Εάν ας πούμε ο Ολυμπιακός έπαιρνε στα σοβαρά και ύστερα από τις ανεπανάληπτες παλινωδίες της διοίκησης Γραμμένου, δεν τον αποδομούσε συστηματικά, από την αρχή του καλοκαιριού, όταν και ξεκίνησαν τα όργανα με τον ορισμό και τις αλλαγές έδρας και ημερομηνιών, αυτόν τον «περιφερόμενο θίασο», που η ΕΠΟ εξακολουθεί να τον αποκαλεί τελικό Κυπέλλου Ελλάδας, με πόσα γκολ διαφορά θα έκανε το νταμπλ στην μακροβιότερη ποδοσφαιρική σεζόν όλων των εποχών!

Εάν, επίσης, οι ερυθρόλευκοι παρατάσσονταν απέναντι στην ΑΕΚ, με την «κανονική τους» ομάδα, τις «κολώνες» που κατέκτησαν το πρωτάθλημα, τον Σα, τον Σεμέδο, τον Ομάρ, τον  Τσιμίκα, τον Γκιγιέρμε, όλη την ισχυρή πλειάδα «σωματοφυλάκων» τους ή έστω τους άφηναν να αγωνίζονταν με κάποιες από τις μεταγραφές τους (Ραφίνια, Χολέμπας, Πέπε, Κρίστινσον, χωρίς καν να βάζω στο κάδρο τον Μ’ Βιλά που έχει δεν έχει ένα 24ωρο που πάτησε πόδι Ελλάδα), πόση διαφορά θα φαινόταν μεταξύ των δύο φιναλίστ του Πανθεσσαλικού! 

Γιατί έστω και έτσι, υπό τοιαύτες αναγκαίες συνθήκες, «εκτάκτων αναγκών», με Μπρούνο δεξί μπακ, Τοροσίδη στο αριστερό άκρο και τον πιτσιρικά τον Τζολάκη υπερασπιστή της εστίας, η απόσταση των πρωταθλητών από την Ένωση, αποδείχθηκε χαώδης. 

Και εφόσον δεχθούμε ότι η ΑΕΚ εκπροσωπεί τη δεύτερη ταχύτητα των ομάδων κορυφής του ελληνικού ποδοσφαίρου, η υπεροχή κλάσης του Ολυμπιακού από τους εν δυνάμει διώκτες του, είναι αδιαπραγμάτευτη και αδιαμφισβήτητη.

Ο ίδιος ο προπονητής της ΑΕΚ, ένας αυθεντικός signore Massimo, με ένα ρεαλιστικό, ειλικρινές φειδωλό του σχόλιο, παραδέχθηκε ουσιαστικά την ανωτερότητα του Ολυμπιακού, χωρίς να σταθεί σε φαιδρές δικαιολογίες, αναζητώντας σωσίβιο εξυγίανσης στο κιτρινόμαυρο περιβάλλον, μέσω της ανούσιας στατιστικής με την αριθμητική υπεροχή που παρουσίασε η ομάδα του στα ποσοστά κατοχής μπάλας.

Με μυαλωμένο, μεστό, ισορροπημένο παιχνίδι στόχων και γραμμών παιχνιδιού του στο γήπεδο, ο Πέδρο Μαρτίνς σχεδίασε και έστησε αριστοτεχνικά και κυνικά την ομάδα του για να σηκώσει και το δεύτερο φετινό τρόπαιο της σεζόν. 

Συνέχισε, εν ολίγοις, ο Πορτογάλος να βάζει στους παίκτες του το «τσιπάκι ουσίας» της ποιοτικής ανωτερότητας που διαθέτει ο ποδοσφαιρικός οργανισμός του Ολυμπιακού, αφήνοντας στην ΑΕΚ όλο το φαρμάκι ενός σπάνιου αρνητικού ρεκόρ παγκοσμίως, με τους 4 χαμένους σερί τελικούς!

