Δεν ξέρω αν είναι ή αν το δείτε κάποιοι σαν υπερβολικό, αλλά εγώ θα το καταθέσω το ερώτημα.

Αν λοιπόν, λέμε αν, ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ είναι δύο από τα τρία φαβορί για το πρωτάθλημα, ο Παναθηναϊκός με τον τρόπο που αντιμετώπισε και τους δύο και ειδικά σήμερα την ΑΕΚ, γιατί δεν δικαιούται να ανεβάζει όσο πιο ψηλά γίνεται τα όνειρα και τις φιλοδοξίες του για την φετινή σεζόν;

Ή για να το πάω ακόμα παραπέρα.

Πόσο καλύτερα έπαιξε την ΑΕΚ στο γήπεδό του όταν και την νίκησε ο ΠΑΟΚ, απ’ όσο έπαιξε σήμερα την ίδια ομάδα ο Παναθηναϊκός;

Καταλαβαίνω ότι –και σωστά- ο πήχης είναι ακόμα πολύ χαμηλά σε ότι έχει να κάνει με τους στόχους του στον Παναθηναϊκό.

Αλλά με παιχνίδια σαν το σημερινό, αν μη τι άλλο, αποκτάει με το σπαθί του το δικαίωμα να τον ανεβάσει κάποια εκατοστά παραπάνω.

Με μέτρο φυσικά και ταπεινότητα πάντα, αλλά πάντως σίγουρα κάμποσο παραπάνω.

Στο σημερινό παιχνίδι είναι η ΑΕΚ που πρέπει να έχει φύγει ευχαριστημένη γιατί δεν έχασε το δεύτερο σερί ντέρμπι μετά από εκείνο στην Τούμπα με τον ΠΑΟΚ.

Και ειδικά μετά το εφιαλτικό γι’ αυτήν δεύτερο ημίχρονο στο οποίο παρέδωσε πνεύμα και σώμα και παραδόθηκε ταυτόχρονα και στον Παναθηναϊκό.

Μάλιστα όσο περνούσαν τα λεπτά και το ματς πήγαινε προς τα τελευταίο εικοσάλεπτό του, όσοι από τους φίλους της ΑΕΚ καταλάβαιναν τι έβλεπαν μέσα στο γήπεδο, θα πρέπει να ήταν σε κάθε φάση με τον… αναπτήρα στο χέρι για να ανάβουν την μία λαμπάδα μετά την άλλη σε κάθε επίθεση του Παναθηναϊκού.

Του Παναθηναϊκού που αν είχαν ευστοχήσει στοιχειωδώς οι παίκτες του σε τρεις περιπτώσεις, αν ο Μακέντα βοηθούσε λιγάκι περισσότερο και αν οι Κουρμπέλης και Δώνης δεν είχαν ξεμείνει από ενέργεια και δυνάμεις, όχι απλά θα έπαιρνε μια δικαιότατη νίκη, αλλά θα την έπαιρνε και με επιβλητικό σκορ.

Δικαιότατη και σχετικά εύκολη η επικράτηση του Γώργου Δώνη επί του Μαρίνου Ουζουνίδη στην μάχη των δύο πάγκων, αφού ο προπονητής του Παναθηναϊκού φάνηκε να ξέρει καλά τη συμπεριφορά των ομάδων του Ουζουνίδη.

Έτσι κράτησε δυνάμεις και τον αντίπαλό του κάνοντας ένα προσεκτικό πρώτο ημίχρονο και ανεβάζοντας σταθερά κάθε πεντάλεπτο που περνούσε ταχύτητες στην ομάδα του, καθώς έβλεπε ότι αυτό που περίμενε –να… πέφτει δηλαδή κατακόρυφα η ΑΕΚ όσο κυλούσε το παιχνίδι- γινόταν πράγματι μέσα στο γήπεδο κι έτσι… πάτησε γκάζι όσο περισσότερο μπορούσε.

Τελικά ο Παναθηναϊκός δεν πήρε τους τρεις βαθμούς που δικαιούταν από το παιχνίδι, η ΑΕΚ πήρε ένα βαθμό και είπε και ευχαριστώ, αλλά ο Παναθηναϊκός σε τελευταία ανάλυση, κέρδισε ένα ακόμα στοίχημα, πρώτα με τον εαυτό του και μετά με τον κόσμο του.

Το ότι δηλαδή το εντυπωσιακό ξεκίνημα που έκανε, δεν ήταν φωτοβολίδα και οι… εξετάσεις στα δύσκολα που ξεκίνησαν γι’ αυτόν την προηγούμενη αγωνιστική, μέχρι στιγμής δεν άλλαξαν στον παραμικρό τις… εισαγωγικές που είχε δώσει στο ξεκίνημα της σεζόν.

Αυτός ο Παναθηναϊκός, αν συνεχίσει να δουλεύει όπως μέχρι τώρα, ποδοσφαιρικά και μακριά από όλα τα υπόλοιπα δηλαδή, μπορεί να εκπλήξει ακόμα και τον εαυτό του με όσα μπορεί να κάνει φέτος.

Και λέμε «και τον εαυτό του», γιατί όλους τους άλλους, αντιπάλους, φίλους και «φίλους» δηλαδή, τους έχει ήδη εκπλήξει, άλλου ευχάριστα και άλλους κοματάκι… στενάχωρα είναι η αλήθεια.

Απλά χαμηλά η μπάλα, λίγα τα λόγια, μπόλικη δουλειά και προπάντων και… προς Θεού, μακριά απ’ όλους και απ’ όλα για να μπορέσει να μείνει «καθαρή και ποδοσφαιρική» αυτή η ομάδα και να μην κάνει τα ίδια λάθη που έκαναν οι προηγούμενες απ’ αυτήν και κατάντησαν τελικά αντί για ποδοσφαιρικές ομάδες να είναι διαρκώς κάτι μεταξύ θίασου και κακότεχνης καρικατούρας.

Είναι κυριολεκτικά στο χέρι και το μυαλό των ανθρώπων που την στελεχώνουν αυτό και μακάρι να το έχουν καταλάβει καλά και οι ίδιοι και να προστατέψουν μέχρι τελικής πτώσεως αυτό που κάνουν από την αρχή της σεζόν.

Μαρίνος Ουζουνίδης Γιώργος Δώνης ΑΕΚ Παναθηναϊκός Superleague