Στην απόλυτη ηρεμία του τίποτα που υπάρχει όταν βρίσκεσαι στο… μάτι του κυκλώνα, βρίσκεται πια εδώ και αρκετό καιρό ο Παναθηναϊκός.

Σε μια κατάσταση πλήρους ακινησίας και έλλειψης οποιουδήποτε ενδιαφέροντος και ενέργειας που έχει να κάνει με το ποδοσφαιρικό κομμάτι της ιστορίας.

Το μόνο που απασχολεί και αποτελεί το σημείο αναφοράς για τα πάντα στον σύλλογο, είναι αυτή η περιβόητη πια προσπάθεια να… μην πέσει Β’ Εθνική. Και μάλιστα προσπάθεια που έχει αφεθεί εντελώς σε… τρίτους, καθώς μόνο στην «καλή θέληση» , στον «οίκτο», την «ελεημοσύνη» και τα πάσης φύσεως συμφέροντα, έχει εναποθέσει τις ελπίδες του ο Παναθηναϊκός.

Ο ίδιος, σαν διοίκηση, σαν οργανισμός και σαν οντότητα, μοιάζει ανίκανος και απρόθυμος ταυτόχρονα να κάνει το οτιδήποτε που θα λειτουργήσει ενισχυτικά προς αυτή την κατεύθυνση.

Αυτή την κατάσταση της απόλυτης «νιρβάνα» και του απόλυτου «τίποτα», δείχνουν πια να την έχουν αποδεχθεί οι πάντες.

Να τη θεωρούν φυσιολογική και από κει και πέρα να κινούνται, να τοποθετούνται και να ενεργούν, με αυτό σαν δεδομένο και από κει και πέρα… βλέποντας και κάνοντας.

Αγνοούν οι πάντες και μάλιστα με επιδεικτικά προκλητικό τρόπο, τον… κυκλώνα που σαρώνει τα πάντα δίπλα τους και έχουν την ψευδαίσθηση πως θα μείνουν όλοι μαζί αντάμα για πάντα στην ακινησία και φαινομενική ηρεμία που επικρατεί στο… μάτι του κυκλώνα.

Δεν καταλαβαίνουν, ή μάλλον δεν θέλουν να καταλάβουν, πως αυτή κατάσταση είναι προσωρινή και ο Παναθηναϊκός αργά ή γρήγορα θα αναγκαστεί να βγει από το μάτι του κυκλώνα και να… πορευθεί μέσα στον κυκλώνα που θα σαρώσει τα πάντα.

Και για… τότε δεν υπάρχει κανένα πλάνο, κανένα σχέδιο και καμιά σκέψη.

Ανήμποροι να συνειδητοποιήσουν το μέγεθος της καταστροφής και το μη αναστρέψιμο των γεγονότων οι περισσότεροι φίλοι και οπαδοί του συλλόγου.

Εγκλωβισμένοι στις εμμονές, στα προσωπικά μικροσυμφέροντα και στην εγκληματική για τον σύλλογο «λογική» τους οι οργανωμένοι, κατάφεραν ακόμα και τώρα να… πλακωθούν μεταξύ τους για το… σε τίνος τα σπίτι θα πάνε μετά την «μάζωξη για την σωτηρία του Παναθηναϊκού» πρόσφατα στο «Παύλος Γιαννακόπουλος».

Αποκομμένοι από κάθε «κέντρο αποφάσεων» οι ρεπόρτερς, καθώς επί της ουσίας δεν υπάρχει κιόλας πια… τέτοιο, αναλώνονται καθημερινά στην «ενημέρωση» για τα δικαστικά, τα… παραδικαστικά και όλα τα συναφή της ιστορίας.

Και η «διοίκηση», ανήμπορη για το οτιδήποτε αντικειμενικά πια, έχει εναποθέσει όλες τις ελπίδες της για αποφυγή του υποβιβασμού στην «καλή θέληση» του Ιβάν και του ΠΑΟΚ, στην… πίεση του συνδρομητικού, στη συμμαχία με τον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ και στη… συμπόνια των ομάδων που τις περισσότερες αφελώς και ηλιθιωδώς τόσο καρό, τς αποκαλούσε όλες «παραρτήματα» τα τελευταία χρόνια και είχε ανοίξει απίστευτα μέτωπα σχεδόν με όλες τους.

Αυτό είναι στο σύνολό του το τοπίο στον σημερινό Παναθηναϊκό.

Κι αν αυτά σας φαίνονται γνωστά και το μόνο που θέλετε πια είναι… προτάσεις για λύσεις κι αυτό αυταπάτη είναι.

Λύσεις δεν υπάρχουν πια. Αυτοί που έφεραν τον Παναθηναϊκό σ’ αυτή την κατάσταση, το έκαναν πραγματικά πολύ… καλά και υπολογισμένα. Έτσι ώστε ο Παναθηναϊκός με τη σημερινή του μορφή να μην έχει ούτε σωτηρία, ούτε προοπτική.

Το μόνο που απομένει σαν ρεαλιστική προοπτική και είναι η προσπάθεια του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, που όμως δεν αφορά στο «τώρα» του Παναθηναϊκού, οπότε να είστε έτοιμοι από δω και πέρα, καθώς οσονούπω θα αρχίσει η παρέλαση των «πράσινων Μπομπ Κοζόνηδων» και των απανταχού απατεώνων τζαμπατζήδων και ανύπαρκτων, την ώρα που οι άλλες οι… κανονικές ομάδες θα ασχολούνται με τους μεταγραφικούς και πάσης φύσεως ποδοσφαιρικούς σχεδιασμούς τους.

Τώρα να πούμε το καθιερωμένο «Καλή Ανάσταση σε... όλα» θα φαντάζει προκλητικό για την περίπτωση του Παναθηναϊκού και θάναι σαν να κοροϊδεύεις αυτόν στον οποίο το εύχεσαι.

Οπότε αφήστε τον «Παναθηναϊκό» καλύτερα και ας πούμε ένα απλό «Καλή Ανάσταση με υγεία και δύναμη» μεταξύ μας και προς όλους μας και για τα… άλλα έχουμε καιρό από βδομάδα.