Ανέκδοτο όσα συμβαίνουν στον ΠΑΟ - "Τσιμπιόντουσαν" οι παίκτες με όσα άκουσαν

Παναθηναϊκός: Δεν πρόσθεσε αλλά ούτε αφαίρεσε και κάτι σε όσα έχουμε δει και σε όσα ξέραμε μέχρι τώρα για τον Παναθηναϊκό, το παιχνίδι του με τον Άρη στο Βικελίδης.

Και δεν θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο, σε ένα παιχνίδι ουσιαστικά αδιάφορο και άνευ πρακτικής σημασίας, καθώς δεν μπορεί να θεωρηθεί σαν σοβαρό κίνητρο η πιθανότητα να τιμωρηθεί ο Άρης και να επωφεληθεί ο Παναθηναϊκός για να πάρει στα χαρτιά ότι έχασε μέσα στους αγωνιστικούς χώρους και πάει λέγοντας.

Ακόμα και αν κάποιοι είχαν κάτι τέτοιο σαν "κίνητρο", ούτε μπορούσε αντικειμενικά να λειτουργήσει αυτό στην ομάδα, αλλά ούτε και τιμά ιδιαίτερα όποιον το... σκεφτόταν και ταυτόχρονα δήλωνε και "Παναθηναϊκός" ή ακόμα χειρότερα μιλούσε και... εξ ονόματός του Παναθηναϊκού.

Απλά και στο Βικελίδης, ο Παναθηναϊκός επιβεβαίωσε την φετινή αγωνιστική του ταυτότητα, αλλά και τα αντικειμενικά του όρια σαν ομάδα.

Μια ομάδα σχετικά μέτριων δυνατοτήτων ακόμα και για τα δεδομένα αυτού του ελληνικού πρωταθλήματος, μια ομάδα σχεδόν αδούλευτη από πλευράς τακτικής και φιλοσοφίας μέσα στο γήπεδο και εν τέλει μια ομάδα που δίκαια και λογικά δεν κατάφερε να βγει ούτε καν στην Ευρώπη, καθώς απ' ότι φάνηκε για να καταφέρει ακόμα και αυτό τον προφανή για το όνομα που κουβαλάει "στόχο", θα έπρεπε να ξεπεράσει και τον εαυτό της και τις δυνατότητές της.

Το παιχνίδι με τον Άρη λοιπόν, αντικειμενικά δεν είχε ποδοσφαιρικό ενδιαφέρον.

Αντίθετα όμως είχαν τεράστιο ενδιαφέρον και είναι ενδειτικότατα του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί και φέτος ο Παναθηναϊκός, τα όσα προηγήθηκαν αυτού του παιχνιδιού.

Κατ΄αρχήν είχαμε την απομάκρυνση του Μπόλονι.

Αυτό πια κι αν ήταν κι αν δεν ήταν.

Με λίγα λόγια, ποια ακριβώς... βιασύνη και ποια αναγκαιότητα επέβαλε στον Παναθηναϊκό να παρει αυτή την απόφαση δύο αγώνες πριν τελειώσει και τυπικά η σεζόν;

Να... προλάβει τι ακριβώς ή να... αποφύγει τι ακριβώς;

Πέρα από τις εντυπώσεις δηλαδή, τι άλλο ακριβώς "επαιζε" και διεκδικούσε ο Παναθηναϊκός στα δύο παιχνίδια που απέμενεναν μέχρι να λήξει η σεζόν;

Και τι ήταν αυτό το φοβερό και τρομερό, που δεν ήταν αρκετό για να παρθεί ανάλογη απόφαση μετά τις κατραπακιές που έτρωγε συνεχώς ο Παναθηναϊκός μέσα στο γήπεδο, μετά τον διασυρμό και αποκλεισμό του για παράδειγμα από τον ΠΑΣ Γιάννινα και έκανε... προχθές την εμφάνισή του και δεν μπορούσε να περιμένει;

Ξέρετε δυστυχώς ποια είναι η απάντηση;

Τίποτα απολύτως.

Τίποτα εκτός από το ένα και μοναδικό που αποτελεί κριτήριο για τον Παναθηναϊκό.

Την περιβόητη επικοινωνία, δηλαδή με απλά λόγια τις εντυπώσεις.

Κάτι άλλο εκτός από αυτές και την ανόητη προσπάθεια να... εκτονωθεί το κλίμα που υπήρχε μετά την ήττα από την ΑΕΚ, δεν υπήρχε.

Αλλά εδώ στην ιστορία υπάρχει και ακόμα χειρότερο.

Κι αυτό ήταν η εμφάνιση και ομιλία του εκπροσώπου της διοίκησής στο Κορωπί την μέρα της απομάκρυνσης του Μπόλονι και τα όσα είπε στους παίκτες.

Μιλάμε ότι οι άνθρωποι όχι απλά δεν παίζονται, αλλά ή δεν έχουν καμία απολύτως συναίσθηση του τι γίνεται και κυρίως τι έγινε, ή απλα δουλεύουν και τον κόσμο και την ομάδα και τους εαυτούς του.

"Από δω και πέρα τέλος τα λάθη και οι δικαιολογίες. Πρέπει να αναλάβετε τις ευθύνες σας και να πάρετε τα παιχνίδια που απομένουν" είπε λοιπόν ο εκπρόσωπος της διοίκησης στους παίκτες, που οι πιο νορμάλ και λογικοί απ' αυτούς αν δεν έβαλαν τα γέλια, τουλάχιστον θα... τσιμπιόντουσαν να δουν αν στα αλήθεια άκουσαν αυτά που άκουσαν.

