Παναθηναϊκός - Γιώργος Δώνης: Το’ χει η μοίρα του φαίνεται να παίζει με τα… στοιχεία της φύσης ο Παναθηναϊκός στην Λαμία.

Πέρυσι ήταν τα χιόνια, φέτος η βροχή και ο αγωνιστικός χώρος που είχε μεταβληθεί σε πισίνα.

Και τις δυο φορές ο Παναθηναϊκός έχασε.

Αλλά αν θέλει να κάνει την διαφορά και κυρίως εκτός από την πρόκριση να μην του κοστίσει ακόμα περισσότερα η νέα ήττα στην Λαμία, θα πρέπει υποχρεωτικά να την αντιμετωπίσει με διαφορετικό τρόπο απ’ αυτόν που αντιμετώπισε την περυσινή.

Με λίγα λόγια, πέρυσι δεν μας έφτανε η βαριά τεσσάρα από την Λαμία, είχαμε μετά την πολύ πιο βαριά για τα μυαλά και την λογική μας θεώρηση, ότι… μας νίκησε το χιόνι.

Κι αυτόν τον παραλογισμό που πέταξε τότε σε μια ακόμα προσπάθεια να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα ο προπονητής, τον υιοθέτησε με την μία όλος ο οργανισμός Παναθηναϊκός και φυσικά και όλο το περιβάλλον του μηδέ εξαιρουμένου και του κόσμου και του «ρεπορτάζ» του.

Τα τι έγινε και τι δεν έγινε μετά από αυτή, αλλά και άλλες παρόμοιες αντιποδοσφαιρικές προσεγγίσεις της περυσινής σεζόν στον Παναθηναϊκό, καλύτερα ας μην το κουβεντιάσουμε ξανά σήμερα.

Άλλωστε ότι και να πούμε εμείς εδώ ή οπουδήποτε άλλου, η φετινή παρουσία της ομάδας του Παναθηναϊκού με τον Δώνη στο τιμόνι και σε συνθήκες σαφέστατα πιο δύσκολες και ασφυκτικές απ’ ότι οι περυσινές, έχει δώσε εδώ και καιρό τις απαντήσεις στην όλη κουβέντα.

Για να επιστρέψουμε στο σήμερα λοιπόν.

Είναι εύκολο να πεις ότι ο Παναθηναϊκός δεν μπορούσε να παίξει μπάλα σε τέτοιες συνθήκες, έκανε αλλά έχασε τις ευκαιρίες και είναι άδικο το αποτέλεσμα και πάει λέγοντας.

Δεν έχει νόημα  όμως κάτι τέτοιο και κυρίως δεν δίνει απαντήσεις στο γιατί με τις ίδιες συνθήκες η Λαμία κέρδισε τελικά το παιχνίδι.

Αυτό που έχει νόημα να δεις και να πεις, είναι κατ΄ αρχήν το ότι και ο Παναθηναϊκός όπως και οι περισσότερες ομάδες που μπήκαν στην διαδικασία του κυπέλλου σαν τα φαβορί για πρόκριση, ήταν σαφέστατα επηρεασμένος από την πολυήμερη αποχή της ομάδας σε κάθε είδους διοργάνωση.

Το είδαμε αυτό και στον ΠΑΟΚ και στον Ολυμπιακό και στην ΑΕΚ.

Από κει και πέρα όμως, κάτι που έχει σημασία να εντοπισθεί και να λειτουργήσει σαν μάθημα ή έστω σαν συμπέρασμα, είναι το ότι για ένα ακόμα παιχνίδι που ο Παναθηναϊκός επέλεξε να παίξει με τρεις πίσω, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν καλά, ούτε στον ανασταλτικό τομέα, ούτε φυσικά και στην δημιουργία.

Δεν έχει, ούτε τους πλάγιους, ούτε τα χαφ ο Παναθηναϊκός για να υποστηρίξει το συγκεκριμένο σύστημα και αυτό έχει φανεί σε όλους τους αγώνες που το επιχείρησε από το ξεκίνημα της σεζόν.

Όποτε έπαιξε έτσι ο Παναθηναϊκός ή το πλήρωσε αρχικά (Τρίπολη, Κλεάνθης Βικελίδης κ.λ.π.) και στα μισά του αγώνα έτρεχε να αλλάξει σύστημα και τακτική για να γυρίσει ή να ισοφαρίσει τα παιχνίδια, ή ακόμα και όταν κέρδισε αυτό έγινε με δυο τρεις ατομικές ενέργειες και με μέτρια γενικά εμφάνιση της ομάδας.

Εντελώς διαφορετική είναι η εικόνα όταν ξεκινάει με κανονική τετράδα πίσω και αντικειμενικά γεμίζει περισσότερο το κέντρο του και είναι αυτή ακριβώς η εικόνα που την παρουσίασε και στα περισσότερα μέχρι τώρα παιχνίδια του ο Παναθηναϊκός, που τον έκαναν να μείνει ζωντανός σε μια χρονιά που όλοι την προεξοφλούσαν για χαμένη και να κερδίσει ξανά και τον κόσμο του αλλά και την γενικότερη αναγνώριση.

Την έχει λοιπόν την συνταγή ο Παναθηναϊκός.

Και έχει και την πρόκριση στα πόδια του.

Αρκεί να μείνει… μαλωμένος.

Με τα κουσούρια και τις αντιποδοσφαιρικές προσεγγίσεις και θεωρίες του παρελθόντος.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Το πέναλτι του Μπαράλες και οι απίθανες ευκαιρίες του Παναθηναϊκού (ΒΙΝΤΕΟ)

Γιώργος Δώνης Παναθηναϊκός Superleague