Ολυμπιακός - Άρης: Καραϊσκάκη ήταν και πέρασε. Ο Άρης πιστός στην κακή του παράδοση έχασε και πάλι στο αφιλόξενο Καραϊσκάκη πληρώνοντας κυρίως τα αμυντικά σφάλματα ενός κακού πεντάλεπτου στο πρώτο μέρος ή αν το θέλετε ανάποδα, ένα επιθετικό ξέσπασμα των γηπεδούχων!
Βέβαια αν το πάρουμε το θέμα σφαιρικά, ανεξάρτητα από το όνομα του αντιπάλου, η φετινή εκτός έδρας ανυπαρξία των κιτρίνων, που μετράνε μόλις μια νίκη στους 13 αγώνες της κανονικής περιόδου, ήταν μάλλον εγγύηση πως δεν θα μπορούσαν να πετύχουν κάτι καλό απέναντι στην ισχυρότερη ομάδα στην Ελλάδα για φέτος και διαφαινόμενης πρωταθλήτριας.
Ωστόσο ο Άρης αδίκησε τον εαυτό του, ίσως για ακόμη μια φορά, αφού έχασε πληρώνοντας την χάρτινη άμυνα του Α μέρους. Ιδιαίτερα στο εφιαλτικό δίλεπτο 27’-28’ οι κίτρινοι έδειξαν να τα έχουν χαμένα, καθώς κέντρο και άμυνα έπεσαν σαν χάρτινοι πύργοι στις επιθετικές ορέξεις των γηπεδούχων, που πέτυχαν δύο γκολ και ετοίμασαν το έδαφος για το τρίτο γκολ που μπήκε στο 39’ και για μια στιγμή φάνηκε να διαγράφεται μια εφιαλτική βραδιά για τον Άρη.
Το παιχνίδι βέβαια θα μπορούσε να αρχίσει πολύ καλύτερα για τους κίτρινους που κάνανε ένα καλό πρώτο εικοσάλεπτο αλλά πλήρωσαν και πάλι την επιθετική τους δυστοκία.
Στο Β μέρος οι παίκτες του Άρη ανασυντάχθηκαν, μέτρησαν τις δυνάμεις τους και κοίταξαν στα μάτια τον αντίπαλο αφήνοντας πίσω το σοκ του πρώτου ημιχρόνου. Κατόρθωσαν να ισορροπήσουν, να απειλήσουν με το φάουλ του Γκάμα και το δοκάρι του Λάρσον, και μετά να μειώσουν χάρη σε ένα γκολ που επιτεύχθηκε χάρη στο «φονικό ένστικτο» του Ιντέγε που βγήκε προς στιγμή από τον λήθαργο του και έσπρωξε την μπάλα στο δίχτυα μετά από γύρισμα του Μαντσίνι. Ο Ιντέγε θα μπορούσε να μειώσει παραπάνω, αν δεν έχανε σπουδαία ευκαιρία στις καθυστερήσεις (μην τα θέλουμε όλα δικά μας), αλλά και οι γηπεδούχοι θα μπορούσαν να πετύχουν γκολ με πέναλτυ, που κακώς έδωσε ο Μανούχος (δείτε το ξεκίνημα της φάσης στο VAR), αλλά έπιασε ο Κουέστα!
Καλώς ήρθατε στα παιχνίδια πλέι οφς λοιπόν, με ματς αδιάφορα πλέον βαθμολογικά, αφού ο Ολυμπιακός μοιάζει να έχει πάρει το πρωτάθλημα, χωρίς αντίπαλο, ενώ ο Άρης πορεύεται και ονειρεύεται μια συμμετοχή στον τελικό κυπέλλου, και ίσως έναν αντίπαλο από τη Θεσσαλονίκη, αφού με αυτόν μπορεί πιο εύκολα να πετύχει την επίτευξη του υψηλού στόχου του.
Κρατάμε λοιπόν για τους κίτρινους την προσπάθεια του δεύτερου μέρους, πετάμε μακριά το πατατράκ του μισάωρου, και πάμε να κοιμηθούμε ονειρευόμενοι να επιστρέψουν τα δοξασμένα χρόνια του 1970.
Αύριο είναι μια νέα ημέρα…