Η ευκολία με την οποία ο Πέδρο Μαρτίνς άφησε στην Αθήνα -και ορθότατα έπραξε- πρωτοκλασάτα στελέχη του, όπως ο Χριστοδουλόπουλος, ο Ομάρ, ο Βούκοβιτς, ο Μπουχαλάκης (και ο Τσιμίκας ασφαλώς, αλλά αυτός πες, θες δεν θες δεν θα έπαιζε καθώς είναι τιμωρημένος), για να αντιμετωπίσει την Μίλαν στο «San Siro», καταδεικνύει του λόγου το αληθές για το οποίο τόσος κόσμος απορεί εδώ και αρκετά ματς του Ολυμπιακού: Γιατί ο χριστιανός δεν απλώνει τον… τραχανά στο φρεσκάρισμα της 11άδας και δεν ξεκολλάει από τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα!

Εντάξει, ο προπονητής ζει καθημερινά με τους παίκτες, αυτός τους βλέπει, αυτός γνωρίζει τις αντοχές, το βαθμό ετοιμότητας και τα σχετικά. Εμείς είμαστε απέξω.

Πιθανώς να παρήλθε το διάστημα που έκρινε ο Πορτογάλος ότι ήταν απαιτητό για να μπουν στην ομάδα… με τα μπούνια:

Ο Γκιγιέρμε, ο Νάτχο, ο Τουρέ γιατί όχι -αφού ο άνθρωπος έδειξε στο Κύπελλο με τον Λεβαδειακό πως παρά την πολύμηνη αγωνιστική αποχή και τα χρονάκια του- ίσως και ο Ναουέλ, μα και ο Σισέ να επιστρέψει στο κέντρο της άμυνας εκεί όπου η ταχύτητα λείπει εμφανώς.

Επομένως ενδέχεται να… βάρεσαν τα σήμαντρα την ώρα της δραστηριοποίησης ποδοσφαιριστών που έχουν αξία και ποιότητα και προορίζονταν εξ αρχής για καίριες θέσεις στην 11άδα.

Αυτό είναι το ένα συμπέρασμα από τους παίκτες με τους οποίους επάνδρωσε την ερυθρόλευκη αποστολή για την Ιταλία η τεχνική ηγεσία του Ολυμπιακού.

Το άλλο έχει να κάνει ξεκάθαρα με τις προτεραιότητες που έχουν μπει στον Πειραιά: Π- Ρ- Ω – Τ – Α – Θ – Λ – Η – Μ – Α! Αυτό!

Στο ερώτημα αν οι Ερυθρόλευκοι δεν επιθυμούν δηλαδή πρόκριση από τους Ομίλους και συνέχεια στο Europa και επικεντρώνονται από τώρα στη διεκδίκηση του τίτλου, είναι… ερώτηση αυτόματα απαντημένη: Ποιος τυφλός δεν θέλει το φως του;

Ειδικά άμα είσαι Ολυμπιακός, που δεν έχεις την πολυτέλεια να αφήνεις στόχους στην άκρη, αλλά και σε έχει «ορκίσει» το ιστορικό καθήκον σου να είσαι νικητής, τα θέλεις όλα.

Και καλή εμφάνιση με θετική αποτέλεσμα επί της παρούσης στο Μιλάνο και Ευρώπη, αλλά κυρίως επιστροφή στους τίτλους.

Με την Μπέτις, υπενθυμίζω, στην πρεμιέρα του ομίλου, ο Μαρτίνς επέβαλε την μικρή αριθμητική ανανέωση προσώπων στο βασικό του σχήμα. Όχι κόντρα στην Αστέρα, τέσσερις ημέρες νωρίτερα, ούτε στη Νέα Σμύρνη αμέσως μετά. Το rotation έγινε στο Europa. Όχι στο πρωτάθλημα.

Και βαστάτε σημείωση: Αυτοί που έμειναν Ελλάδα να δουν το Μίλαν-Ολυμπιακός από την τηλεόραση, θα είναι πάλι βασικοί, βασικότατοι, την ερχόμενη Κυριακή στο ντέρμπι με την ΑΕΚ. Για να μη σας πω μέχρι και όλοι τους. Και οι 5.

Με την Μίλαν παίζει ο Ολυμπιακός. Όχι με καμιά παρακατιανή. Δεν έχουν την αίγλη του παρελθόντος οι ροσονέρι, σύμφωνοι, όμως είναι η Μίλαν, είναι το «San Siro», είναι ο σεβαστός ιταλικός σύλλογος με την μακρά ποδοσφαιρική ιστορία.

Με τη φανέλα που δεν γίνεται να μην υπολήπτεσαι όταν και μόνο τη θωράς να κυματίζει!

