Μπράγκα - ΑΕΚ: Για πολλοστή φορά αποδεικνύεται στην πράξη, ότι στην AΕΚ όταν στραβώνει κάτι είναι έτοιμο να καταρρεύσει το σύμπαν. Μέσα σε ελάχιστες ημέρες, η AΕΚ δεν προλαβαίνει να μετράει αγωνιστικά ζητήματα και να δημιουργεί μεγαλύτερους προβληματισμούς για την τύχη που μπορεί να έχει στη διάρκεια της φετινής σεζόν. Αναλογιστείτε μόνο, πώς μετά την επική πρόκριση επί της Βόλφσμπουργκ έχουν ακολουθήσει η ήττα στο Περιστέρι, οι μεγάλες αμφιβολίες για την αγωνιστική κατάσταση της ομάδας με τους τραυματισμούς, τις αναβολές των προπονήσεων, τα ρεπό παραμονές σημαντικού ματς.

Επειτα, η ισοπαλία με τον ΠΑΟΚ και η χθεσινή η βαριά ήττα από την Mπράγκα. Αντίβαρο σε όλα αυτά, ήταν μόνο η ολοκλήρωση μεταγραφικής περιόδου με την απόκτηση του Νεντελτσεάρου και του Τάνκοβιτς, οι οποίες έδειξαν σε ένα βαθμό πως η AΕΚ μπόρεσε να κλείσει -ανέλπιστα θα έλεγα- κάποια βασικά θέματα της. Και φτάνουμε στο δια ταύτα. Η AΕΚ έχει αρκετά ζητήματα. Εκείνο που με προβληματίζει περισσότερο το τελευταίο διάστημα είναι πως φαίνεται να ψάχνει να δημιουργήσει και άλλα θέματα εκ των έσω δίχως. Αυτό που με προβληματίζει ιδιαίτερα, είναι πως επιτρέπει να δημιουργηθούν και άλλα προβλήματα με την αδράνειά της και απλά αφήνοντας το χρόνο να κυλά.

Ετσι μία ήδη επιβαρυμένη κατάσταση γίνεται ακόμα χειρότερη και το πρόβλημα χάνεται μέσα σε επιμέρους ζητήματα, τα οποία αναδεικνύονται μέσα από την καθημερινότητα. Δείτε λίγο όσα συνέβησαν χθες: αγωνιστικά, η εικόνα της AΕΚ δεν ήταν αποκρουστική όπως στο ματς με τον ΠΑΟΚ. Υπήρχε μία σαφής βελτίωση στην εφαρμογή του 3-5-2 και νομίζω πως η κύρια αιτία για αυτό, αφορούσε την παρουσία του Μάνταλου στην 11άδα. Ο Κρίστισιτς έκανε παιχνιδάρα ως εξάρι, ο Μάνταλος μπόρεσε να ενώσει καλύτερα τις γραμμές και από κει και πέρα η κατάσταση φαινόταν πώς παιζόταν στα ίσια. Η AΕΚ είχε τις δικές τις ευκαιρίες, οι Πορτογάλοι είχαν τις δικές τους φάσεις.

Οσο ανεβαίνεις επίπεδο, λάθη δεν συγχωρούνται. Ειδικά, σειρά ατομικών λαθών, που ξεκινούν από το πόσο αφύλαχτος έκανε τη σέντρα ο δεξιός εξτρέμ και πώς νίκησε τον Βασιλαντωνόπουλο στον αέρα ο αριστερός εξτρέμ της Mπράγκα. Αυτά έφεραν την AΕΚ να βρίσκεται πίσω στο σκορ λίγο πριν το φινάλε του ημιχρόνου. Στο δεύτερο ημίχρονο, η AΕΚ ζήτησε την ισοφάριση. Είχε την ευκαιρία της με τον Τσιγκρίνσκι, ο Καρέρα αποφάσισε να ρισκάρει αυτό θα μπορούσε άμεσα να του αποδώσει καρπούς, αλλά δεν έγινε και έπειτα ήρθε η κατάρρευση.

