγενείς επιθετικούς παίκτες...

Αναφέρομαι στην περίοδο που οι δεινοί Ελληνες σκόρερ για να επιζήσουν της αθρόας επιδρομής των κοινοτικών και των ξένων παικτών και να βρουν μια θέση στον ήλιο, έπρεπε ή να αλλάξουν το αίμα τους και να γίνουν αμυντικοί ογκόλιθοι ή να αποδεικνύουν κάθε βράδυ πως δεν είναι ελέφαντες!

Ο Χατζής με τα λεπτά ποδαράκια, το αγράμμωτο κορμί και τον ευθύβολο καρπό δεν πούλησε την ψυχή του στον αμυντικό διάβολο, αλλά παρέμεινε ο εαυτός του...

Δηλαδή ένας αιώνιος έφηβος!

Πηγή: sentragoal.gr

Μπάσκετ SPORTS