Γράφει ο Νικόλας Βασιλαράς.

Ο Βραζιλιάνος παιχταράς είναι από τους ποδοσφαιριστές που δεν «παίζει» με τα μίντια, αποφεύγει να «πουλάει» τον εαυτό του και ουδέποτε θέλησε να προκαλέσει με τα λόγια του. Του φτάνει και του περισσεύει το όνομα που έφτιαξε μέσα στο γήπεδο και δεν τον απασχολεί και τόσο το απ’ έξω.

Όλα τα παραπάνω ισχύουν άσχετα αν μεταξύ άλλων αποτελεί και τον ορισμό του επαγγελματία που σχεδόν ποτέ δεν θα αρνηθεί να πει δυο κουβέντες έξω από τη μεικτή ζώνη. Την ίδια ώρα δηλαδή που κουτοπόνηρα αρκετοί συμπαίκτες του είτε θα βγαίνουν από άλλη πόρτα είτε θα μιλάνε (και καλά) στο κινητό και δεν θα σταματούν μπροστά στις κάμερες ώστε να πουν δυο λόγια όχι στους δημοσιογράφους (που μπορεί να μην τους γουστάρουν και είναι δικαίωμά τους) αλλά στον ΚΟΣΜΟ.

Τέλος πάντων επειδή μου φαίνεται πως άρχισα να ξεφεύγω, ας το πάρουμε λιγάκι αλλιώς. Το θέμα άλλωστε δεν είναι η «αγιογραφία» του Ζιλμπέρτο. Τον ξέρουμε και τον ξέρετε. Γι΄ αυτό και κανείς δεν μπορεί να χωνέψει ότι δεν θα είναι ξανά μαζί μας και ότι τον αφήσαμε να φύγει μιας και ουσιαστικά - και όχι επικοινωνιακά - δεν κάναμε ΤΙΠΟΤΑ για να τον κρατήσουμε.

Πάμε – ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ - στο θέμα γιατί κάπου δεν μου βγαίνει καλά σήμερα το γράψιμο και πλατειάζω. Σε μια από τις τελευταίες του συνεντεύξεις λοιπόν το «αόρατο τοίχος» μίλησε στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ και εκτός από τα… τετριμμένα είπε και μια μεγάλη αλήθεια. Στην πραγματικότητα άγγιξε την ουσία του προβλήματος, που δεν είναι η «χρεοκοπία» και η καταστροφολογία που με το ζόρι θέλουν να βάλουν κάποιοι τον Παναθηναϊκό.

Το θέμα είναι οι ΣΧΕΣΕΙΣ μεταξύ των μετόχων καθώς ουδείς εξ αυτών αντιμετωπίζει ή θα αντιμετωπίσει ποτέ οικονομικό πρόβλημα. Απλά ο ένας δεν θέλει ούτε να βλέπει τον άλλον. Αποτέλεσμα οι τσακωμοί, οι λυκοφιλίες και γενικότερα οι αλλόκοτες συμπεριφορές που αρχικά έβαζαν δυναμίτη στα θεμέλια της πολυμετοχοκότητας και του Παναθηναϊκού γενικότερα μέχρι τελικά που ακούστηκε και το… μπαμ.

Ο Ζιλμπέρτο Σίλβα έστειλε το δικό του μήνυμα στους μετόχους ζητώντας να βρεθεί μια λύση για το καλό του Παναθηναϊκού. Θυμάται καλά πως ήταν τα πράγματα όταν ήρθε (και γι’ αυτό ήρθε άλλωστε) και βλέπει πως έχουν καταντήσει τώρα που φεύγει. Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις και λόγια που όταν βγαίνουν από το στόμα μιας τέτοιας μορφής αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη αξία.

Θα ξαναπώ για πολλοστή φορά πως οι μέτοχοι του Παναθηναϊκού οφείλουν να ανοίξουν τα αυτιά τους και να ακούσουν τις φωνές που γίνονται ολοένα και περισσότερες, που σε λίγο θα γίνουν κραυγές. Να ακούσουν τον Ζιλμπέρτο, να ακούσουν γιατί θέλει να φύγει ο Σισέ παρότι οι οπαδοί τον έχουν βασιλιά, το που ετοιμάζεται να πάει ο Λέτο και οι άλλοι, μα να ακούσουν και να αφουγκραστούν πάνω απ’ όλα τον κόσμο της ομάδας. Όπως ακριβώς έκαναν και πριν από τρία χρόνια βάζοντας (και τότε) στην άκρη όλα όσα τους χώριζαν.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι από την Δευτέρα κάτι θα αρχίσει να κινείται και σιγά – σιγά το τοπίο θα ξεκαθαρίζει καθώς είναι σαφές πως δεν πάει άλλο. Είτε για να το πάρουμε οριστικά απόφαση πως «αυτό ήταν και επιστρέφουμε οριστικά στη μιζέρια», είτε για να ξημερώσει μια νέα αισιόδοξη μέρα.

Προσωπικά ποτέ δεν έπαψα να είμαι αισιόδοξος καθώς αυτό είναι κάτι που με χαρακτηρίζει από τη φύση μου. Είναι αλήθεια πως εσχάτως ακούγονται ξανά πολλά και διάφορα. Θα έλεγε κανείς πως γενικότερα αυτές οι μέρες μοιάζουν με τη χαρά του παπατζή και του στημένου, άρα θα πρέπει να φιλτράρεις τα πάντα, να μην ενθουσιάζεσαι ούτε να απογοητεύεσαι εύκολα.

Σύντομα θα ξέρουμε που βρίσκεται η αλήθεια και που το ψέμα και μέχρι τότε προσωπικά δεν θέλω να «παίξω» με την ηρεμία κανενός μεταφέροντας πληροφορίες που δεν είναι απόλυτα διασταυρωμένες, ακόμη κι αν (νομίζω πως) έχω μια σχετική εικόνα. Ας το κάνουν άλλοι, ας μιλήσουν στην τελική οι πραγματικοί πρωταγωνιστές του παιχνιδιού…

Πηγή: gazzetta.gr

 

Παναθηναϊκός Superleague