Τα αμυντικά χαφ έσκασαν από δυνάμεις, η ομάδα είχε ανοίξει. Και επειδή δεν είναι ομάδα -και αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό ζήτημα το οποίο βαρύνει τον Καρέρα- που θα έπρεπε να λειτουργεί ως σύνολο όλο αυτό το διάστημα, δεν είχε τους μηχανισμούς για να μπορέσει να κρατηθεί και να μην ανοίξει η ψαλίδα της ήττας. Ηττα θα ήταν και πάλι με 1-0, αλλά τώρα σαφώς ενοχλεί πολύ περισσότερο. Από μία ομάδα μάλιστα, που έδειξε πως δεν είναι κανένα μεγαθήριο το οποίο θα μπορούσε να τρομάξει την AΕΚ. Αυτή είναι η δική μου ανάλυση για το για όσα συνέβησαν στην Πορτογαλία. Εκτιμώ, ότι αν μείνει η AΕΚ περισσότερο μόνο σε αυτό το παιχνίδι και δεν δει τα πραγματικά της ζητήματα θα συνεχίσει να τρεμοπαίζει κάθε ματς με την ηρεμία της.

Το βασικό ζήτημα παραμένει το πώς θα μπορέσει αυτή η ομάδα, από απλό σύνολο παικτών που συνυπάρχει στα Σπάτα να γίνει μία κανονική ομάδα που θα έχει συγκεκριμένη αγωνιστική ταυτότητα και πού θα μπορεί να παίρνει τα αποτελέσματα που χρειάζεται. Για να πω την αλήθεια, εδώ υπάρχει ένα μεγάλο ζήτημα. Η AΕΚ δεν έχει καταφέρει να δέσει ως ομάδα και συν τοις άλλοις ανοίγει συνεχώς περισσότερα ζητήματα. Ο Ανσαριφάρντ έλεγε παραμονές του αγώνα, ότι πρέπει να είμαστε ενωμένοι. Και αναρωτιέται εύλογα κάποιος: δεν είναι ενωμένοι μέσα στα αποδυτήρια της AΕΚ; Ο Τάνκοβιτς έλεγε μετά το ματς, πως πρέπει να μάθουμε να αμυνόμαστε καλύτερα. Και αναρωτιέσαι: αυτό δεν ήταν το βασικό στοιχείο του Καρέρα;

Εχει χαθεί ο έλεγχος. Φαίνεται από πολλά πράγματα, όπως η απόφαση του Καρέρα να αντικαταστήσει τον Λιβάγια στο τελευταίο λεπτό. Για εμένα, είναι μία κίνηση που πετά την μπάλα στην εξέδρα. Ο Κροάτης είναι ένας ποδοσφαιριστής με ιδιορρυθμίες, τις οποίες η αναποφασιστικότητα της AΕΚ στο θέμα της ανανέωσης του συμβολαίου του έχει μεγεθύνει. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, ένας παίκτης που βρίσκεται πια στους τελευταίους μήνες της συνεργασίας του με μία ομάδα θα έπρεπε να κάνει "παπάδες" μέσα στο γήπεδο. Με αυτό τον τρόπο θα μπορούσε είτε πείσει την ίδια την ομάδα του να αποδεχθεί τις οικονομικές αξιώσεις που έχει, είτε να δουλέψει για τον επόμενο εργοδότη του και να καταφέρει μέσα από τις εμφανίσεις του να πείσει κάθε μεγάλο σύλλογο της Ευρώπης πως αξίζει να του προσφέρει ένα πλουσιοπάροχο συμβόλαιο.

Ο Λιβάγια δεν είναι και πολύ κοντά στις κανονικές συνθήκες. Είναι ένας ιδιαίτερος άνθρωπος και αυτό φαίνεται πώς επηρεάζει σημαντικά την αγωνιστική του εικόνα. Αυτά τα θέματα όμως, δεν μπορούν να λύνονται δημόσια. Και όταν ξεκινά μία κατάσταση, στην οποία ο Καρέρα ρίχνει στα λιοντάρια τον Λιβάγια, νομίζω πως δύσκολα μπορεί να βρεθεί λύση μετά αυτές τις καταστάσεις. Θα έπρεπε να λυθούν εσωτερικά κι αν ο Καρέρα πιστεύει, ότι ο Λιβάγια για οποιοδήποτε λόγο δεν μπορεί ή δεν ταιριάζει στα πλάνα του θα μπορούσε να τον αφήσει εκτός αποστολής στο επόμενο παιχνίδι ή αν θέλετε να μην τον χρησιμοποιεί.