Από δω και πέρα...

Τι από δω και πέρα, ρε παιδιά;

Από δω και πέρα... μέχρι πότε ακριβώς δηλαδή;

Για τις επόμενες... τέσσερις μέρες;

Είμαστε με τα καλά μας;

Μιλάς σε παίκτες που σε τέσσερις μέρες θα τελειώσουν τις υποχρεώσεις τους, θα φύγουν διακοπές και οι μισοί δεν ξέρουν ούτε καν αν θα είναι στον Παναθηναϊκό μετά και τους λες... από δω και πέρα δεν υπάρχουν δικαιολογίες και πρέπει να κάνετε το καθήκον σας;

Πάει δηλαδή στους παίκτες ο εκπρόσωπος της διοίκησης μιας ομάδας που τα έχει χάσει όλα και έχει τέσσερις μέρες και δύο αγώνες ακόμα επίσημες υποχρεώσεις και τους λέει ότι για... τέσσερις μέρες δεν έχουν δικαιολογία και πρέπει να τα δώσουν όλα;

Και λεει κιόλας... από δω και πέρα, λες και κάνει ομιλία στην ομάδα Οκτώβρη μήνα, ή άντε Γενάρη πριν την έναξρη του δεύτερου γύρου ή άντε στην τελική αρχές Απρίλη πριν αρχίσουν τα πλέι_οφ;

Σόρι δηλαδή κιόλας αν εγώ δεν καταλαβαίνω κάτι, αλλά σε ποια ομάδα του κόσμου θα πήγαινε στους παίκτες εκπρόσωπος της διοίκησης και θα τους έλεγε "από δω και πέρα..." τέσσερις μέρες πριν φύγουν για διακοπές και δεν θα γινόταν παγκόσμιο ανέκδοτο;

Κι όμως στον Παναθηναϊκό όχι μόνο δεν έγινε ανέκδοτο, όχι μόνο αντιμετωπίστηκαν από το σύνολο του ρεπορτάζ και γενικότερα, σαν φυσιολογικότατες οι συγκεκριμένες δηλώσεις του εκπροσώπου της διοίκησης, αλλά υπήρξαν και μερικοί αθεόφοβοι που από κεκτημένη συνήθεια τόσων χρόνων λόγω της αφόρητα συχνής επανάληψης καμιά δεκαριά φορές τον χρόνο παρόμοιων... ομιλιών, έλεγαν την επόμενη "νέο ξεκίνημα και τέλος οι δικαιολογίες ζήτησε από τους παίκτες ο Σπύρος Βλάχος σαν εκπρόσωπος της διοίκησης".

Έτσι...

Νέο ξεκίνημα...

Για τον... μαραθώνιο των τεσσάρων ημερών και των δύο αγώνων.

Να προσέξουν μόνο την... εξωγηπεδική τους ζωή μην τυχόν και... ξεμείνουν από δυνάμεις και δεν βγάλουν τον... μαραθώνιο, ξέχασε να πει στους παίκτες ο εκπρόσωπος.

Το δυστύχημα είναι, πως όλα αυτά δεν είναι ανέκδοτο και δεν είναι πλάκα.

Είναι η απόλυτη και γυμνή πραγματικότητα του πως σκέφτεται και πως λειτουργεί ο Παναθηναϊκός έτσι όπως στελεχώθηκε και διοικείται και φέτος από πάνω μέχρι κάτω.

Καθώς αν τα είπε και δεν κατάλαβε τι είπε ο εκπρόσωπος, λες δεν βαριέσαι τι να κάνουμε τόσο καταλαβαίνει τόσο λέει.

Όμως εδώ δεν είναι ότι δεν κατάλαβε.

Αλλά ότι στην αφέλεια της σιγουριάς πως ότι και να πούμε έχουμε ενισχυθεί "επικοινωνιακά" με τις αντίστοιχες μεταγραφές και... μετακινήσεις που κάναμε στο σχετικό... τομέα πρόσφατα και θα περάσει στον κόσμο, ουσιαστικά αποκάλυψε και φανέρωσε τον τρόπο που λειτουργεί ο Παναθηναϊκός.

Με σαλαμοποίηση του χρόνου και των υποχρεώσεών του ανά σεζόν, ώστε να κραταμε σαν εντυπώσεις και σαν συμπεράσματα, μόνο εκείνα το κομμάτια που έχουν την "γεύση που μας βολεύει", ακόμα κι αν αυτό έχει να κάνει με ένα αγώνα, με ένα μήνα διάρκεια, με δύο διαιτητικές αποφάσεις σε βάρος μας, με ένα σερί της πλάκας τριών αγωνιστικών χωρίς ήττα κι ακόμα-ακόμα στην τελική με... τέσσερις μέρες και δύο αγώνες άνευ σημασίας στο τέλος της σεζόν.

Έτσι προσπαθεί να πορευτεί και να στήσει ομάδα και κατάσταση συνολικά σαν οργανισμός μέσα στο γήπεδο τόσα χρόνια, έτσι πορεύτηκε και φέτος και το χειρότερο έτσι θα πορευτεί και στην συνέχεια, αν δεν αλλάξει αυτή η νοοτροπία και αντιποδοσφαιρική λογική καθώς και όσοι την κουβαλάνε, την υλοποιούνε και την μεταφέρουν και προς τον κόσμο του Παναθηναϊκού.