Δεν τους… σνομπάρουν τους Ιταλούς οι Ερυθρόλευκοι. Κάθε άλλο. Άλλωστε και αυτοί που θα κληθούν να ανανεώσουν την 11άδα του… βαρέως πυροβολικού του ρόστερ λογίζοντια.

 Έχουν τις προτεραιότητες τους, ωστόσο και αυτό εξήγησα: Πρώτα ΑΕΚ, Ελλάδα, πρωτάθλημα σίγουρα και μετά Μίλαν, Ευρώπη… φρου φρου και αρώματα!

* ΚΑΙ ΠΑΜΕ ΤΩΡΑ λίγο πίσω, στο αδιανόητα πώς, αλλά χαμένο ματς με τον ΠΑΟΚ. Ο Ολυμπιακός δεν γίνεται να φυλλοροεί βαθμολογικά, ανεξαρτήτως εποχής, ούτε και να δέχεται χτυπήματα κάτω από την εγωιστική ζώνη του.

Ένας γεννημένος νικητής, «ταγμένος» πρωταθλητής, δεν προσπερνάει σα να μην… τρέχει κάστανο, ήττες στα ντέρμπι, χαμένα παιχνίδια από ανταγωνιστές, αντίζηλους στη διεκδίκηση του τίτλου.

Ειδικά μάλιστα όταν αυτός που τον έχει κάνει «γιο-γιο», βγαίνει αλώβητος από το καβούκι του, ύστερα από τον καταραμένο χορό των χαμένων ευκαιριών και αποδίδει σε Θεία Δίκη το κυριακάτικο «διπλό» του Φαλήρου! Του κάνει και πλάκα από πάνω!

Είναι, λοιπόν, μετά, να το φυσάς και να μην κρυώνει;

Έδωσε παραπανίσια δικαιώματα ο Ολυμπιακός την Κυριακή για καζούρα, για ιστορικά και στατιστικά επιτεύγματα, μέχρι και για συμπεράσματα ότι ο ΠΑΟΚ θα είναι ο πρωταθλητής, ενώ έχουμε διανύσει κάπου 10-15% του προγράμματος ακόμα!

Δεν λέω. Είναι το μεγάλο φαβορί, το μεγαλύτερο ο δικέφαλος του βορρά. Εξ αρχής, από την εκκίνηση ήταν. Και όταν, μια ίδια, ολόιδια ομάδα από πέρυσι, με τον ίδιο τεχνικό στον πάγκο, κερδίζει ΑΕΚ και Ολυμπιακό σε ντέρμπι που δεν βλέπεται, φυσικά όταν παίξει και μπάλα μπορεί να το πάρει (πια) το πρωτάθλημα. Δεν λέει κανείς όχι ότι είναι έτσι.

Όμως είναι άκαιρο ακόμα να μιλάμε για πρωταθλητές.

* Η ΑΠΟΘΕΩΣΗ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ύστερα από ένα χαμένο ντέρμπι στο Καραϊσκάκη -σκηνικό πρωτοφανές για τον απαιτητικό κόσμο του Ολυμπιακού που προσωπικά εγώ όσο κι αν γυρίζω πίσω το ρολόι του χρόνου δεν θυμάμαι πότε και αν ξανασυνέβη!- είναι μια μεγάλη πρώτη κατάκτηση του προπονητή και των ποδοσφαιριστών του. Του νέου, του εντελώς νέου Ολυμπιακού. Ο άνθρωπος, αυτός που προπονεί από το καλοκαίρι τους Πειραιώτες, κάτι καλό δημιουργεί. Κάτι όμορφο, ανταγωνιστικό και συνάμα γοητευτικό οικοδομεί. Το βλέπουμε κιόλας. Σκεφθείτε παραπάνω.

* ΤΟ ΕΥΚΟΛΟ ΓΚΟΛ πάντως, είναι ένας προβληματισμός που επιβάλλεται να απασχολήσει σοβαρά και κάπως να λυθεί. Per terra per mare. Τυχαίο; Συμπτωματικό; Γκαντεμιά; «Μάγια»; Ότι και να 'ναι, πρέπει να λυθεί. Αλλιώς θα πηγαίνει στράφι όλο αυτό το θεαματικό, φουλ επιθετικό ποδόσφαιρο.

Χωρίς ουσία και αποτελέσματα, δεν πάει να παίζεις μετά την μπάλα της ζωής σου… Κανείς δεν θα σε αποθεώνει από ένα σημείο και μετά…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Φοβερό σκηνικό στο αεροπλάνο, τι ομάδα ήταν ο πιλότος - Αυτό είπε στους παίκτες, πανικός στον αέρα

ΠΑΟΚ Ολυμπιακός Μίλαν