Βαγγέλη, μακάρι να κάνεις στην άκρη τα… μοντέλα και να βάλεις νταηλίκι στην εξίσωση!

Και άνετα να μοιράζομαι σκέψεις και προβληματισμούς. Ο Ολυμπιακός είναι σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες. Ωστόσο, αν βρεις στην διακλάδωση του σταυρόλεξου δυο- τρεις λέξεις- κλειδιά, το λύνεις.

Υποψιάζομαι ότι με αυτούς που μιλάει ο Μαρινάκης υπάρχει δυσκολία στη «γλώσσα». Εκείνο που θέλει  Πρόεδρος του Ολυμπιακού είναι ταυτόσημο με τα εγωιστικά «θέλω» των οπαδών του. Φοβάμαι, όμως, ότι οι συνομιλητές του Μαρινάκη δεν τον καταλαβαίνουν. Είτε είναι αυτοί που τον περιβάλλουν, είτε πρόκειται για μάνατζερς και καλοθελητές.

Τι είναι ο Ολυμπιακός; Απλή η απάντηση: Μια ομάδα- θρύλος ενός μεγάλου λιμανιού.

Λιμάνι λοιπόν: Εγκολπώνονται σ’ αυτό φιλότιμο, κωλοπέτσωμα, μαγκιές, νταηλίκια, τσαμπουκάδες, αλητείες, ανήσυχα μυαλά, ατίθασα νιάτα, μπαρουτοκαπνισμένοι μεσήλικες και γερόντια με «θρυλικές» αναμνήσεις.

Αυτό ήταν και (θα έπρεπε να) είναι ο Ολυμπιακός. Δεν είναι σήμερα. Δεν είναι γιατί δεν έχει βρει Αβραάμ να κατέβει από τον… Άρη. Δεν είναι, γιατί στις τάξεις του έχει χρόνια να δει «πεινασμένο» Τοροσίδη να έρχεται από την Ξάνθη ή Αμανατίδη να μανουριάζει!

Αναπολεί τον Μανωλά να «δαγκώνει» και στερείται παίκτες με φιλοδοξίες χωρίς ταβάνι. Φορούσε ο Μανωλάς την «ερυθρόλευκη» και μόλις επέστρεφε στο σπίτι του, προβάριζε τη φανέλα της Ρόμα, που είχε φροντίσει έγκαιρα να προμηθευτεί από τη μπουτίκ του Ιταλικού συλλόγου. Φαντασίωσή μου, φυσικά, το σκηνικό, αλλά χρήσιμο για να καταδειχθεί ότι μόνο με ονειρεμένες φιλοδοξίες προσφέρεις στο σύλλογό σου και ανταμείβεται πηγαίνοντας ψηλότερα.

Μ’ άλλα λόγια, κοντολογίς: Δεν γίνεσαι θηρίο αν δεν φας θηρίο. Όμως, αυτό το μότο δεν υπάρχει πλέον, μεταφορικά, στ’ αποδυτήρια του Ολυμπιακού κι ας λένε ο Καρεμπέ κι ο Μοντεστό ό,τι θέλουν.

Θέλοντας και μη, λοιπόν, πάει η κουβέντα στο «είδος» των μεταγραφών που κάνει ο Ολυμπιακός. Εδώ κι ένα δίμηνο ισχυρίζομαι ότι στα μικρομεσαία ράφια του Ιβηρο-γαλλο-βελγικού ποδοσφαιρικού άξονα δεν θα βρεις παίκτες που να «κουμπώνουν» με το DNA του Ολυμπιακού.

Η αναδημιουργία των «ερυθρόλευκων» και η επιστροφή στις ρίζες… τους μόνο με Λατινοαμρικάνους θα επιτευχθεί. Με διψασμένα παιδιά, που ερχόμενα στον Ολυμπιακό θα καθήσουν στα θρανία και κάνοντας φροντιστήριο ταχύρρυθμης εκπαίδευσης θα συνειδητοποιήσουν σε ποια ομάδα βρίσκονται και θα ενσματωθούν, όπως έγινε με τόσους και τόσους στο παρελθόν. Κάτι, που δεν περιμένω από… Σισέδες, Μιράντες και Καμαράδες. Ή τουλάχιστον, δεν το περιμένω με την «ευκολία» που θα αφομοιώσουν το «πνεύμα» του Ολυμπιακού οι Λατινοαμερικάνοι.

Όση ρέντα είχε επί 7ετούς εποχής Μαρινάκη ο Θρύλος, άλλη τόση… σότα  έχει τώρα. Άλλαξε ο καιρός. Όσο πήγαινε πρίμα το κύμα ουδέν πρόβλημα. Τώρα που πάει ανάποδα, βγαίνουν στο αφρό όλες οι αστοχίες της τελευταίας διετίας. Κι όσο ο Ολυμπιακός είναι παραμορφωμένα… απρόσωπος, άκαπνος, άχρωμος και άοσμος μέσα στο γήπεδο, τόσο θα μεγεθύνονται οι παθογένειές του. Και θα φταίνε τα πάντα. Οι… στυλίστες και τα μοντέλα του περιβάλλοντος χώρου των αποδυτηρίων, ακόμη και τα τατουάζ, οι σέλφις, τα σκουλαρίκια, τα κινητά στον πάγκο, το facebook, το twitter, το instagram και κάθε «διαβολικά» απροπροσανατολιστικό… αξεσουάρ της σύγχρονης ποδοσφαιρικής πραγματικότητας.

Βαγγέλη, τα έγραψα και ξαλάφρωσα. Κάνε ό,τι καταλαβαίνεις…