Δεν πιστεύω όμως, ότι φτάσαμε στο σημείο που η ΑΕΚ είναι τόσο καλή όσο ομάδα και δεν μπορεί να χρησιμοποιεί τον Λιβάγια. Για να το πούμε και αυτό και για να τελειώσει μία βλακεία που διαιωνίστηκε όλο το καλοκαίρι, προφανώς και δεν είναι αριστερός εξτρέμ. Η θέση του είναι δεύτερος επιθετικός και καλό θα είναι να τον κρίνουμε και αυτόν όταν θα παίζει στη θέση του και όχι όταν γυρνά μέσα στο γήπεδο για να κάνει δουλειές οι οποίες δεν είναι ανάλογες με αυτό που μπορεί να δώσει.

Να ήταν μόνο αυτό το πρόβλημα θα έλεγε κάνεις μικρό το κακό. Στην AΕΚ είναι πολλά περισσότερα τα ζητήματα. Επαναλαμβάνω πως το εύκολο σε αυτή τη φάση είναι να εστιάσεις σε πρόσωπα. Όπως τη συμπεριφορά του Ολιβέρα. Είναι φανερό ότι είχε βάλει στόχο ζωής να σκοράρει χθες και να φτιάξει ξανά το όνομά του εντός της πατρίδας του. Αυτό που μου προκαλεί εντύπωση είναι πως ο Καρέρα το δέχτηκε αυτό και άφησέ τον Πορτογάλο 90' μέσα στο γήπεδο. Ο Ολιβέιρα ξόδεψε τις τρεις από τις τέσσερις μεγάλες ευκαιρίες που έκανε η AΕΚ σε ευρωπαϊκό παιχνίδι, αλλά έκανε μια τρύπα στο νερό και προκάλεσε εκνευρισμό σε όλη την ομάδα με τον τρόπο που αγωνιζόταν.

Ειδικά η φάση που σχεδόν σπρώχνει τον Λόπες για να πάρει εκείνος πλεονέκτημα και να μπει στην περιοχή, δείχνει πολλά. Δεν είναι μόνο αυτός που δεν μου άρεσε. Στην ίδια κατηγορία η εικόνα του Ανσαριφάρντ, ο οποίος κοιτούσε απορημένος, σχεδόν εκνευρισμένος προς τον πάγκο μετά την αντικατάστασή του. Δεν μου άρεσε το ότι η AΕΚ έχει πάψει να λειτουργεί εδώ και καιρό ως ομάδα και υπάρχει μία μόνιμη αμφισβήτηση και γκρίνια για τα πάντα.

Είναι νόμος, πώς μία μεγάλη ομάδα τρέφεται μέσα από τις νίκες. Οταν δεν έρχονται βγαίνουν γκρίνιες, βγαίνουν δυσαρέσκειες, βγαίνουν τα πάντα. Κομμάτι της δουλειάς του προπονητή είναι να τιθασεύσει όλες αυτές τις καταστάσεις, να μπορέσει να βρει λύσεις σε κάποιον ο οποίος είναι υπερευαίσθητος, σε κάποιον που είναι εγωιστής, σε κάποιον που δεν είναι καλά ψυχολογικά. Πρώτιστα όμως, η AΕΚ πρέπει να βρει κάποιες αρχές και να γίνει ομάδα, που δεν είναι τώρα.

Επίσης, ποτέ δεν μου άρεσε η λογική χαμαιλέοντα την οποία υποστήριξε εξαρχής ο Καρέρα. Νομίζω, ότι η AΕΚ πρέπει να είναι η ομάδα η οποία θα επιβάλλει το δικό της παιχνίδι και δεν θα προσαρμόζεται ανάλογα με τον αντίπαλο. Τώρα στη χρονική φάση που βρισκόμαστε τα πράγματα, προφανώς και είναι δύσκολα τα πράγματα. Το εξαιρετικό νέο για την AΕΚ, είναι πως υπάρχει άμεσα παιχνίδι και θα είναι ευχής έργο να μην αναβληθεί το ματς με τον ΠΑΣ Γιάννινα. Επειτα από τις αποτυχίες το μεγαλύτερο φάρμακο είναι οι νίκες και η AΕΚ χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε να πάρει νίκες και θα της προσφέρουν ηρεμία και λίγο χρόνο για να μπορέσει να βρει σε βάθος λύσεις στα πραγματικά ζητήματα της και όχι σε αυτά τα οποία απλά δίνουν πρωτοσέλιδα και δημιουργούν έριδες μεταξύ των φιλάθλων.

Μπράγκα ΑΕΚ