Μίλησε με Μουρίνιο ο Τάτσης - Ρε Γκαρσία, 50 χρόνων είσαι...

ΑΕΛ - ΠΑΟΚ: Σάββατο βράδυ στη Λάρισα, περασμένα μεσάνυχτα, στριφογυρνάει στο κρεβάτι ο Τάτσης, δεν μπορεί να κοιμηθεί. «Τι θα κάνω αύριο με τον ΠΑΟΚ;», αναρωτιέται, αγχωμένος φουλ.

Ξαφνικά ανάβει ένας γλόμπος πάνω απ' το κεφάλι του, σαν αυτούς του Κύρου Γρανάζη. «Αυτό ήταν», σκέφτεται, «θα πάρω τηλέφωνο τον Μουρίνιο!».

Καλεί Λονδίνο λοιπόν, απαντάει ο Πορτογάλος μέσα στη νύστα (κοιμάται νωρίς το πουλάκι μου!), του λέει ο Τάτσης:
«Πληζ, πληζ, πληζ σενιόρ Ζοσέ, λεντ με γιορ μπας!».

Τρελαίνεται ο άλλος, ρωτάει ποιός είναι, απαντάει ο προπονητής της ΑΕΛ, πάει να του κλείσει το τηλέφωνο, πετάει το μεγάλο χαρτί στο τραπέζι ο Τάτσης:
«Άι αμ κόλιν' ον μπιχαφ οφ μίστερ Κούγιας, δι φέημους λόγιερ!»

«Νάου γιου αρ τόκιν'», απαντάει ο Μουρίνιο, και συνεχίζει:

«ΟΚ, γκετ γιορ ταμπλετ εντ άι γουίλ γκιβ γιου σαμ νόουτς! Φερστ γιου τέηκ νάιν πλεηερς...»
Και κάπως έτσι το έστησε το πούλμαν ο Τάτσης και τον έκοψε τον ΠΑΟΚ στη μέση. Όσο μπορούσε δηλαδή, μιας και οι ασπρόμαυροι είναι σαφώς ανώτεροι ως ομάδα, αλλά τί να την κάνεις την ανωτερότητα άμα δεν μπορείς να σκοράρεις;

Δεν μπορούσε ο Τζόλης δηλαδή να σκοράρει, γιατί όλες οι προσπάθειές του είτε κατέληγαν στα χέρια του γκολκήπερ είτε λίγο έξω απ' τα γκολ ποστ. Συμβαίνουν όμως αυτά άμα είσαι δεκαοκτω χρονών, θα έχει τις καλές σου μέρες θα έχεις και τις στραβές σου. Ακόμη μαθαίνεις, ακόμη ψάχνεσαι, ακόμη το στρώνεις το μηχάνημα...

Αλλά πες ότι ο Τζόλης είναι δεκαοκτώ χρονών και δικαιολογείται. Ο Γκαρσία που είναι πενήντα, τί ακριβώς σκεφτόταν βλέποντας την ομάδα του να μην σκοράρει;

Κοιτάω τις σημειώσεις μου από το ματς και βλέπω ότι έγραψα:
«Φτάσαμε στο εβδομηκοστό λεπτό κι ο Πάμπλο ξέχασε τις αλλαγές».

Κι αμέσως μετά, ήρθε ο Πινακάς να καταπιεί σαν κοτομπουκιές τον Βαρέλα, τον Ίνγκασον και τον εξερχόμενο Πασχαλάκη (έξοδος Πασχαλάκη, το πιο σύντομο ανέκδοτο!) και να βάλει την ΑΕΛ μπροστά.

Και λες «δεν μπορεί, τώρα θα κάνει ο Γκαρσία αλλαγές».

Αλλά δεν τις έκανε. Καθόταν και συζήταγε, όπως μας πληροφόρησε ο σπήκερ, με τον Σνάουτσνερ. Και τι στο διάολο κουβεντιάζανε δηλαδή τόση ώρα; Ούτε ο Στάλιν με τον Τσόρτσιλ και τον Ρούζβελτ στη Γιάλτα, τέτοιο μασλάτι...

Και τελικά έκανε την αλλαγή του στο ογδοηκοστό δεύτερο λεπτό, βγάζοντας τον Ντόουγκλας για να μπει ο Σβαμπ.

Αφήνοντας μέσα τον χειρότερό του παίκτη, τον Μουργκ, που για κάποιο περίεργο λόγο προσπαθεί να αναδείξει σε δεκάρι. Σαν να αγωνίζεσαι δηλαδή να κάνει άλογο το γαϊδούρι. Άντε μέχρι μουλάρι μπορεί να φτάσει, πιο εκεί δεν γίνεται...

Στο δια ταύτα όμως. Στο δια ταύτα ο καταιγισμός των χαμένων τελικών προσπαθειών του ΠΑΟΚ, ένα πράγμα αποδεικνύει:
Ότι η ομάδα του Γκαρσία δεν έχει σέντερ φορ!

Καλό, χρυσό παιδί ο Σφιντέρσκι, κέρδισε και το πέναλτι, αλλά ως εκεί. Για πρώτο σέντερ φορ μεγάλης ομάδας συγγνώμη, αλλά δεν στέκει. Τον είδαμε σήμερα σε σύγκριση με τον Πινακά και η απορία που γεννήθηκε στα μυαλουδάκια μας ήταν απλή και σαφής: Μπορεί ο Πολωνός να τριπλάρει όχι δύο αλλά έναν αντίπαλο, όπως τρίπλαρε ο σέντερ φορ της Λάρισας τα σέντερ μπακ του ΠΑΟΚ; Δεν νομίζω...

Υ.Γ.: MVP του αγώνα ο Πινακάς λόγω γκολ, αλλά οφείλουμε να σημειώσουμε ότι ο Μιχαήλ έδωσε σεμινάριο αμυντικής συμπεριφοράς απέναντι στον Ζίφκοβιτς.