Άγριο ξύλο στο Περιστέρι - Ρεσιταλάκι από Σιδηρόπουλο - Μύθος ο Λιβάγια - Τριπλέτα που καταπίνει

Tι κάνεις ρε Παντελίδη; Ούτε φάση! Ό,τι ονειρεύεται ένας κόουτς...

Ατρόμητος - ΑΕΚ: Να σας πω την ιστορία μου. Να σας πω, όσα έχω ζήσει εκατοντάδες φορές στο πέρασμα των ετών. Παιχνίδια που η AΕΚ πηγαίνει να παίξει κόντρα σε αντιπάλους που ξεχειλίζουν κόμπλεξ και πιστεύουν πως θα ζήσουν όνειρο προκαλώντας προβλήματα σε μια μεγάλη ομάδα. Απέναντι σε έναν διαιτητή που έρχεται με σκοπό να σπάσει τα νεύρα, να διαλύσει την ομάδα, να την καταδικάσει σε αποτυχία. Στις κακές εποχές, έφταναν 1-2 τέτοια ματς για να αρχίσει ο κατήφορος. Τώρα, που φαίνεται κάτι να αλλάζει πραγματικά, η AΕΚ παίρνει τσαμπουκαλεμένες νίκες όπως αυτή στο Περιστέρι. Φανταστείτε τι θα συνέβαινε όμως, εάν η AΕΚ δεν ήταν τόσο μακριά από την κορυφή. Δράμα.

Ας δούμε τι συνέβη στο Περιστέρι. Εμφανίστηκε ο μίστερ πέρφεκτ. Ο κορυφαίος κατά τις ψηφοφορίες, κ. Σιδηρόπουλος. Γνωστός πρωταγωνιστής παλιότερων ιστοριών που είχαν μεγάλο ζουμάκι. Κάτι ματς στην Τρίπολη που ακόμα πέφτει ξύλο, κάποια ματς στην Τούμπα, ακόμα και κάποιες φάσεις από το VAR που χάθηκαν εκεί το νέο χρόνο. Μπαίνει στο γήπεδο και βλέπει το ματς με το δικό του τρόπο. Αγριο ξύλο από τους παίκτες του Ατρόμητου, κάρτες με το σταγονόμετρο. Κάθε φορά που... ανάσαινε παίκτης της AΕΚ, κίτρινη κάρτα.

Να ήταν μόνο αυτά, θα μπορούσε να πει κάποιος και συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια. Αλλά εδώ ο άνθρωπος, έδωσε το ρεσιταλάκι του. Κίνηση που είναι φάουλ μόνο με το που αρχίζει να πέφτει ο Γούτας, πέναλτι καθαρό και δεύτερη κάρτα που θα τον αποβάλει και ο μίστερ βλέπει -με τη συνδρομή του άλλου καλόπαιδου, του μέγα Παπαπέτρου- θέατρο και μοιράζει κάρτα. Φεύγει ο Λιβάγια από θέση που ποτέ δεν φάνηκε αν είναι πραγματικά εκτεθειμένος, οφσάιντ δίνουν οι "ειδικοί".

Να πεις για τον Ατρόμητο; Δεν μπορώ να κατανοήσω και να γνωρίζω, όσα κουβαλά ο καθένας στην ψυχή του. Αντιλαμβάνομαι πως κόντρα στην AΕΚ πιστεύουν πως θα αισθανθούν έτσι λίγο πιο άντρες. Ακόμα και ο Παντελίδης, που είχε ένα προφίλ σοβαρότητας, ξεκίνησε να διαμαρτύρεται σαν παλαβός από το 3' για μια διεκδικούμενη μπάλα στη μεσαία γραμμή. Τι τους ποτίζουν, τι τους λένε, τι έχουν στο κεφάλι τους, κανείς δεν ξέρει. Αβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.

Έτσι και αλλιώς, στην ΑΕΚ είναι γνωστό πως υπάρχουν κάποιοι σύλλογοι, που με υποβοήθεια ή χωρίς, ξεχειλίζουν κόμπλεξ και μίσος εναντίον της. Ο Ατρόμητος εντάχθηκε δικαιολογημένα σε αυτό το κλαμπ, από εκείνη την καταραμένη μέρα του '13. Δανεικά, αλλά πάντα θα επιστρέφονται. Ο κάθε κατεργαράκος θα παίρνει αυτό που του αξίζει. Ο Ατρόμητoς είναι καταδικασμένος να χάνει με τρόπο που θα τον ενοχλεί κάθε φορά και περισσότερο.

Περνάμε στα της AΕΚ. Γιατί η διαφορά απέναντι σε συγκεκριμένες δυνάμεις, είναι πάντα η εικόνα της AΕΚ. Ο Αραούχο έδειξε άμεσα πόσα μπορεί να δώσει και τους έκανε συνεχώς άνω κάτω, ο Λιβάγια είναι μύθος και δεν μπορούν να τον σταματήσουν, η άμυνα ήταν σούπερ και δεν δέχθηκε ούτε φάση! Ούτε φάση! Για ακόμα ένα παιχνίδι. Και αυτό είναι το σημαντικότερο. Γιατί μια ομάδα για να μπορεί να είναι ανταγωνιστική, πρέπει πρώτιστα να έχει καλή άμυνα και να μη δέχεται φάσεις.

Το σημείο κλειδί πάντως, ήταν η μεσαία γραμμή. Η AΕΚ έχασε ενάμιση χρόνο ψάχνοντας να βρει τρόπο στα χαφ. Ηταν φανερό, πως τα δίδυμα που δημιουργούνταν (Σιμόες - Κρίστισιτς, Γαλανόπουλος - Κρίστισιτς, Σιμόες - Γαλανόπουλος), ήταν ασύμβατα μεταξύ τους. Η AΕΚ δεν μπορούσε να κυριαρχήσει μέσα στο γήπεδο και κατάφερνε να καίει τα χαρτιά της. Ο ένας μετά τον άλλον χαρακτηρίζονταν ελάχιστοι και ψάχναμε να βρούμε τι συμβαίνει και έχουν αυτήν την εικόνα.

Στο Περιστέρι, με αυτήν την τριπλέτα που συνέθεσαν οι Σιμόες, Κρίστισιτς και Σιμάνσκι, η AΕΚ κατάπιε τον αντίπαλο της στη μεσαία γραμμή. Αντέταξε δύναμη στη δύναμη, πάθος στο πάθος, έβγαλε παιχνίδι μα κάθετες κινήσεις, είχε σωστή κυκλοφορία της μπάλας, δίχως περιττή κατοχή. Ως επιστέγασμα αυτής της εξαιρετικής παρουσίας, ήρθε το γκολ. Πρώτη φορά γκολ μόνο από δημιουργία και εκτέλεση των μέσων της. Ό,τι μπορεί να ονειρεύεται ένας προπονητής.  

Θα είναι άδικο να κλείσω σχόλιο για το ματς, δίχως αναφορά στον Καρέρα. Ο Ιταλός μπορεί να μην είναι ομιλητικός, να μην παίζει με τον κόσμο και τον Τύπο, αλλά είναι εκείνος που έχει δώσει σοβαρότητα, μεθοδικότητα και σχέδιο. Η AΕΚ έχει βάσεις για να λειτουργεί ως ομάδα και αυτό είναι κάτι που πιστώνεται στον Καρέρα. Δεν κάνει μαγικά, δεν κάνει εξεζητημένες κινήσεις, αλλά έχει κάνει την AΕΚ αποτελεσματική. Κι αυτό, μετρά στο τέλος της ημέρας.

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις