Για μένα η ΑΕΚ κέρδισε - Σιγά την ομάδα ο Ολυμπιακός - Αυτός είναι πυρηνικό όπλο - Βράνιες τώρα!

ΑΕΚ - Ολυμπιακός: Ας ξεκινήσουμε με μία παραδοχή. Οταν δεν μπορείς να κερδίσεις, το σημαντικό είναι να μη χάνεις. Ειδικά όταν βρίσκεσαι στην ευάλωτη κατάσταση που βιώνει η AΕΚ όλο αυτό το διάστημα είναι σημαντικό να στέκεσαι στα πόδια σου και να κερδίζεις χρόνο για να μπορέσεις να διορθώσεις αδυναμίες. Να κερδίζεις σε αυτοπεποίθηση και να καταλαβαίνεις πως δεν έχεις να ζηλέψεις τίποτα από τον αντίπαλό σου, αλλά και πώς μπορείς να διεκδικήσεις μέχρι τέλους τους στόχους σου. 

Προφανώς δεν είναι λόγος να πανηγυρίζεις πότε μία ισοπαλία κόντρα στον Ολυμπιακό, αλλά στο τέλος της ημέρας τα περισσότερα κέρδη είναι στην πλευρά της AΕΚ. Και αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς, υπό τις συνθήκες που μπήκαν οι δύο ομάδες στο γήπεδο, με τον τρόπο που εξελίχθηκε το παιχνίδι και την τροπή που πήρε. Φαινόταν πολύ πιθανό να στραβώσει για την AΕΚ το ματς και να καταστρέψει όλη τη χρονιά. Εδειχνε λιγότερο εφικτό να μπορέσει να βρει τις ισορροπίες της, να σταθεί στα πόδια της και να πάρει αποτέλεσμα. 

Με αυτή την ισοπαλία, η AΕΚ κέρδισε τη δυνατότητα να μείνει ζωντανή στην κούρσα του τίτλου. Κέρδισε επίσης τη δυνατότητα να μείνει στο παιχνίδι του πρωταθλήματος και να έχει χρόνο να διορθώσει κάποια λάθη μέσα από τις μεταγραφικές κινήσεις, αλλά και μέσα από τη δουλειά που χρειάζεται να κάνει και τους δεσμούς που πρέπει να δημιουργήσει ο Καρέρα μέσα στα αποδυτήρια. 

Σας έλεγα και πριν το παιχνίδι, ότι τα ντέρμπι ποτέ δεν ξέρεις τι μπορούν να φέρουν. Υπάρχουν πάμπολλες καταστάσεις κατά το παρελθόν, όπου ομάδες που δεν είχαν καμία σχέση με τον αντίπαλό τους, που δεν είχαν καμία πραγματική σύγκριση βρέθηκαν να κυνηγούν το σκορ και να ψάχνουν να βρουν λύσεις.

Επειδή τα ντέρμπι είναι πάντα μία ξεχωριστή ιστορία, η AΕΚ πήγε σε αυτό το ματς ξέροντας πως βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο και δεν έχει κανένα άλλο αποτέλεσμα κι αν χάσει χάνεται. Ο Oλυμπιακός πήγαινε για δύο αποτελέσματα. Εχει τη δική του πίεση, αλλά προσπαθεί εδώ και καιρό να την απορροφήσει και να μην την αφήσει να βγει.

Το πρόβλημα όμως, το είχε η AΕΚ. Ηταν μία ομάδα που το προηγούμενο διάστημα έδειχνε τεράστιες αγωνιστικές αδυναμίες, η άμυνά της φαινόταν να τρεκλίζει και να έχει πάρα πολλά ζητήματα για να μπορέσει να σταθεί αξιοπρεπώς, ακόμα και στον πιο αδύναμο αντίπαλο, ενώ η επίθεση της φαινόταν να στηρίζεται κυρίως χάρη στις ατομικές εμπνεύσεις ποδοσφαιριστών. 

Επίσης φαινόταν, ότι το προηγούμενο διάστημα από την ΑΕΚ έλειπε η σπίθα. Ελειπε το δέσιμο, το πάθος που χρειάζεται για να μπορείς να βγεις νικητής από μία επίπονη κούρσα όπως είναι το πρωτάθλημα. Εκεί που δεν είναι ένα σπριντ, αλλά ένας μαραθώνιος που νικά, όποιος αντέχει περισσότερο. Υπό αυτό το πρίσμα, η εικόνα της AΕΚ ήταν μία ευχάριστη έκπληξη. Διότι δεν είναι ψευδές, ότι η πλειοψηφία όσων ασχολούνται με το ποδόσφαιρο πριν την έναρξη του ματς, θεωρούσαν την AΕΚ καταδικασμένη σε αυτό το παιχνίδι.

Η AΕΚ μπήκε στο παιχνίδι με πολύ μεγάλη αυταπάρνηση, είχε πολύ μεγάλη θέληση για τη νίκη και κατάφερε να βγάλει μέσα στο γήπεδο, πολύ ένταση και ζωντάνια. Στοιχεία που την έκαναν να είναι κυρίαρχη του αγώνα. Δεν είναι τυχαίο, πως η πιο μεγάλη φάση στο πρώτο 45λεπτο ανήκε στην AΕΚ. Από στατική φάση, αλλά και ο μόνος τρόπος να απειληθεί ήταν από στημένες μπάλες, που και σε αυτές πάντως η AΕΚ ανταποκρίθηκε με εξαιρετικό τρόπο αυτήν τη φορά.

Ένα δείγμα, λοιπόν, ότι όταν υπάρχει συγκέντρωση και θέληση για τη νίκη, όλα γίνονται πολύ πιο εύκολα. Στην πορεία ο Καρέρα παρέταξε ό,τι καλύτερο έχει θεωρητικά και φάνηκε να επικρατεί του Μάρτινς στο ξεκίνημα του ματς στην προπονητική σκακιέρα. Ωστόσο, η κίνηση του Μαρτίνς με την είσοδο των Φορτούνη και Καμάρα στο δεύτερο ημίχρονο ανακάτεψε αρκετά την κατάσταση και δημιούργησε ανισορροπία στη λειτουργία της AΕΚ. 

Σε μία φάση, η παιδική αντίδραση -που όμως έχει παραληφθεί ουκ ολίγες φορές τα τελευταία χρόνια- η AΕΚ έδειξε τις αδυναμίες της. Σε άλλες περιπτώσεις, το σύνηθες θα ήταν εκεί να τελειώνε το ματς. Θα κατέρρεε το σύστημα, δεν θα είχε ψυχολογία και καθαρό μυαλό για να γυρίσει το παιχνίδι και η σεμνή τελετή θα ολοκληρωνόταν. Συν τοις άλλοις, ο Ολυμπιακός θα έβρισκε κενούς χώρους, με την ΑΕΚ να ανοίγεται μέσα στο γήπεδο, και έτσι θα μπορούσε να έχει βάλει και περισσότερα γκολ και να πάρει μία εμφατική νίκη. 

Σε άλλες εποχές, ίσως σε άλλες καταστάσεις, διότι στη συγκεκριμένη συγκυρία, ούτε ο Oλυμπιακός είναι κάποια ομάδα που προκαλεί τρόμο, ούτε η AΕΚ είναι ξοφλημένη. Αντίθετα, κατάφερε να δείξει αντανακλαστικά, να σταθεί στα πόδια της και να ζητήσει με πολύ ώριμο τρόπο μέσα από το παιχνίδι, ακόμα και την ολική ανατροπή. Εκτιμώ μάλιστα, ότι αν είχε πέραν του Λιβάι και του Ολιβέιρα και έναν ακόμα παίκτη που να βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση από τη μεσοεπιθετική γραμμή της, θα έφτανε στο στόχο της. 

Βρήκε πάντως την ισοφάριση, χάρη σε αυτές τις μαγικές εκτέλεσεις του Λιβάι, που είναι δεδομένο, ότι θα αποτελέσουν πυρηνικό όπλο για την AΕΚ στη διάρκεια της σεζόν. Καμία άμυνα δεν μπορεί να αντιμετώπισει τόσο καλά εκτελεσμένα κόρνερ και φάουλ και ο Λιβάι μπορεί να αποτελέσει τεράστια δύναμη για την AΕΚ και σε αυτό το κομμάτι. 

Αξίζει ξεχωριστής αναφοράς ο τεράστιος Σιμόες, μία συγκλονιστική μορφή της νεότερης ιστορίας της AΕΚ. Παίκτης που δίνει τα πάντα σε όλα τα παιχνίδια και είναι σημαντικό, πως η AΕΚ μπορεί να τον έχει στις τάξεις της και να δίνει αυτό το πάθος και τη δύναμη που χρειάζεται στη μεσαία γραμμή.

Στο φινάλε της διαδικασίας, το σημαντικό είναι πως η AΕΚ δεν... έπαθε και τίποτα. Επί της ουσίας κερδισμένη βγαίνει από το παιχνίδι, καθώς και γέμισε αυτοπεποίθηση και κατάλαβε νομίζω και ο τελευταίος οπαδός της AΕΚ, πως δεν υπάρχει τίποτα που να της λείπει σε σχέση με τον Ολυμπιακό. Αυτή τη στιγμή, είναι ο πρωτοπόρος του πρωταθλήματος και αναμφίβολα φαβορί για τον τίτλο ως ομάδα που το κατέκτησε πέρυσι, αλλά γιατί να τον νικήσει και μέσα στο Καραϊσκάκη;

Πρώτα όμως, πρέπει να δείξει το μίνιμουμ της σοβαρότητας και κόντρα στο Βόλο, να πάρει το ματς και στη συνέχεια να κάνει τις κατάλληλες κινήσεις ενίσχυσης. Γιατί, υπάρχουν ορισμένες καταστάσεις -όπως αυτές στο δεξί άκρο της άμυνας, όπου καμία από τις τρεις επιλογές δεν δίνουν λύσεις, το πρόβλημα πρέπει να λυθεί με μεταγραφή. Δεν μπορεί να συζητείται ενόψει του Γενάρη, ενώ το ίδιο θα έλεγα πως ισχύει πλέον και για το κέντρο της άμυνας, όπου χρειάζεται έναν παίκτη με τα χαρακτηριστικά του Βράνιες. Διότι με ημίμετρα δεν μπορείς να χαλάσεις όσα μπορείς να κάνεις μπροστά  με τις αδυναμίες που έχεις πίσω.
 

 

 

 

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις