του Κώστα Γκόντζου
Παναθηναϊκός - Δημήτρης Γιαννακόπουλος: Αυτή τη στιγμή κανείς δεν ξέρει τι έχει στο μυαλό του ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος και τι θα πει στη συνέντευξή του στις 3 του Ιούνη.
Ανεξάρτητα απ' αυτό όμως, προκύπτουν κάποια ερωτηματικά, τα οποία ισχύουν έτσι κι αλλιώς και ανεξάρτητα από την όποια απόφαση πάρει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος για το μέλλον του μπασκετικού Παναθηναϊκού.
Κι αυτά έχουν με την περιβόητη πια Ευρωλίγκα.
Νομίζω πως έχει φθάσει η όλη ιστορία σε ένα τόσο οριακό επίπεδο, που ανεξάρτητα από τη στάση που θα κρατήσουν οι ομάδες που συμμετέχουν σ' αυτήν, η συγκεκριμένη διοργάνωση έχει φτάσει στα όριά της.
Με λίγα λόγια, κανείς εδώ και αρκετά χρόνια, δεν μπορεί να καταλάβει δύο πράγματα σε σχέση με την Ευρωλίγκα.
Το πρώτο είναι τι νόημα έχει μια διοργάνωση στην οποία η συμμετοχή της κάθε ομάδας στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο από τη δυνατότητά της να "εξαγοράσει" τη συμμετοχή της σ' αυτήν;
Τι νόημα έχει δηλαδή μια διοργάνωση, η οποία δεν έχει το παραμικρό αγωνιστικό κριτήριο για τη συγκρότησή της και οι ομάδες που συμμετέχουν σ' αυτήν είναι κάτι σαν κλειστό κλαμπ και δεν εξαρτάται σε κανένα βαθμό η συμμετοχή τους, από την συνολική εικόνα και κατάταξή τους στα εθνικά πρωταθλήματα;
Ποιο είναι δηλαδή το κίνητρο για μια ομάδα σε σχέση με την Ευρωλίγκα;
Να βγει πρώτη και να πάρει το πρωτάθλημα στη χώρα της;
Μα αφού αυτό δεν παίζει κανένα πρακτικά ρόλο στο αν θα συμμετέχει σαν αποτέλεσμα αυτής της κατάκτησης στην ανώτερη θεωρητικά ευρωπαϊκή διοργάνωση όπως συμβαίνει σε όλα τα αθλήματα.
Πολύ περισσότερο, που όπως δείχνουν τα πράγματα τα τελευταία χρόνια, η όλη ιστορία είναι τόσο ελεγχόμενη σε όλα τα επίπεδα, που δεν αρκεί πια μόνο να ξοδεύει για να συμμετέχει, αλλά θα πρέπει να αυξάνει συνεχώς και απεριόριστα το μπάτζετ της, αν θέλει και να διακριθεί στην συγκεκριμένη διοργάνωση.
Μοιάζει η όλη ιστορία, σαν ένα ξενοδοχειακό συγκρότημα πολυτελείας, στο οποίο από τη μια οι ομάδες πληρώνουν ένα τεράστιο ενοίκιο για να λένε απλά ότι "εμείς κάνουμε διακοπές εκεί σ' αυτό το... φημισμένο μέρος" και απ' την άλλη ταυτόχρονα να υπάρχει και διαβάθμιση στη διαμονή και στο σε ποιο όροφο θα... μείνεις, ανάλογα με το πόσα μπορείς και απαιτεί ο... ξενοδόχος να ξοδέψεις.
Και σαν επιμύθιο στο συγκεκριμένο θέμα, είναι και κάτι άλλο.
Τι κίνητρο μπορεί να έχει μια ομάδα σε σχέση με την προοπτική του που θα παίξει στην Ευρώπη, για να ισχυροποιηθεί, να επενδύσει και να προσπαθήσει να γίνει ανταγωνιστική στο πρωτάθλημα της χώρας της;
Γιατί για παράδειγμα η ΑΕΚ να ρίξει χρήμα και να προσπαθήσει να μπει σφήνα ανάμεσα σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, από τη στιγμή που κάτι τέτοιο δεν θα της προσφέρει την παραμικρή δυνατότητα για συμμετοχή στην Ευρωλίγκα;
Το δεύτερο ερώτημα λοιπόν, που είναι και σε απόλυτη συνάρτηση με όλα αυτά, με το πρώτο ερώτημα δηλαδή, έρχεται από μόνο του.
Πώς μπόρεσε μια τέτοια διοργάνωση, να λειτουργεί τόσα χρόνια και να μην έχει καταφέρει στοιχειωδώς να ανταποκριθεί σε οικονομικά κίνητρα προς τις ομάδες που συμμετέχουν σ' αυτήν και τη στηρίζουν ουσιαστικά με τη συμμετοχή τους;
Αυτό πραγματικά είναι αδιανόητο και δεν μπορεί κάποιος να βρει μια λογική εξήγηση, καθώς δυο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν.
Ή οι τύποι εκεί στην Ευρωλίγκα είναι εντελώς ανίκανοι ή απλά δεν τους νοιάζει.
Γιατί πως αλλιώς να εξηγηθεί το ότι μετά από πόσα χρόνια λειτουργίας της, δεν κατάφερε να είναι σε θέση να λειτουργήσει στοιχειωδώς ανταποδοτικά προς τις ομάδες που την απαρτίζουν και επί της ουσίας την πληρώνουν για να υπάρχει;
Τι διάολο σοφία, το στο καλό ικανότητες μάνατζερ και δεν ξέρω γω τι χρειάζονται, ώστε να καταφέρει μια τέτοια διοργάνωση στην οποία συμμετέχουν τα πιο λαμπρά ονόματα του ευρωπαϊκού μπάσκετ, να είναι σε θέση να βγάζει ένα σημαντικό μέρος χρημάτων σαν ανταπόδοση και σαν ανταμοιβή στις ομάδες της;
Είναι ποτέ δυνατόν, ακόμα και μετά από τόσα χρόνια, η κατάκτηση της ευρωλίγκας να αφήνει στη νικήτρια ομάδα σαν μπόνους ένα ποσό που στο Τσάμπιονς Λιγκ στο ποδόσφαιρο για παράδειγμα, το παίρνει μια ομάδα αν πάρει ένα βαθμό σε μια ισοπαλία σε κάποιο από τα παιχνίδια των ομίλων του;
Αστεία πράγματα.
Και κυρίως μη κατανοητά στην εποχή του επαγγελματικού αθλητισμού και στην εκτόξευση των ποσών που από τη μια απαιτούνται για να δημιουργηθεί μια "ανταγωνιστική ομάδα ευρωλίγκας" σε αντιστοιχία με τα ποσά που θα μπορεί να υπολογίζει από την διοργάνωση, ανάλογα και με την κατάταξή της σ' αυτή ή τις επί μέρους επιτυχίες της στην διαδρομή της προς αυτή την κατάταξη.
Δεν γίνεται πρακτικά να μην έχει καταφέρει τόσο χρόνια η Ευρωλίγκα να βρει στοιχειωδώς ένα σύστημα εσόδων από τη διοργάνωση, που να ενισχύει τις ομάδες, να τις ανταμείβει για την προσπάθειά τους και να λειτουργεί και σαν ένα επί πλέον κίνητρο για την προσπάθειά τους να φτάσουν όσο πιο ψηλά γίνεται.
Με λίγα λόγια, η Ευρωλίγκα σαν διοργάνωση και έτσι όπως λειτουργεί κυρίως στο οικονομικό κομμάτι της, όχι απλά είναι πλήρως αποτυχημένη, αλλά είναι πλέον σε οριακό επίπεδο ύπαρξής της, αν δεν αλλάξει άμεσα, τώρα και οριστικά και δεν οργανωθεί σε εντελώς διαφορετική βάση.
Αλλιώτικα, δεν έχει το παραμικρό μέλλον.
Το να συνεχίσει να υπάρχει, λειτουργώντας ουσιαστικά σαν ένας "νταβατζής πολυτελείας" που να απαιτεί από τις ομάδες μόνο να ξοδεύουν χωρίς κανένα ουσιαστικά οικονομικό αντίκρισμα, μόνο και μόνο για να τη συντηρούν σαν διοργάνωση, κάπου από ένα σημείο και μετά δεν έχει και νόημα.
Γι' αυτό τα πράγματα είναι απλά.
Η Ευρωλίγκα σαν διοργάνωση, ή αλλάζει ολοσχερώς σε σχέση με τον τρόπο λειτουργίας και οργάνωσης της διοργάνωσής της, ή απλά θα μαραζώσει και θα αποσυντεθεί εκ των έσω της.
Κι επαναλαμβάνω, ότι αυτά δεν έχουν την παραμικρή σχέση με το τι θα αποφασίσει τελικά ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος και το τι θα κάνει ο Παναθηναϊκός.
Ακόμα και αν ο Παναθηναϊκός συνεχίσει να συμμετέχει ακόμα κι έτσι και εν γνώσει του πως όπως μια σειρά ομάδες θα συνεχίσει κι αυτός να ξοδεύει... για να ξοδεύει, από ένα σημείο και μετά, είναι σίγουρο πως από κάποια άλλη ομάδα θα αρχίσει το... ξήλωμα του πουλόβερ και ο πολύς Μπερτολόμιου και οι υπόλοιποι στην ηγεσία της Ευρωλίγκα, θα μείνουν σε λίγο καιρό να μετρούν απλά τις... ξηλωμένες κλωστές και να αναρωτιούνται ακόμα τι έχει γίνει και άκρη να μη βρίσκουν.
Να συνεχίσει πάντως η Ευρωλίγκα να λειτουργεί όπως μέχρι τώρα και χωρίς να παίρνει χαμπάρι τίποτα, ή να δείχνει αδιαφορία απέναντι στην πραγματικότητα και ειδικά έτσι όπως διαμορφώνεται το τοπίο στον επαγγελματικό αθλητισμό σε όλα τα αθλήματα στην Ευρώπη στην μετα-κορονοϊό εποχή, δεν υπάρχει περίπτωση.
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
