Ο ρόλος του ηγέτη είναι πολύ βαριά υπόθεση στον μπασκετικό Παναθηναϊκό. Τα έξι αστέρια είναι τόσο λαμπερά, που… σβήνουν για πλάκα τον οποιοδήποτε διάττοντα αστέρα σκάσει μύτη στο παρκέ του ΟΑΚΑ.

Ακόμα και ο πολύς αγωνιστικά Νικ Καλάθης, δεν έχει καταφέρει να «πιάσει» τον κόσμο του τριφυλλιού, όσο ο τεράστιος Δημήτρης Διαμαντίδης. Η σκιά του 3D είναι…. βουνό μέσα στο κλειστό κι όποιος βρει τα κότσια να ταυτιστεί τόσο με το απαιτητικό κοινό του εξάστερου, αλλά και να αποκτήσει την «εύνοια» του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, θα έχει κάνει άλμα μέσα στην… παναθηναϊκή ψυχή.

Ο Νίκος Παππάς έχει τις προδιαγραφές. Ταλέντο, καρδιά, «μπάλες», τσαγανό την κρίσιμη ώρα, χέρια που αντέχουν την καυτή πορτοκαλί πατάτα. Το απέδειξε κόντρα στη Φενέρ του μεγάλου Ζέλικο.

Ζήτησε τη φάση, την πήρε επειδή τον εμπιστεύτηκαν οι συμπαίκτες του και ξανάκανε μελιτζανί τον Ομπράντοβιτς. Το γεγονός, λοιπόν, ότι οι συμπαίκτες του τον εμπιστεύτηκαν σε αυτή τη δύσκολη ώρα, το ότι έπαιξε πάνω του όλο το σχέδιο για το τελικό χτύπημα, είναι μια πρώτη μεν, απτή δε, ένδειξη ότι ο Νίκος γίνεται ηγέτης.

Στο χέρι του είναι να εξελιχθεί σε απόλυτο αφεντικό. Διότι είναι από τα παιδιά που δουλεύουν, που γουστάρουν να ξεσηκώνουν το κοινό και που για την ομάδα δεν διστάζει να τα βάλει με οποιονδήποτε. Προσωπικά, θεωρώ ότι στη φάτσα του Παππά, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος βλέπει τον… εαυτό του στο παρκέ.

Ο «μικρός» είναι εκρηκτικός και δεν διστάζει να αντιπαρατεθεί ούτε με τη… δική μας βιομηχανία. Ωστόσο, καλό είναι να μπει ένα τέλος σε αυτή τη διαμάχη, διότι ο καιρός έχει γυρίσματα και κανείς –φαντάζομαι- δεν θέλει να τον περιμένουν στη γωνία.

Ας «μιλάει» η δουλειά, ας βγαίνουν στο γήπεδο τα… λίτρα ιδρώτα της προπόνησης και ο δρόμος είναι ανοιχτός.

Ειδικά, μετά την καλαθάρα κόντρα στη Φενέρ. Μετά από αυτό το… πρώτο Διαμαντίδειο καλάθι…

 

Νίκος Παππάς Δημήτρης Διαμαντίδης Δημήτρης Γιαννακόπουλος Παναθηναϊκός Μπάσκετ