Οι ερυθρόλευκοι πέρα από το περίφημο γκολ του Λάζαρ Ρατζέλοβιτς, που όπως και στη βραδιά της φιέστας για το πρωτάθλημα στο Καραϊσκάκη – πριν από δύο μήνες παρά μια βδομάδα – άφησε «ξερή» την ΑΕΚ με ένα απίστευτο τελείωμα-ένδειξη του σπάνιου σέρβικου ταλέντου που διαθέτει (πόσο… killer είναι τούτος στις εκτελέσεις του!), είχαν ένα χαμένο πέναλτι και τις πιο κλασικές ευκαιρίες του ματς του Βόλου, με τα άστοχα τετ α τετ των Αραμπί (2) και Μασούρα. 

Κι από την άλλη, ένας δικέφαλος που πελαγοδρομούσε, που δεν έδειχνε ανάστημα αντάξιο ενός ματς κι ενός Κυπέλλου, που όλο έβαζε μέλι κι όλο δεν είχε την τηγανίτα στο πιρούνι του για να τη βουτήξει μέσα!  

Ατομικά τώρα:

Ο μικρός, ο Τζολάκης, δεν έπιασε τα άπιαστα, γιατί  επιθετικά η ΑΕΚ δεν κατάφερε σε όλο το παιχνίδι να αποδειχθεί τόσο επικίνδυνη για τα ερυθρόλευκα γκολπόστ. Όταν όμως χρειάστηκε ο 3ος τερματοφύλακας του Ολυμπιακού ήταν εκεί και ήταν σε απόλυτη ετοιμότητα. Στις αποκαλύψεις του τελικού αναντίρρητα.

Οι Καμαρά, Μπουχαλάκης όργωσαν το τερέν, με μπόλικη ουσιαστική δουλειά στον άξονα, αναπληρώνοντας και το κενό του Γκιγιέρμε, προτού ακόμα ενταχθούν στην ομάδα οι εξ ορισμού αντικαταστάτες του Βραζιλιάνου.

Ο Ματιέ Βαλμπουενά έκανε ακόμα ένα παιχνίδι απαράμιλλης φαντασίας, οργάνωσης παιχνιδιού και… εφηβικού πάθους!

Ο Μπα εν πρώτοις, καθώς όμως και ο ασταθής Σισέ αυτή τη φορά, συνέθεσαν ένα κεντρικό αμυντικό ντουέτο το οποίο αφόπλισε, αιχμαλώτισε θα έλεγα Λιβάια και Ολιβέιρα

Και άφησα για τον επίλογο την αναφορά μου στον Γιουσέφ Ελ Αραμπί, ο οποίος έχει πολύμηνη πλέον αποχή από το σκοράρισμα και, φαίνεται, να κουβαλάει πια μέχρι και ψυχολογικό φόρτο εξαιτίας αυτού. Θυμηθείτε τη στιγμή που τον δείχνει η τηλεόραση να ξεριζώνει από τα νεύρα του, μια τεράστια τούφα από το χορτάρι, δευτερόλεπτα μετά το 2ο προσωπικό του τετ α τετ με τον Τσιντώτα.   

 Η διαχείριση τέτοιων περιπτώσεων και συγκυριών, δεν είναι ποτέ εύκολη από τον προπονητή. Και δεν είναι τόσο απλό να πεις: Ντεφορμέ ο Μαρκινός, ας μπει βασικός ο Αιγύπτιος, ο Χασάν.

Υ.Γ. Ο Κώστας Φορτούνης πάτησε γήπεδο από τον πάγκο στο 90’! Θα γραφτούν και θα ειπωθούν πολλά πάλι τις επόμενες ημέρες. Το δίκιο θα είναι όμως με τον Μαρτίνς. Ο προπονητής κατέχει το απόλυτο momentum και δεν είναι χαζός να μη χωράει (πάλι) στην 11άδα τον σπουδαίο Έλληνα διεθνή άσο!..

Super League Interwetten Ποδόσφαιρο ΑΕΚ Ολυμπιακός